Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لاویان 23 Bible Online

لاویان 23 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لاویان 23

²«به بنی‌اسرائیل بگو وقتی برای برگزاری عیدهای مقدّس و همایش‌های مقدّس جمع می‌شوند، مقرّرات لازم را رعایت کنند.

³شش روز کار کنید، امّا روز هفتم که سَبَّت و مقدّس است، برای استراحت تعیین شده است. در آن روز کار نکنید، بلکه برای نیایش جمع شوید. در هر مکانی که زندگی کنید، روز سَبَّت برای خداوند است.

⁴عیدهای مقدّس که باید در زمان‌ معیّن برگزار شوند، عبارت‌اند از

⁵«عید فِصَح که برای خداوند برگزار می‌شود، از غروب روز چهاردهم ماه اوّل شروع شود.

⁶در روز پانزدهم همان ماه، عید نان فطیر است که برای خداوند برگزار می‌شود؛ شما باید برای هفت روز نان فطیر، یعنی نان بدون خمیرمایه، بخورید.

⁷در روز اوّل این عید، برای نیایش جمع شوید و از هر شغل خود، دست بکشید.

⁸مدّت هفت روز هدایای سوختنی برای من تقدیم کنید. در روز هفتم نیز از شغل خود دست کشیده برای عبادت جمع شوید.»

⁹خداوند به موسی گفت که به قوم بگوید:

¹⁰«وقتی به سرزمینی که خداوند به شما می‌بخشد، رفتید و اوّلین محصول زمین خود را درو کردید، نوبر آن‌ را نزد کاهن ببرید.

¹¹او باید آن‌ را به‌عنوان هدیۀ مخصوص، در روز بعد از سَبَّت در حضور خداوند تکان بدهد تا از طرف شما پذیرفته شود.

¹²در همان روز یک برّۀ یک سالۀ نر را که بی‌عیب باشد، به‌عنوان قربانی سوختنی به حضور من تقدیم کنید.

¹³همراه آن، هدیه‌ای برای قربانی آردی که عبارت است از دو کیلوگرم آرد مرغوب، مخلوط با روغن زیتون به حضور من تقدیم کنید. بوی آن رایحه‌ای خوش‌بو به مشام من خواهد بود. یک لیتر شراب را هم به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی بیاورید.

¹⁴تا این هدایا را به حضور من تقدیم نکرده‌اید، نان یا حبوبات را به‌صورت خام یا برشته نخورید. این مقرّرات را همیشه و در نسل‌های آینده، در هر جا که ساکن شدید رعایت کنید.

¹⁵«هفت هفته بعد از روز سَبَّت، روزی که هدیهٔ نوبر محصول خود را برای خداوند می‌آورید،

¹⁶یعنی در روز پنجاهم که روز بعد از هفتمین سَبَّت است، هدیۀ دیگری از نوبر محصول خود را به خداوند تقدیم کنید.

¹⁷هر خانواده دو قرص نان به‌عنوان هدیۀ مخصوص که هر قرص آن از دو کیلوگرم آرد با خمیرمایه پخته شده است، به‌عنوان نوبر محصول خود، به حضور من تقدیم کند.

¹⁸همراه این نان‌ها، هفت برّۀ نرِ یک سالۀ بی‌عیب، یک گوساله و دو قوچ را به‌عنوان قربانی سوختنی با هدایای غلّه و نوشیدنی به حضور خداوند تقدیم کنید. بوی این قربانی‌ها رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند خواهد بود.

¹⁹همچنین یک بُز نر را به‌عنوان قربانی گناه و دو برّۀ نر یک سالۀ نر را برای قربانی مشارکت و سلامتی تقدیم نمایید.

²⁰کاهن باید نان‌ها را با آن دو برّه به‌عنوان هدیۀ تکان‌دادنی در حضور خداوند، برای کاهنان تقدیم کند. این هدایا بسیار مقدّس هستند.

²¹در آن روز همۀ شما باید از شغل خود دست بکشید و برای همایشی مقدّس گردهم آیید. فرزندانتان هم در آینده در هرکجا که ساکن باشند، همین مقرّرات را رعایت نمایند.

²²«وقتی محصولات خود را درو می‌کنید، گوشه‌های زمین را تماماً درو نکنید و خوشه‌هایی را که بر زمین افتاده‌اند جمع نکنید؛ آن‌ها را برای فقیران و غریبان باقی بگذارید. من یَهْوه، خدای شما هستم.»

²³خداوند به موسی گفت:

²⁴«به بنی‌اسرائیل بگو که روزِ اوّلِ ماهِ هفتم هر سال روز استراحت است و با صدای شیپور همه را برای همایشی مقدّس فرا خوانید.

²⁵در آن روز از شغل خود دست بکشید و هدیهٔ مخصوص بر آتش به خداوند تقدیم کنید.»

²⁶خداوند به موسی گفت:

²⁷«دهمین روزِ ماهِ هفتم هر سال روز کفّاره است. آن روز برای شما روز مقدّسی باشد. روزه بگیرید و هدیه‌ای بر آتش به خداوند تقدیم کنید.

²⁸در آن روز از هر شغلی که دارید، دست بکشید، زیرا آن روز، روز کفّاره است؛ روزی است که در حضور یَهْوه، خدایتان برای شما کفّارهٔ گناه به‌جا آورده خواهد شد.

²⁹هر‌کس که در آن روز، روزه نگیرد، از بین قوم منقطع خواهد شد.

³⁰هر کسی در این روز کار کند، من او را از میان قوم هلاک خواهم ساخت.

³¹این یک قانون ابدی برای شما و نسل‌های آیندهٔ شما در هر جا که ساکن شوند، خواهد بود.

³²از غروب روز نهم ماه هفتم تا غروب روز دهم آن ماه، روز مخصوص است و باید روزه بگیرید و استراحت کنید.»

³³خداوند به موسی گفت:

³⁴«به بنی‌اسرائیل بگو که در روز پانزدهم از ماه هفتم، عید خیمه‌ها را به مدّت هفت روز در حضور من برگزار کنند.

³⁵در روز اوّل عید، همگی شما باید از شغل خود دست بکشید و برای همایشی مقدّس جمع شوید.

³⁶در آن هفت روز هدایایی را بر آتش به‌ حضور من تقدیم کنید. در روز هشتم باز برای همایشی مقدّس گرد هم آیید و هدیه‌ای بر آتش به من تقدیم نمایید. آن روز، روز پرستش است و شما نباید هیچ کار شغلی انجام دهید.

³⁷«این‌ها عیدهایی هستند برای خداوند که قوم باید برای برگزاری آن‌ها در همایش‌های مقدّس گردهم آیند و قربانی‌های سوختنی، هدایای غلّه، هدایای نوشیدنی، و قربانی‌های دیگر را طبقِ مقرّرات‌شان، تقدیم نمایند.

³⁸این عیدها جدا از روزهای عادی سَبَّت می‌باشند و هدایایی که در این عیدها تقدیم می‌کنید، سوای هدایایی عادی، نذری و داوطلبانه هستند که به حضور من تقدیم می‌کنند.

³⁹«در روز پانزدهم ماه هفتم، وقتی محصول زمین را جمع می‌کنید، به مدّت هفت روز برای خداوند عید بگیرید. روزهای اوّل و هشتم عید، روزهای استراحت می‌باشند.

⁴⁰در روز اوّل، بهترین میوه‌های درختان خود را بچینید و شاخه‌های درخت خرما و شاخه‌های پُربرگ بیدِ لب جوی را جمع کنید و به مدّت هفت روز، در حضور یَهْوه، خدای خود شادی نمایید، جشن بگیرید.

⁴¹این عید را در ماه هفتم هر سال به مدّت هفت روز جشن بگیرید؛ این قانونی است همیشگی که باید در نسل‌های آینده آن‌ را رعایت کنید.

⁴²در مدّت این هفت روز، همۀ شما مردم اسرائیل باید در خیمه‌ها به سر ببرید

⁴³تا فرزندانتان در آینده آگاه باشند که من یَهْوه، خدای شما وقتی قوم اسرائیل را از سرزمین مصر بیرون آوردم، آن‌ها را در خیمه‌ها جا دادم.»

⁴⁴به‌این‌ترتیب، موسی مقرّرات عیدهای خداوند را به قوم اسرائیل اعلام نمود.