Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش نِحِمیا 2 Bible Online

نِحِمیا 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

نِحِمیا 2

¹در ماه نیسان، در بیستمین سال سلطنت اردشیر شاهنشاه پارس، هنگام صرف شراب، من شراب را نزد پادشاه برده به او دادم. او قبل از آن هرگز مرا غمگین ندیده بود.

²پس شاهنشاه از من پرسید: «چرا چهرۀ تو اندوهگین است؟ تو که بیمار نیستی؛ پس بدون شک از اندوه بزرگی رنج می‌بری.» آنگاه هراسان شدم

³و پاسخ دادم: «شاهنشاه تا ابد زنده‌ باد! چگونه چهره‌ام اندوهگین نباشد در‌حالی‌که شهری که آرامگاه نیاکان من در آن قرار دارد، ویران شده است و دروازه‌هایش در آتش سوخته‌اند؟»

⁴شاهنشاه پرسید: «درخواست تو چیست؟» من نزد خدای آسمان دعا کردم.

⁵سپس به شاهنشاه گفتم: «اگر مورد لطف و پسند اعلیحضرت هستم و ایشان در نظر دارند درخواست مرا اجابت کنند، تقاضا می‌کنم که مرا به سرزمین یهودا به شهری که آرامگاه نیاکان من در آن قرار دارد، بفرستند تا آن‌ را بازسازی کنم.»

⁶شاهنشاه در‌حالی‌که ملکه در کنارش نشسته بود، از من پرسید که برای چه مدّت خواهم رفت و چه‌وقت بازخواهم گشت. وقتی من پاسخ دادم، او با رفتن من موافقت کرد.

⁷آنگاه از شاهنشاه درخواست کردم که به من لطف نموده نامه‌هایی به فرمانداران استان غرب فرات بنویسد و به ایشان دستور دهد تا اجازه بدهند که من از آن منطقه عبور کرده به سرزمین یهودا برسم.

⁸همچنین درخواست کردم که نامه‌ای به آساف، جنگلبان جنگل‌های سلطنتی، بنویسد تا الوار مورد نیاز برای بازسازی دروازه‌های قلعۀ مجاور معبدِ بزرگ و دیوارهای شهر و خانه‌ای را که در آن زندگی خواهم کرد، به من بدهد. شاهنشاه همۀ درخواست‌های مرا پذیرفت، زیرا دست خدا با من بود.

⁹شاهنشاه گروهی از افسران ارتش و سواره‌نظام را همراه من فرستاد و من عازم غرب فرات شدم. سپس نامۀ شاهنشاه را به فرمانداران دادم.

¹⁰امّا زمانی‌‌که سَنبَلَط از اهالی بِیت‌حورون و طوبیا یکی از مأموران استان‌های عَمون شنیدند که کسی برای کمک به مردم اسرائیل آمده است، بسیار آشفته شدند.

¹¹پس من به اورشلیم رفتم و تا سه روز

¹²راجع به آنچه که خداوند در مورد اورشلیم در دل من گذاشته بود، به کسی چیزی نگفتم. سپس نیمه‌شب برخاسته با چند نفر از همراهانم بیرون رفتم. تنها حیوانی که با خود بردم، الاغی بود که بر آن سوار بودم.

¹³هنوز هوا تاریک بود که از دروازۀ درّه در غرب از شهر خارج شدم و به‌طرف چشمۀ اژدها در جنوب و از آنجا تا دروازۀ خاکروبه رفتم و دیوار خراب شدۀ شهر و دروازه‌های سوختۀ آن‌ را از نزدیک بازدید کردم.

¹⁴آنگاه از قسمت شرقی شهر به‌سوی شمال به دروازۀ چشمه و استخر شاهنشاه رفتم. الاغی که بر آن سوار بودم، نمی‌توانست از میان خرابه‌ها بگذرد.

¹⁵پس از وادی قِدرون پایین رفتم و دیوار را بازدید ‌کردم. سپس از راهی که رفته بودم، بازگشتم و از دروازۀ درّه وارد شهر شدم.

¹⁶هیچ‌یک از بزرگان مَحلی نمی‌دانستند که به کجا رفته و چه کرده بودم. تا آن زمان به هیچ‌یک از یهودیان، کاهنان، رهبران، بزرگان و کسان دیگری که باید در این کار شرکت می‌کردند، چیزی نگفته بودم.

¹⁷آنگاه به ایشان گفتم: «ببینید که به‌خاطر ویرانی اورشلیم و دروازه‌هایش در چه مشکلاتی هستیم. بیایید تا دیوارهای شهر را بازسازی کنیم و به شرمساری خود پایان بدهیم.»

¹⁸و به آنان گفتم که چگونه خدا با من بوده و مرا یاری کرده است، و آنچه را که شاهنشاه به من گفته بود نیز به ایشان گفتم. ایشان پاسخ دادند: «پس بازسازی را آغاز کنیم!» و همه آمادۀ کار شدند.

¹⁹ولی هنگامی‌که سَنبَلَط، طوبیا و جِشِمِ عرب از نقشۀ ما باخبر شدند، ما را مسخره کرده گفتند: «چه‌کار می‌کنید؟ آیا می‌خواهید بر ضد شاهنشاه شورش کنید؟»

²⁰من پاسخ دادم: «خدای آسمان ما را موفّق خواهد کرد. ما خادمان او هستیم و شروع به بازسازی خواهیم کرد؛ امّا شما هیچ حقّی بر املاک اورشلیم و مراسم مذهبی آن ندارید.»