Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش ایّوب 30 Bible Online

ایّوب 30 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

ایّوب 30

¹امّا اکنون آن‌هایی که از من جوان‌تر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگ‌های من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

²از قدرت بازوی آن‌ها چه چیزی نصیب من می‌شود؟ آن‌ها همه قدرت خود را از دست داده‌اند.

³آن‌ها از فرط فقر و گرسنگی به بیابان سوزان و متروک روی می‌آوردند؛

⁴آن‌ها علف‌شوره می‌چینند و ریشهٔ شورگیاه غذای ایشان شده است.

⁵از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آن‌ها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

⁶در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و به صخره‌ها پناه می‌بردند.

⁷مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

⁸آن‌ها چون گروهی بی‌کاره و بی‌نام و نشان از اجتماع طرد شده‌ بودند.

⁹اکنون آن‌ها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند و یا به من نیشخند می‌زنند.

¹⁰آن‌ها از من نفرت دارند و از من دوری می‌کنند؛ حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

¹¹چون خدا مرا رها کرده و بیچاره ساخته است، آن‌ها در حضورم لجام‌گسیخته شده‌اند.

¹²فتنه‌گران از هر سو به من حمله کرده مرا فراری داده‌اند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

¹³راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آن‌ها را باز دارد.

¹⁴ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

¹⁵ترس و وحشت مرا فراگرفته، عزّت و آبرویم برباد رفته و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

¹⁶اکنون جانم به لب رسیده و رنج‌های من پایانی ندارد.

¹⁷شب‌ها استخوان‌هایم از شدّت درد در عذاب‌اند، و من لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

¹⁸خداوند یقۀ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند.

¹⁹او مرا در گل‌ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

²⁰نزد تو، ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

²¹تو با من بی‌رحمانه رفتار می‌کنی و با تمامی قدرت خود بر من جفا می‌نمایی.

²²مرا در میان تُندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

²³می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همۀ زندگان تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

²⁴چرا به کسی‌ که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌کنی؟

²⁵آیا من برای کسانی‌ که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

²⁶امّا به‌عوض خوبی، بدی دیدم و به‌عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

²⁷دلم پریشان است و آرامی ندارم و با روزهای مشقّت‌آوری مواجه هستم.

²⁸ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

²⁹هم‌نشین من شغال است و دوست من، شترمرغ.

³⁰پوست بدنم سیاه شده است و به زمین می‌ریزد؛ استخوان‌هایم از شدّت تب می‌سوزند.

³¹صدای چنگ من به آوای غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.