Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش خروج 13 Bible Online

خروج 13 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

خروج 13

¹خداوند به موسی گفت:

²«تمام نخست‌زادگان را برای من وقف کن، زیرا هر نخست‌زادۀ مذکری که در میان بنی‌اسرائیل متولّد شود، چه انسان و چه حیوان، از آن من است.»

³موسی به مردم گفت: «این روز را به‌خاطر بسپارید، روزی که از مصر، خانهٔ بردگی، بیرون آمدید. این روزی است که خداوند شما را با دست نیرومند خود بیرون آورد. در آن روز نانی که خمیرمایه دارد نخورید.

⁴شما در این روز از ماه اوّل، ماه اَبیب، از مصر بیرون آمدید.

⁵خداوند به اجداد شما وعده داده است که سرزمین کنعانیان، حِتّیان، اَموریان، حِویان و یِبوسیان را که سرزمین شیر و عسل است، به شما بدهد. شما باید در اوّلین روز هر سال این روز را جشن بگیرید.

⁶هفت روز نان فطیر بخورید و روز هفتم عید خداوند را جشن بگیرید.

⁷در آن هفت روز نان فطیر بخورید، و هیچ خمیرمایه یا نان خمیرمایه‌دار نزد شما و در تمامی ‌سرزمین شما نباشد.

⁸وقتی این مراسم را به‌جا می‌آورید، برای پسران خود تعریف کنید که همۀ این‌ها به‌خاطر کاری است که خداوند هنگامی‌که از مصر بیرون می‌آمدید، کرد.

⁹این مراسم برای شما مانند نشانه‌ای بر دست و یادگاری بر پیشانیتان باشد تا همیشه شریعت خداوند بر لب‌هایتان باشد، زیرا خداوند شما را باقدرت عظیم خود از مصر بیرون آورد.

¹⁰این عید را هر سال در زمان معیّن خودش جشن بگیرید.

¹¹«زمانی‌‌که خداوند شما را طبق وعده‌ای که به اجدادتان داده بود، به سرزمین کنعان خواهد برد. در آن موقع،

¹²شما باید تمام نخست‌زادگان مذکر را برای خداوند وقف کنید. همچنین تمام نخست‌زاده‌گان نرینۀ حیوانات شما از آن خداوند است.

¹³ولی به‌جای نخست‌زادۀ الاغ، یک برّه تقدیم کن و اگر نخواستی برّه تقدیم کنی، گردن او را بشکن. ولی برای هر نخست‌زادۀ مذکر فدیه‌ای بده.

¹⁴در آینده، وقتی پسران تو بپرسند، 'معنی این کار چیست؟' بگو، 'خداوند ما را با دست نیرومند خود از مصر، جایی‌که در آن بردگی می‌کردیم، بیرون آورد.

¹⁵چون فرعون سرسختانه نخواست ما را آزاد کند، خداوند تمام نخست‌زادگان مذکر مصریان را چه انسان و چه حیوان کشت. به همین دلیل است که ما تمام نخست‌زاده‌های نرینۀ حیوانات را برای خداوند قربانی می‌کنیم، و برای نخست‌زادهٔ پسر خود فدیه می‌دهیم.

¹⁶این مراسم برای تو مانند نشانه‌ای بر دستت و یادگاری بر پیشانیت باشد که خداوند باقدرت خود ما را از سرزمین مصر بیرون آورد.'»

¹⁷وقتی فرعون بنی‌اسرائیل را آزاد کرد، خدا آن‌ها را از راه سرزمین فلسطین نبرد، هرچند که آن کوتاه‌ترین راه بود، زیرا خدا با خود گفت: «مبادا وقتی‌ مجبور به جنگ شوند، پشیمان شده به مصر بازگردند.»

¹⁸پس خدا آن‌ها را از راه صحرا دور گردانیده به دریای سرخ برد. بنی‌اسرائیل، مسلّح برای جنگ از مصر بیرون آمدند.

¹⁹موسی استخوان‌های یوسف را با خود برداشت، چون یوسف بنی‌اسرائیل را قسم داده به آن‌ها گفته بود: «به‌یقین خدا برای آزادی به یاری شما خواهد آمد؛ در آن موقع استخوان‌های مرا هم با خودتان از اینجا ببرید.»

²⁰بنی‌اسرائیل از سُکّوت کوچ کردند و در ایتام در کنار صحرا اردو زدند.

²¹خداوند روزها در ستونی از ابر پیشاپیش آن‌ها می‌رفت تا راه را به آن‌ها نشان دهد و شب‌ها در ستونی از آتش می‌رفت تا راهشان را روشن کند تا آن‌ها بتوانند شب و روز سفر کنند.

²²ستون ابر در روز و ستون آتش در شب از پیش روی قوم دور نمی‌شد.