Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش مزمور 109 Bible Online

مزمور 109 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

مزمور 109

¹سرود داوود خدایا، تو را ستایش می‌کنم؛ خاموش مباش.

²مردم شریر و دروغ‌گو زبان به بدگویی من گشوده‌اند و دربارۀ من دروغ می‌گویند.

³سخنان نفرت‌انگیز می‌گویند و بدون سبب با من می‌جنگند.

⁴در جواب دوستی و دعاهای من برای ایشان، آن‌ها با من مخالفت می‌کنند.

⁵جواب خوبی‌های مرا با بدی می‌دهند و جواب محبّت مرا با دشمنی.

⁶آن‌ها می‌گویند: حاکم ظالمی را بر او بگمار و بگذار دشمنش علیه او شهادت بدهد.

⁷بگذار در دادگاه محکوم شود و دعایش هم گناه محسوب گردد!

⁸باشد که عمرش کوتاه شود و شخص دیگری مقامش را بگیرد!

⁹فرزندانش یتیم شوند و زنش بیوه گردد!

¹⁰بگذار اطفالش آواره شوند و به گدایی بیفتند و از ویرانه‌ای که زندگی می‌کنند رانده گردند!

¹¹طلبکارانش مال و دارایی‌اش را غصب کنند و بیگانگان حاصل زحمتش را به تاراج ببرند.

¹²باشد که کسی به او محبّت نکند و نظر لطف به یتیمانش نداشته باشد.

¹³باشد که نسل او قطع شود، و نامش از صفحۀ روزگار محو گردد!

¹⁴خداوند شرارت ‌نیاکانش را فراموش نکند و گناهان مادرش را نیامرزد!

¹⁵کارهای بد او همیشه مدّنظر خداوند باشد، امّا خاطرۀ او از روی زمین محو شود!

¹⁶زیرا او به هیچ‌کس محبّت نکرد، بلکه به فقیران و محتاجان و شکسته‌دلان، آزار رسانید و آنان را کُشت.

¹⁷او دوست داشت که دیگران را لعنت کند؛ اکنون خودش را لعنت کن. نمی‌خواست به کسی برکت برساند، پس هیچ‌کس به او برکت نرساند.

¹⁸لعنت کردن مثل لباس پوشیدن برای او عادی شده بود، پس اکنون لعنت مانند آب در بدنش و مثل روغن در استخوان‌هایش نفوذ کند.

¹⁹اینک لعنت مانند لباسی که می‌پوشد و مانند کمربندی که به کمر می‌بندد، او را بپوشاند.

²⁰خداوند دشمنانم و کسانی را که از من بدگویی می‌کنند، این‌چنین جزا بدهد.

²¹امّا تو، ای خداوند، یَهْوه، به‌خاطر نام خود به من کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت مرا نجات بده.

²²من مسکین و نیازمندم، و قلبم پُر از اندوه است.

²³مانند سایۀ غروب در حال فنا هستم و مانند ملخی رانده شده‌ام.

²⁴از بس روزه گرفته‌ام، قوّتی در زانوهایم نمانده و فقط پوست‌و‌استخوان شده‌ام.

²⁵مورد تمسخر دشمنانم قرار گرفته‌ام؛ وقتی مرا می‌بینند، سَرخود را می‌جنبانند.

²⁶ای یَهْوه، خدای من، مرا کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت، مرا نجات بده.

²⁷بگذار بدانند که تو، ای خداوند، باقدرت خود مرا نجات داده‌ای.

²⁸آن‌ها مرا لعنت می‌کنند، امّا تو مرا برکت بده. باشد که بدخواهانم شرمنده شوند ولی این بنده‌ات شادمان گردد.

²⁹بگذار دشمنانم رسوا شوند و با لباس شرمساری پوشانیده شوند!

³⁰با زبان خود خداوند را بسیار شکرگزاری خواهم نمود؛ در حضور همۀ مردم، او را ستایش خواهم کرد،

³¹زیرا او از مردم مسکین حمایت می‌نماید و از دست کسانی‌ که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.