Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش جامعه 3 Bible Online

جامعه 3 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

جامعه 3

¹برای هر چیزی که در دنیا اتّفاق می‌افتد، زمان معیّنی وجود دارد.

²زمانی برای تولّد، زمانی برای مُردن، زمانی برای کاشتن، زمانی برای درو کردن،

³زمانی برای کُشتن، زمانی برای شفا دادن، زمانی برای ویران کردن، زمانی برای بنا کردن،

⁴زمانی برای گریه، زمانی برای خنده، زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص،

⁵زمانی برای دور ریختن سنگ‌ها، زمانی برای جمع‌آوری سنگ‌ها، زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از آن،

⁶زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن، زمانی برای نگاه‌داشتن، زمانی برای دور انداختن،

⁷زمانی برای بُریدن، زمانی برای دوختن، زمانی برای سکوت، زمانی برای سخن گفتن،

⁸زمانی برای محبّت، زمانی برای نفرت، زمانی برای جنگ و زمانی برای صلح.

⁹یک کارگر چه سودی از زحمت خود می‌برد؟

¹⁰زحماتی را که خدا بر دوش انسان گذاشته است، دیده‌ام.

¹¹او هر چیز را برای زمانِ خودش زیبا ساخته‌ است. همچنین او حس ابدیّت را در دل‌ انسان نهاده است، امّا انسان نمی‌تواند مفهوم کارهای خدا را از ابتدا تا انتها درک کند.

¹²پس به این نتیجه رسیدم که بهتر است خوش باشیم و تا زمانی‌‌که زنده هستیم، به نیکوکاری مشغول باشیم،

¹³و این‌که هر‌کس بخورد و از دست‌رنج خود لذّت ببرد، زیرا این‌ها همه نعمت خدا است.

¹⁴پس دریافتم که کارهای خدا پایدار و تغییر‌ناپذیرند. کسی نمی‌تواند به آن‌ها چیزی بیفزاید و یا چیزی از آن‌ها کم کند. منظور خدا از انجام این کارها این است که ترس خدا در دل انسان‌ها باشد.

¹⁵هرآنچه که اکنون وجود دارد و هرآنچه در آینده خواهد بود، در گذشته بوده است. خدا آنچه را که در گذشته انجام داده است، تکرار می‌کند.

¹⁶علاوه بر این، دیدم که در زیر آفتاب به‌جای عدالت، شرارت و به‌جای انصاف، ظلم برقرار است.

¹⁷در دل خود گفتم: «خدا اشخاص نیک و شریر را داوری خواهد کرد، زیرا او برای هر امری زمانی و برای هر کاری وقت مناسبی را معیّن نموده است.»

¹⁸همچنین فهمیدم که خدا انسان را می‌آزماید تا به او بفهماند که بهتر از حیوان نیست.

¹⁹زیرا سرنوشت انسان و حیوان یکسان است. آن‌ها مانند هم نفس می‌کشند و مانند هم نیز می‌میرند و انسان بر حیوان برتری ندارد. آری، همه‌‌چیز بیهوده است.

²⁰انسان و حیوان، هر دو به یک‌جا می‌روند. هر دو از خاک سرشته شده‌اند و به خاک برمی‌گردند.

²¹کیست که بداند روح انسان به عالم بالا می‌رود و یا روح حیوان به زیر زمین؟

²²پس فهمیدم که بهتر است انسان از کاری که می‌کند، لذّت ببرد. زیرا همین است نصیب او، و کسی هم نیست که او را پس از مرگ بازگرداند تا ببیند بعد از او چه گذشته است.