Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش جامعه 2 Bible Online

جامعه 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

جامعه 2

¹به خود گفتم: «بیا، عیش و عشرت را تجربه کن و از زندگی لذّت ببر.» امّا دیدم که آن هم بیهوده است.

²همچنین دریافتم که خنده و شادی نیز احمقانه و بی‌فایده است.

³در اشتیاق خود برای کسب حکمت، تصمیم گرفتم که خود را با شراب شادمان سازم و حماقت را امتحان کنم. فکر کردم که این بهترین راهی است که انسان می‌تواند با آن روزهای خود را در این دنیا سپری کند.

⁴کارهای بزرگی انجام دادم. برای خود خانه‌ها ساختم و تاکستان‌ها غرس نمودم.

⁵باغ‌های پُر از گل ساختم و در آن‌ها از هر نوع درخت میوه‌دار کاشتم؛

⁶و استخرهای بزرگی برای آبیاری درختان بسیاری که کاشته بودم، ساختم.

⁷غلامان و کنیزان بسیار خریدم و صاحب غلامان و کنیزان خانه‌زاد شدم. هیچ‌یک از کسانی‌ که پیش از من در اورشلیم حکومت ‌کرده بودند، به‌اندازۀ من گلّه و رمه نداشتند.

⁸نقره و طلا و گنجینه‌های پادشاهانی را که من بر سرزمینشان حکومت می‌کردم، برای خود جمع کردم. سرایندگان مرد و زن برای سرگرمی من می‌سراییدند. هرقدر که دلم می‌خواست، برای خود زن‌های زیبا گرفتم.

⁹بلی، من شخص بزرگی بودم، بزرگ‌تر از همۀ کسانی‌ که قبل از من در اورشلیم زندگی می‌کردند. در عَین حال از حکمت نیز برخوردار بودم.

¹⁰هر چیزی که می‌دیدم و می‌خواستم به دست ‌آوردم و خود را از هیچ خوشی و لذّتی محروم ‌نساختم. از هر کاری که می‌کردم، لذّت می‌بردم و همین پاداش زحماتم بود.

¹¹امّا وقتی به کارهایی که کرده بودم و زحماتی که در زیر آفتاب کشیده بودم فکر کردم، فهمیدم که همۀ آن‌ها چون دویدن دنبال باد، بیهوده و بی‌فایده بودند.

¹²مگر یک پادشاه چه می‌تواند بکند جز آنچه که پادشاهان قبل از او انجام داده بودند؟ بنابراین حکمت و حماقت و جهالت را بررسی کردم.

¹³دیدم، همان‌طور که روشنی بر تاریکی برتری دارد، حکمت هم برتر از جهالت است.

¹⁴شخص حکیم بینش دارد و راه خود را می‌داند، امّا مرد احمق در تاریکی به سر می‌برد. ولی این‌ را هم دانستم که عاقبت هردوی ایشان یکی است.

¹⁵در دل خود گفتم: «چون من و جاهل به یک سرنوشت گرفتار می‌شویم، پس فایدۀ حکمت بسیار چیست؟» و با خود گفتم، این نیز بیهودگی است.

¹⁶زمانی می‌رسد که نه یادی از مرد حکیم باقی می‌ماند و نه از مرد احمق، بلکه هر دو به‌کل فراموش خواهند شد. مرد احمق همان‌گونه می‌میرد که مرد حکیم خواهد مرد.

¹⁷پس از زندگی بیزار شدم، زیرا آنچه که در زیر آفتاب رخ می‌دهد، برایم دردآور بود. زندگی تمامش بیهوده و به‌دنبال باد دویدن است.

¹⁸از تمام زحماتی که در زیر آفتاب کشیده بودم بیزار شدم، زیرا باید همۀ آن‌ها را برای جانشین خود واگذارم.

¹⁹چه کسی می‌داند که او حکیم خواهد بود یا احمق. با‌این‌حال، او صاحب همهٔ چیزهایی خواهد شد که من با حکمت خود ولی با رنج‌ و مشقّت در زیر آفتاب به دست آورده‌ام. این نیز بیهودگی است.

²⁰بنابراین از تمام زحماتی که در زیر آفتاب کشیده‌ام، کاملاً مأیوس گشتم.

²¹آدمی با زحمت فراوان و از روی عقل و دانش و مهارت مال و دارایی می‌اندوزد، سپس همه را برای کسی به‌جا می‌گذارد که هرگز برای آن زحمت نکشیده است. این نیز بیهوده و مصیبتی بزرگ است.

²²انسان از این‌همه زحمت و مشقّتی که در زیر آفتاب می‌کشد، چه چیزی به دست می‌آورد؟

²³روزهایش با تشویش و نگرانی می‌گذرد و شب‌ها هم آرامش ندارد. این نیز بیهودگی است.

²⁴پس برای انسان بهتر است که بخورد و بنوشد و از دست‌رنج خود لذّت ببرد. این از جانب خداوند است.

²⁵زیرا کیست که بتواند جدا از خدا چیزی بخورد و لذّت ببرد؟

²⁶خدا به کسانی‌ که او را خشنود می‌سازند، حکمت، دانش و خوشی می‌بخشد، ولی به خطاکاران مشقّتِ کار و زحمتِ اندوختن مال را می‌دهد تا آن‌ را از ایشان گرفته به کسانی عطا کند که از آن‌ها راضی است. این نیز بیهوده است و در پی باد دویدن.