Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش نِحِمیا 9 Bible Online

نِحِمیا 9 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

نِحِمیا 9

¹در روز بیست و چهارم همان ماه، تمام قوم اسرائیل جمع شدند تا با روزه، پوشیدن پلاس، و ریختن خاک بر سرشان اندوه خود را نسبت به گناهانشان نشان دهند.

²بنی‌اسرائیل که خود را از بیگانگان جدا کرده بودند، ایستادند و به گناهانی که خود و نیاکانشان مرتکب شده بودند، اعتراف کردند.

³حدود سه ساعت تورات یَهْوه، خداوند برای ایشان خوانده شد، و حدود سه ساعت دیگر را به اعتراف گناهان و نیایش یَهْوه، خدای خود پرداختند.

⁴یِشوع، بانی، قَدمیئیل، شِبَنیا، بونّی، شِربیا، بانی و کنانی بر سکوی لاویان ایستادند و با صدای بلند نزد یَهْوه، خدای خود دعا کردند.

⁵این لاویان مردم را برای نیایش فراخواندند: یِشوع، قَدمیئیل، بانی، حَشَبنیا، شِربیا، هودیا، شبیا و فِتَحیا. آنان گفتند: «به پا خیزید و یَهْوه، خدای خود را ستایش کنید؛ او را همواره تا به‌ ابد ستایش کنید! همه نام پُرشکوه او را ستایش کنید، اگرچه ستایش هیچ انسانی بسندۀ او نیست.»

⁶آنگاه قوم اسرائیل چنین دعا کردند: «تو، ای خداوند، تنها تو خداوند هستی، تو آفرینندۀ آسمان‌ها و ستارگان آن هستی. تو آفرینندۀ زمین و دریاها و هرچه در آن‌ها است هستی؛ تو به همه زندگی بخشیدی. لشکریان آسمانی تو را پرستش می‌کنند.

⁷تو، ای یَهْوه، خدا که اَبرام را برگزیدی و او را از اورِ کَلدانیان بیرون آوردی؛ تو نام او را به ابراهیم تغییر دادی.

⁸تو دریافتی که دل او نسبت به تو وفادار است، و تو با او پیمان بستی که سرزمین کنعانیان، حِتّیان، اَموریان، فِرزّیان، و یِبوسیان و جِرجاشیان را به نسل او بدهی و به پیمان خود وفا کردی، زیرا تو وفادار هستی.

⁹«تو رنج نیاکان ما را در مصر دیدی؛ تو فریادشان را در کنار دریای سرخ شنیدی.

¹⁰تو نشانه‌های شگفت‌آوری علیه فرعون‌، بزرگان و مردم سرزمین او انجام دادی، زیرا تو می‌دانستی آن‌ها چگونه بر قوم تو ستم کردند. در آن زمان برای خود نامی یافتی که تا امروز پایدار است.

¹¹تو راهی از میان دریا برای قوم خود باز کردی، و ایشان را به خشکی برآوردی، و تعقیب کنندگان ایشان را در آب‌های ژرف فروبردی، همچون سنگی در دریای خروشان.

¹²تو در روز با ابری ایشان را راهنمایی کردی، و در شب با آتش راهشان را روشن کردی.

¹³در کوه سینا از آسمان به زیر آمدی. تو با قوم خود سخن گفتی و به ایشان شریعت برحق و قوانین نیک خود را آموزش دادی.

¹⁴تو به ایشان آموختی تا روز سَبَّتِ تو را مقدّس بدارند، و از طریق بنده‌ات موسی قوانین خود را به ایشان دادی.

¹⁵«هنگامی‌که گرسنه بودند، از آسمان به ایشان نان دادی، و هنگامی‌که تشنه بودند، از میان صخره‌ای به ایشان آب دادی. تو گفتی سرزمینی را که به آنان وعده داده بودی، تصرّف کنند.

¹⁶امّا نیاکان ما مغرور شدند و گردنکشی کردند، و از فرمان‌های تو پیروی نکردند.

¹⁷آنان از اطاعت امتناع ورزیدند و همۀ کارهایی را که انجام داده بودی، فراموش کردند. ایشان معجزاتی را که انجام داده بودی، فراموش کردند. در غرور خودشان رهبری برگزیدند تا ایشان را به بردگی در مصر بازگرداند. امّا تو خدایی بخشنده‌ هستی. تو دلسوز و مهربان و دیرخشم هستی. رحمت تو عظیم است؛ تو ایشان را ترک نکردی.

¹⁸حتّی زمانی‌‌که آنان بُتی به شکل گوساله ساختند و گفتند، 'این است خدایی که آنان را از مصر بیرون آورد!' و کُفر گفتند،

¹⁹تو در رحمت عظیم خود، ایشان را در بیابان رها نکردی. چون رحمت تو عظیم است. تو ابر یا آتشی را که شب و روز، راهنمای ایشان بود، پس نگرفتی.

²⁰تو روح نیک خود را برای آموزش ایشان دادی. در گرسنگی به ایشان مَنّا و در تشنگی به ایشان آب دادی.

²¹مدّت چهل سال در بیابان، تو همۀ نیازهای آنان را برآورده کردی؛ جامه‌ٔ ایشان هرگز کهنه نشد، و پای ایشان هرگز ورم نکرد.

²²«تو اجازه دادی تا بر ملّت‌ها و ممالک و سرزمین‌هایی که در مرز ایشان بود، چیره شوند. ایشان سرزمین حِشبون را از سیحون پادشاه، و سرزمین باشان را از عوج پادشاه گرفتند.

²³تو به شمارۀ ستارگان آسمان به ایشان فرزندان دادی، و اجازه دادی سرزمینی را که به نیاکان ایشان وعده داده بودی، تسخیر کنند و در آن زندگی نمایند.

²⁴آنان سرزمین کنعان را تصرّف کردند. تو بر اقوامی که آنجا زندگی می‌کردند، پیروز شدی. تو به قوم خود قدرت دادی که مطابق میل خود با مردم و پادشاه کنعان رفتار کنند.

²⁵قوم تو شهرهای مستحکم، زمین‌های حاصل‌خیز، خانه‌های پُر از ثروت، آب‌انبارها، درختان زیتون، درختان میوه و تاکستان‌ها را به تصرّف در آوردند. آنان هرچه خواستند خوردند و فربه شدند، و از چیزهای نیکویی که به ایشان دادی، لذّت بردند.

²⁶«امّا قوم تو سرکشی کرده از تو نافرمانی کردند، آنان به قوانین تو پشت کردند. انبیایی را که به ایشان هشدار دادند و گفتند که به‌سوی تو بازگردند، کشتند. بارها به تو اهانت‌ کردند.

²⁷پس تو اجازه دادی که دشمنانشان بر ایشان پیروز گردند و بر آنان حکومت کنند. در دشواری‌های خود، برای کمک تو را خواندند، و تو از آسمان به ایشان پاسخ دادی. به‌خاطر لطف عظیم خود، برای ایشان رهبرانی فرستادی، تا ایشان را از دست دشمنانشان برهانند.

²⁸امّا هنگامی‌که آرامش بازگشت، آن‌ها گناه ورزیدند، و تو دوباره اجازه دادی تا دشمنانشان بر ایشان چیره شوند. با‌این‌حال، زمانی‌‌که توبه کردند و از تو خواستند که ایشان را نجات دهی، تو در آسمان شنیدی و بارها به‌خاطر لطف عظیم خود، ایشان را رهانیدی.

²⁹تو هشدار دادی تا از تعالیم تو پیروی کنند، امّا در غرور خود قوانین تو را رد کردند، با‌وجودی که پیروی از قوانین تو راه زندگی است. آن‌ها با سرسختی و لجاجت از پیروی تو خودداری کردند.

³⁰سال‌ها با صبر به آنان هشدار دادی، انبیای خود را الهام بخشیدی تا سخن گویند، امّا قوم تو گوش فراندادند. پس اجازه دادی که ملّت‌های دیگر بر ایشان چیره شوند.

³¹امّا در رحمت عظیم خود، ایشان را ترک یا نابود نکردی، چون تو خدای مهربان و دلسوزی هستی.

³²«ای خدا، خدای ما، تو چقدر عظیم هستی! چقدر مهیب و چه اندازه قدرتمند! تو با وفاداری وعده‌های عهد خود را نگاه می‌داری. از زمانی‌‌که امپراتور آشور ما را مورد ستم قرار داد تا به امروز چقدر رنج کشیده‌ایم! پادشاهان ما، رهبران ما، کاهنان و انبیای ما، نیاکان ما و تمام مردم چقدر رنج کشیده‌اند. به یادآور که ما چقدر رنج کشیده‌ایم!

³³ما را به‌حقّ ‌تنبیه نمودی. حتّی با وجود این‌که ما گناه کرده‌ایم، تو وفادار بوده‌ای.

³⁴نیاکان، پادشاهان، رهبران و کاهنان ما از قوانین تو پیروی نکردند. آنان به فرمان‌ها و هشدارهای تو گوش فراندادند.

³⁵با رضایت تو، پادشاهان بر قوم فرمانروایی کردند، و در سرزمین گسترده و حاصل‌خیزی که تو به آن‌ها دادی، زندگی کردند؛ امّا از گناه بازگشت نکردند و از خدمت به تو کوتاهی کردند.

³⁶اکنون ما در سرزمینی که تو به نیاکان ما دادی تا از میوه‌ها و فرآورده‌های نیکویش لذّت ببرند، برده هستیم.

³⁷فرآورده‌های این سرزمین نصیب پادشاهانی است که تو به‌ سبب گناهان ما، بر ما مسلّط ساختی. آن‌ها مطابق میل خود با ما و احشام ما عمل می‌کنند، و ما در محنت عمیقی به سر می‌بریم.»

³⁸به‌ سبب همۀ این رویدادها، ما پیمانی پایدار نوشتیم و رهبران و لاویان و کاهنان آن‌ را مُهر کردند.