Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِشعیا 44 Bible Online

اِشعیا 44 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِشعیا 44

¹خداوند می‌گوید: «ای اسرائیل، ای بندۀ من، ای فرزندان یعقوب و قوم برگزیدۀ من، گوش کنید!

²من خداوندی هستم که تو را آفریدم؛ از روز تولّدت، از تو حمایت کردم. نترس؛ تو بندۀ من و قوم برگزیده و محبوب من هستی.

³«من به زمین تشنه آب داده در زمین‌های خشک، نهرهای آب جاری خواهم ساخت. روح خود را بر فرزندانت و برکت خویش را در خاندانت خواهم ریخت.

⁴آن‌ها مثل گیاهان در زمین‌های پُرآب و مانند درختان بید، در مسیر نهر آب رشد خواهند کرد.

⁵«همۀ مردم یکی‌یکی آمده خواهند گفت، 'من از آن خداوند هستم.' آن‌ها می‌آیند تا به قوم اسرائیل ملحق شوند. همه، نام خداوند را بر دست خود می‌نویسند، و خود را عضوی از قوم اسرائیل می‌خوانند.»

⁶خداوند که پادشاه و حامی اسرائیل است، خداوند متعال، چنین می‌گوید: «من اوّل و آخر و تنها خدا هستم، و خدایی غیراز من وجود ندارد.

⁷آیا کسی دیگر می‌توانست آنچه را که من کرده‌ام، انجام دهد؟ چه کسی می‌توانست مثل من تمام وقایع را، از ابتدا تا روز آخر این‌طور پیشگویی کند؟

⁸ای قوم من ترسان نباش! تو می‌دانی که از زمان‌های قدیم تا امروز من هرچه را که می‌بایست واقع شود، از پیش گفتم، و شما شاهدان من هستید. آیا خدای دیگری هست؟ آیا خدای توانای دیگری وجود دارد که من درباره‌اش نشنیده باشم؟»

⁹تمام کسانی‌ که بُت‌ها را می‌سازند، هیچ هستند و خدایانی که گرامی می‌دارند، بی‌فایده‌اند. آن‌ها خدایانی را می‌پرستند که کور و احمق‌اند؛ پس شرمسار خواهند شد.

¹⁰چه فایده‌ای دارد که از فلز شمایلی ساخت و آن‌ها را به‌عنوان خدا پرستش کرد.

¹¹هر‌کس آن‌ها را بپرستد، خجل خواهد شد. کسانی‌ که بُت‌ها را می‌سازند، انسان‌هایی بیش نیستند. بگذارید در دادگاه برای محاکمه حاضر شوند؛ آن‌ها به وحشت افتاده شرمسار خواهند شد.

¹²فلزکار، فلزی را برمی‌دارد و روی آتش با آن کار می‌کند. با بازوی توانایش آن‌قدر با پُتک آن‌ را می‌کوبد تا شکل بگیرد. او وقتی کار می‌کند گرسنه، تشنه و خسته می‌شود.

¹³نجّار چوب را اندازه می‌گیرد. با گچ تصویری را روی آن رسم می‌کند و با ابزار خود آن‌ را می‌تراشد و به‌صورت یک انسان، انسانی با اندام زیبا، درمی‌آورد و آن‌وقت آن‌ را در خانۀ خودش می‌گذارد.

¹⁴او می‌توانست برای این منظور از چوب درخت سدر، کاج و یا درختی دیگر از جنگل استفاده کند. او همچنین می‌توانست درخت تازه‌ای بکارد و منتظر بماند تا باران ببارد و آن رشد کند.

¹⁵او قسمتی از چوب درخت را برای سوخت به کار می‌بَرَد و قسمت دیگری را برای ساختن بُت. از قسمتی از آن چوب برای برافروختن آتشی برای گرم کردن خودش و پختن نان استفاده می‌کند و با قسمتی دیگر خدایی می‌سازد و آن‌ را پرستش می‌کند.

¹⁶با قسمتی از آن چوب، آتشی برای کباب کردن گوشت درست می‌کند، آن‌ را می‌خورد و سیر می‌شود. او خود را با آن آتش گرم می‌کند و می‌گوید: «چه گرم و چه خوب است.»

¹⁷با بقیّۀ چوب بُتی می‌سازد، در برابر آن تعظیم می‌کند و آن‌ را می‌پرستد. در مقابلش دعا می‌کند و می‌گوید: «تو خدای من هستی، مرا نجات بده!»

¹⁸چنین مردمی آن‌قدر احمق هستند که نمی‌توانند بفهمند چه می‌کنند. آن‌ها چشم‌ها و ذهن‌های خود را در برابر حقیقت بسته‌اند.

¹⁹سازندۀ بُت آن‌قدر عقل و شعور ندارد که به خود بگوید: «قسمتی از چوب را سوزاندم، روی آتش آن نان پختم، گوشت را کباب کردم و خوردم و با بقیّۀ آن بُتی ساختم. پس اکنون در برابر یک تکّه چوب تعظیم می‌کنم.»

²⁰او چون کسی است که از خاکستر تغذیه می‌کند. عقاید احمقانه‌اش چنان او را گمراه ساخته که هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند به او کمک کند. او نمی‌تواند بپذیرد بُتی که در دست گرفته، اصلاً خدا نیست.

²¹خداوند می‌گوید: «ای یعقوب، ای اسرائیل، این‌ها را به‌خاطر داشته باش، به‌یاد آور که خادم من هستی. من تو را سرشتم که خادم من باشی و هیچ‌وقت تو را فراموش نمی‌کنم.

²²من گناهان تو را مثل ابر کنار زدم. نزد من بازگرد. من همانم که تو را نجات می‌دهد.»

²³ای آسمان‌ها، از شادی فریاد برآورید، ای اعماق زمین صدای خود را بلند کنید. ای کوهستان‌ها و تمام درختان جنگل از شادی فریاد بزنید! خداوند، بزرگی خود را با نجات قوم خودش اسرائیل نشان داده است.

²⁴«من خداوند و نجات‌دهندهٔ تو هستم. من تو را آفریدم. من خداوند و آفریدگار همه‌‌چیز هستم. من به تنهایی آسمان‌ها را گسترانیدم، و وقتی زمین را به‌وجود آوردم، کسی به من کمک نکرد.

²⁵من حماقت فالگیران و جهالت رمّالان را آشکار می‌کنم. من گفتار حکیمان را رد می‌کنم و نشان می‌دهم که حکمت آن‌ها حماقت است.

²⁶امّا وقتی بندۀ من پیشگویی‌ای می‌کند، یا وقتی من نبی‌ای می‌فرستم که خواستۀ مرا بیان‌ کند، من آن خواسته و آن پیشگویی‌ها را تحقّق می‌بخشم. من به اورشلیم می‌گویم که مردم بار دیگر در آن زندگی خواهند کرد، و شهرهای یهودا بار دیگر ساخته خواهند شد. آن شهرها از ویرانه‌ها برخواهند خاست.

²⁷با فرمان من اقیانوس‌ها خشک می‌شوند.

²⁸من به کوروش می‌گویم، 'تو از طرف من حکومت خواهی کرد. تو کاری را خواهی کرد که من می‌خواهم انجام دهی: تو دستور خواهی داد که اورشلیم بازسازی شود، و بنیاد معبدِ بزرگ گذاشته شود.'»