Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش خروج 33 Bible Online

خروج 33 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

خروج 33

¹خداوند به موسی گفت: «تو و این قومی که از مصر بیرون آورده‌ای، از این مکان کوچ کنید و به سرزمینی که به ابراهیم و اسحاق و یعقوب و فرزندان آن‌ها وعده داده بودم، بروید.

²من فرشته‌ای را می‌فرستم تا شما را راهنمایی کند. تمام کنعانیان، اَموریان، حِتّیان، فِرزّیان‌، حِویان و یِبوسیان را از سر راه شما بیرون خواهم راند.

³شما به سرزمینی که شیر و عسل در آن جاری است می‌روید. امّا من خودم با شما نخواهم آمد، زیرا شما قومی‌ سرکش هستید، مبادا شما را در بین راه هلاک سازم.»

⁴هنگامی‌که مردم این سخنان ناگوار را شنیدند، ماتم گرفتند و از جواهرات خود استفاده نکردند.

⁵خداوند به موسی گفته بود که به بنی‌اسرائیل بگوید: «شما قومی گردنکشی هستید و من اگر حتّی یک لحظه با شما بیایم، شما را از بین خواهم بُرد. پس تا وقتی‌که تصمیم بگیرم با شما چه‌کار کنم، جواهرات خود را از خود دور کنید.»

⁶بنابراین بنی‌اسرائیل از آن زمان که کوه سینا را ترک کردند، از جواهرات خود استفاده نکردند.

⁷هر وقت قوم بنی‌اسرائیل اردوگاه برپا می‌کردند، موسی خیمۀ حضور مقدّس را برمی‌داشت و بیرون از اردوگاه برپا می‌کرد. آن خیمه را مکان مقدّس خداوند می‌گفتند. هر‌کس طالب خداوند بود به آن خیمه می‌رفت.

⁸هر وقت که موسی به‌طرف خیمه می‌رفت، تمام مردم در مقابل چادر‌های خود به تماشا می‌ایستادند تا موسی داخل خیمه شود.

⁹بعد از این‌که موسی به داخل خیمه می‌رفت، ستون ابر پایین می‌آمد و در مقابل ورودی خیمه می‌ایستاد و خداوند از داخل ابر با موسی صحبت می‌کرد.

¹⁰همین‌که مردم ستون ابر را در مقابل ورودی خیمه می‌دیدند، همگی جلوی خیمهٔ خود سجده می‌کردند.

¹¹خداوند با موسی روبه‌رو صحبت می‌کرد، همان‌طور که یک نفر با دوست خود صحبت می‌کند. سپس موسی به‌طرف اردوگاه برمی‌گشت، امّا یوشع پسر نون، خادم جوان موسی، در خیمه می‌ماند.

¹²موسی به خداوند گفت: «تو به من گفته‌ای، 'این قوم را به آن سرزمین ببر،' امّا به من نگفته‌ای که چه کسی را با من خواهی فرستاد. تو همچنین فرموده‌ای که مرا به نام می‌شناسی و به من نظر لطف داری.

¹³پس اگر واقعاً مورد لطف تو قرار گرفته‌ام، نقشه‌های خود را به من نشان بده تا تو را بشناسم و خشنود سازم. همچنین به‌خاطر آور که این مردم، قوم تو هستند.»

¹⁴خداوند گفت: «من با تو خواهم آمد و به تو آرامی خواهم داد.»

¹⁵آنگاه موسی به خداوند گفت: «اگر قصد داری با ما نیایی، ما را از این مکان بیرون نبر.

¹⁶همچنین اگر تو با ما نیایی، از کجا معلوم خواهد شد که تو به من و قوم خودت نظر لطف داری؟ بودن حضور تو با ما، ما را از بقیّهٔ ملل روی زمین متمایز می‌سازد.»

¹⁷خداوند به موسی گفت: «من همان‌طور که تو گفته‌ای، عمل خواهم کرد، زیرا تو را به‌ نام می‌شناسم و مورد لطف خود قرار داده‌ام»

¹⁸آنگاه موسی گفت: «تمنّا می‌کنم که جلال خود را به من نشان بدهی.»

¹⁹خداوند گفت: «من تمام شکوه خود را از پیش روی تو می‌گذرانم و من نام مقدّس خود را به تو اعلام می‌کنم. من، خدا هستم، و بر هرکه بر‌گزینم، رأفت و رحمت نشان خواهم داد.

²⁰ولی نمی‌گذارم که روی مرا ببینی، زیرا انسان نمی‌تواند روی مرا ببیند و زنده بماند.

²¹اینجا در کنار من جایی است که تو می‌توانی روی یک صخره بایستی.

²²وقتی‌که جلال حضور من عبور می‌کند، تو را در شکاف صخره می‌گذارم و با دست خود تو را می‌پوشانم تا عبور کنم

²³و بعد از آن دست خود را برمی‌دارم و تو پشت مرا خواهی دید، امّا روی من دیده نخواهد شد.»