Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش ایّوب 9 Bible Online

ایّوب 9 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

ایّوب 9

¹همۀ این‌ها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا چگونه یک انسان می‌تواند بی‌گناهی خود را در پیشگاه خدا ثابت کند؟

³چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

⁴زیرا خدا دانا و توانا است و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

⁵بی‌خبر، کو‌ه‌ها را منتقل می‌سازد و در خشم خود، آن‌ها را واژگون می‌کند.

⁶زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن‌ را به لرزه می‌آورد.

⁷اگر فرمان دهد، آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

⁸او به تنهایی آسمان‌ها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

⁹دُب اکبر، جبّار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

¹⁰عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

¹¹اینک از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساسش نمی‌کنم.

¹²هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌کنی؟

¹³خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به رَهَب، [۳]کمک کردند، پایمال می‌سازد.

¹⁴پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

¹⁵هرچند گناهی ندارم، ولی نمی‌توانم چیزی بگویم، جز این‌که از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁶حتّی اگر بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁷او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بی‌سبب به زخم‌هایم می‌افزاید.

¹⁸نمی‌گذارد که نفسی تازه کنم؛ او زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

¹⁹با او یارای مقابله ندارم، زیرا او قادر و توانا است. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

²⁰اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

²¹گرچه تقصیری ندارم، پریشان‌حالم و از زندگی خود بیزارم.

²²برای من فرقی نمی‌کند؛ پس می‌گویم، خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

²³وقتی مصیبتی سبب مرگ ناگهانی شود، او به ناامیدیِ شخص بی‌تقصیر ریشخند می‌زند.

²⁴اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

²⁵روزهای من سریع‌تر از پیک تیزرو می‌گذرند، بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

²⁶سال‌های عمرم مانند کشتی‌های تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به‌سرعت سپری می‌شوند.

²⁷اگر خندان باشم و سعی کنم که غم‌های خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁸زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

²⁹من که محکوم خواهم شد، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

³⁰اگر خود را با صابون بشویم و دست‌های خود را با قلیاب [۴]پاک کنم،

³¹تو مرا در گل‌ولای و کثافت فرو می‌بری تا حتّی لباس خودم از من منزجر شود.

³²زیرا تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

³³کسی نیست که بین ما میانجی‌گری کند و ما را با هم مصالحه دهد.

³⁴کاش او از مجازات من دست بردارد و هیبتش مرا به وحشت نیاندازد،

³⁵آنگاه می‌توانم با او بدون ترس حرف بزنم، امّا من در خود چنین نیستم.