Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِرمیا 2 Bible Online

اِرمیا 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِرمیا 2

¹خداوند به من گفت که

²این پیام را به تمام مردم اورشلیم اعلام کنم: «به یاد دارم که چقدر در جوانی‌ات باوفا بودی، چقدر در ابتدای ازدواجمان مرا دوست داشتی؛ به‌دنبال من حتّی از کویرها و زمین‌های بایر گذشتی.

³ای اسرائیل، تو فقط به من تعلّق داشتی؛ و نوبر محصول من بودی. من به هر‌کس که تو را می‌آزرد، رنج و عذاب می‌دادم. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

⁴ای فرزندان یعقوب و ای طایفه‌های اسرائیل، به پیام خداوند گوش دهید.

⁵خداوند می‌فرماید: «اجداد شما چه اتّهامی علیه من داشتند؟ چه چیزی باعث شد آن‌ها از من روی‌گردان شوند؟ آن‌ها بُت‌های بی‌ارزش را پرستش کردند، و خودشان بی‌ارزش شدند.

⁶آن‌ها به من بی‌اعتنایی کردند، گرچه من ‌آن‌ها را از مصر نجات دادم و آن‌ها را در بیابان و چاله‌های شنی، سرزمینی خشک و خطرناک، جایی که کسی در آن زندگی نمی‌کند و حتّی هیچ‌کس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم.

⁷من آن‌ها را به سرزمینی حاصل‌خیز‌ آوردم تا از محصولات و میوه‌های آن لذّت ببرند، امّا درعوض، آن‌ها سرزمین مرا ویران کردند، و زمینی را که به آن‌ها داده بودم، ناپاک ساختند.

⁸کاهنان نپرسیدند، 'خداوند کجا است؟' حتّی معلّمین شریعت، مرا نمی‌شناختند. حکمرانان بر ضد من شورش کردند؛ انبیا به نام بَعَل‌ نبوّت کردند و بُت‌های بیهوده را پرستیدند.

⁹«پس من، خداوند، دوباره دعوی خود را علیه قوم خودم و بر ضد اجدادشان ارائه می‌دهم.

¹⁰به جانب غرب، به جزیرۀ قبرس بروید، و کسی را به شرق، به قیدار بفرستید. شما خواهید دید که چیزی شبیه این هیچ‌گاه واقع نشده است.

¹¹هیچ ملّت دیگری هرگز خدایان خود را، ‌هرچند غیر واقعی بودند، عوض نکردند. امّا قوم من، مرا که برایشان افتخار و بزرگی آوردم، با خدایانی که برایشان هیچ‌کاری نمی‌توانند بکنند، عوض کردند.

¹²از‌این‌رو به آسمان دستور می‌دهم از وحشت بلرزد، و متعجّب و حیران بماند،

¹³چون قوم من مرتکب دو گناه شده‌اند: آن‌ها مرا که سرچشمۀ آب گوارا هستم، ترک‌ کرده‌اند و برای خود آب‌انبار کند‌ه‌اند، آب‌انبارهای ترک خورده‌ای که آب را اصلاً نگاه نمی‌دارند.

¹⁴«اسرائیل برده نیست و در بردگی متولّد نشد؛ پس چرا دشمنانش برای شکار او در کمین نشسته‌اند؟

¹⁵آنان مثل شیر بر او می‌غرّند، و سرزمین او را به‌صورت بیابان درآورده‌اند، و شهرهایش را کاملاً متروک و ویران کرده‌اند.

¹⁶آری، مردان مِمفیس و تَحفَنحیس جمجمۀ او را شکسته‌اند.

¹⁷ای اسرائیل، خودت باعث این بودی! تو مرا که ‌یَهْوه، خدای تو بودم، ترک کردی، در‌حالی‌که من تو را در تمام راه رهبری می‌کردم.

¹⁸فکر می‌کنی رفتن تو به مصر و نوشیدن از آب رود نیل برایت فایده‌ای خواهد داشت؟ یا رفتن به آشور و نوشیدن از رود فرات برایت چه سودی خواهد داشت؟

¹⁹شرارت تو موجب مجازات تو، و روی‌گردانیدن تو از من، باعث محکومیّت تو است. تو خواهی آموخت که ترک کردن و بی‌حرمتی به من، ‌یَهْوه، خدای خودت، چه اشتباه تلخی است. من، خدای قادر متعال، چنین گفته‌ام.»

²⁰خداوند متعال چنین می‌گوید: «ای اسرائیل، از زمان‌های قدیم تو از فرمان من سرپیچی کردی، و حاضر نبودی از من اطاعت کنی و مرا بپرستی. بر فراز تپّه‌های مرتفع، در پای درختان سبز، تو الهه‌های باروری را می‌پرستیدی.

²¹من تو را مثل یک تاک مرغوب، از بهترین بذر زمین کاشتم. امّا نگاه کن، ببین چه شده‌ای! یک تاک پوسیدۀ بی‌ارزش.

²²حتّی اگر خودت را با قوی‌ترین صابون‌ها بشویی، بازهم لکّه‌های گناهت را می‌بینم.

²³چگونه می‌توانی بگویی که خودت را آلوده نساخته‌ای، و یا هرگز بَعَل‌ را پرستش نکرده‌ای؟ بنگر چگونه تو در همین درّه مرتکب گناه شده‌ای، و ببین چه کرده‌ای. تو مثل یک شتر وحشی در فصل جفت‌گیری هستی، که افسار‌گسیخته به هر طرف می‌دود،

²⁴و به بیابان می‌شتابد. تو مانند خر مادّهٔ وحشی هستی که در شهوت خودش دنبال خر نر است و کسی نمی‌تواند جلوی او را بگیرد. لازم نیست که خرهای نر برای رام کردن او به خودشان زحمتی بدهند، چون او همیشه در فصل جفت‌گیری حاضر و آماده است.

²⁵ای اسرائیل، پای‌های خود را خسته نکن، و نگذار گلوی تو از تعقیب سایر خدایان خشک شود. امّا تو می‌گویی، 'نه، من نمی‌توانم بازگردم. من عاشق خدایان بیگانه هستم و به‌دنبال آن‌ها خواهم رفت.'»

²⁶خداوند می‌گوید: «همان‌طور که یک دزد هنگامی‌که گیر می‌افتد، شرمسار است، شما قوم اسرائیل هم همان‌گونه، به‌ همراه پادشاهان، بزرگان، کاهنان، و انبیای خودتان، شرمنده خواهید شد.

²⁷شما که می‌گویید یک درخت، پدر شما و یک صخره، مادر شما است، شرمسار خواهید شد. شما به‌عوض این‌که به من روی آورید به من پشت کردید، پس این ننگ بر سر شما خواهد آمد. امّا وقتی شما دچار زحمت می‌شوید، آنگاه از من می‌خواهید بیایم و شما را نجات دهم.

²⁸«کجا هستند آن خدایانی که برای خود ساختید؟ بگذارید وقتی در زحمت هستید، آن‌ها اگر می‌توانند شما را نجات دهند! ای یهودا به تعداد شهرهایت خدایان متعدّد داری.

²⁹شکایت تو چیست؟ چرا بر ضد من شوریده‌ای؟

³⁰من تو را مجازات کردم، ولی فایده‌ای نداشت؛ تو نمی‌گذاری تو را اصلاح کنم. مثل شیر غرّان تمام انبیا را کشتی.

³¹ای قوم اسرائیل به آنچه می‌گویم گوش بده. آیا من برای شما، مثل بیابان یا مثل سرزمینی تاریک و خطرناک بودم؟ پس چرا می‌گویید هرچه دلتان خواست، همان را انجام خواهید داد و دیگر به حضور من برنمی‌گردید؟

³²آیا یک زن جوان می‌تواند جواهرات خود را فراموش کند، و یا یک عروس لباس عروسی خود را؟ امّا قوم من مرا برای روزهای بی‌شماری فراموش کرده است.

³³تو مطمئناً می‌دانی که چگونه عشاق خود را تعقیب کنی. حتّی بدترین زنان، می‌توانند این‌ را از تو بیاموزند.

³⁴لباس‌هایت از خون بی‌گناهان و بیچارگان، و نه از خون دزدان، لکّه دار ‌است. «باوجوداین

³⁵تو می‌گویی، 'من بی‌گناهم؛ حتماً خداوند دیگر نسبت به من عصبانی نیست،' امّا من خداوند، تو را تنبیه خواهم کرد، چون می‌گویی مرتکب گناهی نشده‌ای.

³⁶تو با روی‌ آوردن به خدایان سایر ملّت‌ها ارزش خود را از دست داده‌ای. مصر هم مانند آشور تو را ناامید خواهد کرد.

³⁷تو از مصر روی‌گردان شده از خجالت سرت را پایین خواهی انداخت. من، خداوند، تمام کسانی را که تو به آن‌ها توکّل کرده‌ای، طرد کرده‌ام. از آن‌ها هیچ سودی عاید تو نخواهد شد.»