Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش ایّوب 31 Bible Online

ایّوب 31 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

ایّوب 31

¹با چشمان خود پیمان بستم که به هیچ دوشیزه‌ای با نظر شهوت نگاه نکنم.

²سهم من از خدا در عالم بالا چه خواهد بود، میراث من از قادر مطلق در عرش بَرین؟

³او بر سر مردم شریر بلا نازل می‌کند و مصیبت بر بدکاران.

⁴او از راه‌های من، آگاه است، و ناظر تمام قدم‌های من است.

⁵من هرگز به راه غلط نرفته‌ام و کسی را فریب نداده‌ام.

⁶باشد که خدا خودش مرا با ترازوی دقیق بسنجد تا بی‌گناهی من ثابت شود.

⁷اگر از راه راست منحرف شده‌ام، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته، رفته و یا دستم به گناه آلوده گشته است،

⁸باشد که چیزی را که من کاشته‌ام، دیگران بخورند و همۀ محصولات من از ریشه کنده شوند.

⁹اگر دلم فریفتۀ زن مرد دیگری شده باشد، یا در کمین زن همسایه باشم،

¹⁰باشد که زن من کنیز مرد دیگری شود، و مردان دیگر با او هم‌بستر شوند.

¹¹زیرا این کار قبیح است و عامل آن سزاوار مجازات می‌باشد،

¹²زیرا آن مثل آتشِ سوزانِ دنیای مردگان، می‌تواند همه‌‌چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه‌کن سازد.

¹³هرگاه شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود شنیدم، با آن‌ها از روی انصاف رفتار کردم؛

¹⁴وگرنه، چطور می‌توانستم با خدا روبه‌رو شوم؟ و وقتی‌که از من بازخواست می‌کرد، چه جوابی به او می‌دادم؟

¹⁵زیرا همان خدایی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

¹⁶من هرگز از کمک به مردم مسکین خودداری نکرده‌ام، بیوه‌زنان را در حال بیچارگی ترک نکرده‌ام،

¹⁷نگذاشته‌ام که یتیمان گرسنگی بکشند در‌حالی‌که خودم غذا می‌خوردم.

¹⁸و در سراسر عمر خود برای یتیمان مثل پدری غمخوار بوده‌ام، و از کودکی، راهنمای بیوه‌زنان بوده‌ام.

¹⁹هرگاه می‌دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه به سر می‌برد،

²⁰از پشم گوسفندانم لباس می‌دوختم و به او می‌دادم، و او از صمیم دل برای من دعا کرده من را برکت می‌داد.

²¹اگر به‌خاطر این‌که در دادگاه نفوذ دارم، حقّ یتیمی را پایمال کرده باشم،

²²باشد که بازویم از کتفم جدا شود و ساعدم از آرنجم قطع گردد.

²³چون من از مجازات خدا وحشت دارم، هرگز جرأت نمی‌کردم که به چنین کاری دست بزنم.

²⁴به طلا و نقره اعتماد نداشته‌ام

²⁵و ثروت زیاد مایۀ خوشی من نبوده است.

²⁶به آفتاب تابان دل نبسته‌ام و مهتاب درخشان را تحسین نکرده‌ام.

²⁷آن‌ها را نپرستیده و از دور نبوسیده‌ام.

²⁸این کار نیز گناه است و مستوجب مجازات، چون با این کار، خدای قادر مطلق را منکر می‌شدم.

²⁹هرگز از مصیبت دشمنان خود شاد نشده‌ام و از بلایی که بر سرشان آمده است، خوشحال نبوده‌ام.

³⁰زبان خود را از گناه بازداشته و برای آن‌ها دعای بد نکرده‌ام.

³¹آن‌هایی که برای من کار می‌کنند، هرگز گرسنه نبوده‌اند.

³²هیچ غریبه‌ای را نگذاشته‌ام که شب در کوچه بخوابد، بلکه درِ خانۀ من همیشه به روی مسافران باز بوده است.

³³هیچ‌گاه مثل دیگران سعی نکرده‌ام که از ترسِ سرزنش مردم، گناهان خود را پنهان کنم و خاموش در خانه مانده بیرون نروم.

³⁵آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می‌خورم که حقیقت را می‌گویم. بگذارید قادر مطلق جواب مرا بدهد. اگر مدّعی من اتّهاماتی را که علیه من وارد آورده است، به من نشان می‌داد،

³⁶من آن‌ها را به گردن می‌گرفتم و تاج سَرخود می‌ساختم،

³⁷و همۀ کارهایی را که کرده‌ام، برای او بیان می‌کردم و با سرفرازی در حضور او می‌ایستادم.

³⁸اگر زمینی را که در آن کشت می‌کنم از مالک اصلی‌اش به‌زور گرفته باشم،

³⁹و از محصول آن بدون پرداخت قیمت، خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،

⁴⁰باشد که در آن زمین به‌عوض گندم، خار و به‌جای جو، علف هرزه بروید. سخنان ایّوب پایان گرفت.