Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش خروج 16 Bible Online

خروج 16 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

خروج 16

¹تمام جماعت بنی‌اسرائیل از ایلیم کوچ کردند و در روز پانزدهم ماه دوّم پس از خروج از مصر، به بیابان سین که بین ایلیم و سینا است، رسیدند.

²آنجا، در آن بیابان، همگی نزد موسی و هارون شکایت کردند

³و گفتند: «ای‌کاش خداوند ما را در سرزمین مصر می‌کُشت، زیرا در آنجا می‌توانستیم در کنار دیگ‌های گوشت بنشینیم و به هر اندازه‌ای که می‌خواستیم غذا بخوریم؛ ولی شما ما را به این بیابان آورده‌اید تا همگی از گرسنگی بمیریم.»

⁴پس خداوند به موسی گفت: «من برای همۀ شما از آسمان مثل باران غذا خواهم ریخت. مردم باید هر روز بیرون بروند و به‌اندازۀ احتیاج آن روز از آن جمع‌آوری کنند. به‌این‌ترتیب، ایشان را امتحان خواهم کرد تا ببینم آیا احکام مرا انجام می‌دهند، یا خیر.

⁵در روز ششم دو برابر آنچه روزهای قبل جمع می‌کردند، جمع کنند.»

⁶پس موسی و هارون به تمام بنی‌اسرائیل گفتند: «شما امشب خواهید دانست که خداوند بود که شما را از سرزمین مصر بیرون آورد.

⁷هنگام صبح جلال خداوند را خواهید دید. خداوند شکایت‌های شما را که بر ضد او کرده‌اید، شنیده است، زیرا ما چه کسی هستیم که از ما شکایت کنید؟»

⁸سپس موسی گفت: «خداوند، غروب‌ها گوشت و صبح‌ها نان به هر اندازه‌ای که بتوانید بخورید به شما خواهد داد، زیرا خداوند شکایت‌هایی را که علیه او کرده‌اید شنیده است. وقتی شما بر ضد ما شکایت می‌کنید درواقع بر ضد خداوند شکایت می‌کنید.»

⁹موسی به هارون گفت: «به تمام جماعت اسرائیل بگو بیایند و در حضور خداوند بایستند، زیرا که او شکایت‌های ایشان را شنیده است.»

¹⁰در‌حالی‌که هارون با مردم صحبت می‌کرد، آن‌ها به بیابان نگاه کردند و جلال خداوند را که در ابر ظاهر شده بود، دیدند.

¹¹خداوند به موسی گفت:

¹²«من شکایت‌های بنی‌اسرائیل را شنیدم. به آن‌ها بگو غروب‌ها گوشت و صبح‌ها نان به هر اندازه‌ای که بخواهند، خواهند داشت تا بدانند من یَهْوه، خدای ایشان هستم.»

¹³هنگام غروب دستۀ بزرگی از بلدرچین آمد و سرتاسر اردو‌گاه را پوشاند و هنگام صبح شبنم گرداگرد اردو‌گاه نشست.

¹⁴چون شبنم بخار شد، چیزهایی نازک و پوسته‌مانند بر سطح بیابان نمایان گردید که همانند شبنم لطیف بودند.

¹⁵وقتی بنی‌اسرائیل آن‌ها را دیدند، نمی‌دانستند که آن‌ها چه هستند. پس از یکدیگر می‌پرسیدند: «این‌ها چه هستند[۱۱]؟» موسی به آن‌ها گفت: «این نانی است که خداوند به شما داده است تا بخورید.

¹⁶خداوند دستور داده است که هریک از شما به‌اندازۀ احتیاج خود یعنی یک پیمانۀ دو لیتری [۱۲]برای هر نفر از اعضای خانواده‌اش از این نان جمع کند.»

¹⁷بنی‌اسرائیل شروع کردند به جمع کردن، بعضی‌ها بیشتر و بعضی‌ها کمتر.

¹⁸وقتی آن‌ها را اندازه‌گیری کردند، کسانی‌ که زیاد جمع کرده بودند، زیاد نداشتند و آن‌هایی که کمتر جمع کرده بودند، کم نداشتند؛ هر‌کس به اندازه‌ٔ احتیاجش جمع کرده بود.

¹⁹موسی به آن‌ها گفت: «هیچ‌کس نباید چیزی از آن‌ را تا صبح نگاه دارد.»

²⁰امّا بعضی‌ها به حرف موسی گوش ندادند و قسمتی از آن‌ را نگاه داشتند، ولی صبح روز بعد همۀ آن‌ها پُر از کرم شده گندیده بود، و موسی نسبت به آن‌ها خشمگین شد.

²¹از آن به‌بعد، هر روز هرکس صبح به‌اندازۀ احتیاجش جمع می‌کرد و با گرمای خورشید آنچه که روی زمین باقی می‌ماند، آب شده از بین می‌رفت.

²²در روز ششم آن‌ها دو برابر احتیاج روزانه خود جمع می‌کردند، یعنی هر‌کس به‌اندازۀ دو پیمانۀ دو لیتری. پس رهبران قوم آمدند و این را به موسی خبر دادند.

²³موسی به آن‌ها گفت: «این دستور خداوند است. فردا، روز استراحت [۱۳]و روز مقدّسِ خداوند است. پس امروز هرچه می‌خواهید با آتش بپزید و هرچه می‌خواهید با آب بپزید. هرچه که باقی بماند آن‌ را برای فردا نگاه دارید.»

²⁴همان‌طور که موسی دستور داده بود، آن‌ها هرچه را که باقی‌مانده بود، برای فردای آن روز نگاه داشتند، ولی نه کرم زده بود و نه گندیده بود.

²⁵موسی گفت: «این را امروز بخورید زیرا امروز سَبَّت، روز خداوند و روز استراحت است، و در این روز آن‌ را بر زمین پیدا نخواهید کرد.

²⁶شش روز آن‌ را جمع‌آوری کنید، امّا در روز هفتم که سَبَّت خداوند است، آن‌ را پیدا نخواهید کرد.»

²⁷با‌این‌حال، بعضی از مردم در روز هفتم به بیابان رفتند تا غذا جمع کنند، ولی چیزی پیدا نکردند.

²⁸سپس خداوند به موسی گفت: «شما تا به کی می‌خواهید از احکام و فرمان‌های من سرپیچی کنید؟

²⁹به‌خاطر داشته ‌باشید که من، خداوند، سَبَّت را به شما داده‌ام و به همین دلیل است که همیشه در روز ششم به‌اندازۀ دو روز به شما غذا می‌دهم. پس در روز هفتم هر‌کس در جای خود بماند و از خیمه‌اش بیرون نیاید.»

³⁰بنابراین مردم در روز هفتم به استراحت پرداختند.

³¹بنی‌اسرائیل نام این غذا را مَنّا گذاشتند. مَنّا شکل تخم گشنیز و مزۀ آن مانند کلوچۀ عسلی بود.

³²موسی گفت: «خداوند دستور داده است که مقداری از مَنّا را نگه دارید تا نسل‌های آیندۀ ما نانی را که خداوند برای خوراک پس از بیرون آوردن ما از سرزمین مصر در بیابان به ما داد، ببینند.»

³³موسی به هارون گفت: «به‌اندازۀ یک پیمانه دو لیتری، مَنّا در ظرفی بریز و آن‌ را در حضور خداوند بگذار تا برای نسل‌های آینده نگه‌داری شود.»

³⁴همان‌طور که خداوند به موسی دستور داده بود، هارون ظرف مَنّا را در مقابل صندوق پیمان گذاشت تا نگهداری شود.

³⁵بنی‌اسرائیل مدّت چهل سال مَنّا خوردند یعنی تا زمانی‌‌که به مرز سرزمین کنعان رسیدند.

³⁶یک عومِر معادل یک‌دهم «ایفَه»، [۱۴]می‌باشد.