Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِرمیا 31 Bible Online

اِرمیا 31 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِرمیا 31

¹خداوند می‌گوید: «زمانی می‌آید که من خدای تمام طایفه‌های قوم اسرائیل خواهم بود و آن‌ها قوم من خواهند بود.

²در بیابان به کسانی‌ که از مرگ گریخته بودند، رحمت خود را نشان دادم. وقتی قوم اسرائیل در آرزوی استراحت و آرامی بودند،

³من خود را از دوردست‌ها به آن‌ها آشکار ساختم. ای قوم اسرائیل، من همیشه شما را دوست داشتم و محبّت پایدار من نسبت به شما ادامه خواهد داشت.

⁴یک‌بار دیگر من شما را از نو بنا می‌کنم. یک‌بار دیگر دف‌های خود را برخواهید داشت و با شادی خواهید رقصید.

⁵یک‌بار دیگر تاکستان‌های خود را بر روی تپّه‌های سامره خواهید کاشت، و کسانی‌ که آن‌ها را می‌کارند، از میوۀ آن خواهند خورد.

⁶آری، زمانی می‌آید که نگهبانان بر فراز تپّه‌های اِفرایِم فریاد خواهند زد، 'بیایید به صهیون برویم، به حضور یَهْوه، خدایمان.'»

⁷خداوند می‌گوید: «با شادی برای قوم اسرائیل، مهم‌ترین ملّت دنیا، بسرایید. در ستایش او بسرایید و بگویید، 'خداوند قوم خود را نجات داده است؛ او تمام بازماندگان را آزاد ساخته است.'

⁸من آن‌ها را از شمال خواهم آورد و از دورترین نقاط جهان جمع خواهم کرد. به‌ همراه آن‌ها، آدم‌های کور و شل و زنان باردار و در حال زایمان خواهند آمد. آن‌ها به‌صورت یک ملّت بزرگ بازخواهند گشت.

⁹قوم من، تحت رهبری من، با گریه و دعا باز خواهند گشت. من آن‌ها را در کنار نهرهای آب و در راهی صاف و هموار رهبری خواهم کرد تا لغزش نخورند. من برای اسرائیل مثل یک پدر هستم و اِفرایِم نخست‌زادهٔ من است.»

¹⁰خداوند می‌گوید: «ای ملّت‌ها، به من گوش دهید و پیام مرا به دورترین سواحل اعلام کنید. من قوم خود را پراکنده کردم، امّا اکنون آن‌ها را جمع خواهم کرد و مثل شبانی که از گوسفندان خود نگاه‌داری می‌کند، من مواظب آن‌ها خواهم بود.

¹¹من قوم اسرائیل را آزاد ساختم و آن‌ها را از دست ملّتی زورمند نجات دادم.

¹²آن‌ها خواهند آمد و با شادی بر روی کوه صهیون خواهند سرایید و از هدایای من، هدایایی چون غلّه و شراب و روغن زیتون و گلّه و رمه‌، بهره‌مند خواهند شد. آن‌ها مثل باغی خواهند بود با آب فراوان، و تمام احتیاجاتشان برآورده خواهد شد.

¹³در آن‌وقت دختران جوان از شادی خواهند رقصید و مردان‌، پیر و جوان، خوشحال خواهند بود. من به آن‌ها تسلّی خواهم داد و ماتمشان را به شادی و غمشان را به خوشی تبدیل خواهم کرد.

¹⁴من کاهنان را با مقوّی‌ترین غذاها سیر خواهم کرد و احتیاجات قوم خود را برخواهم آورد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

¹⁵خداوند می‌گوید: «صدایی از رامَه به گوش ‌رسید، صدای گریه و ماتم عظیم. راحیل برای فرزندان خویش می‌گرید، آن‌ها از بین رفته‌اند و او تسلّی نمی‌پذیرد.

¹⁶دیگر گریه نکن و اشک‌هایت را پاک‌کن. آنچه برای فرزند خود کردی، بی‌پاداش نخواهد ماند. آن‌ها از سرزمین دشمن بازخواهند گشت.

¹⁷به آینده امیدوار باش؛ فرزندانت به وطن بازخواهند گشت. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

¹⁸«من می‌شنوم که قوم اسرائیل با اندوه می‌گویند، 'خداوندا، ما مثل حیوانات غیراهلی بودیم، امّا تو اطاعت را به ما آموختی. ما را به وطن بازگردان، ما حاضریم دوباره به‌سوی تو، خداوند و خدای خودمان بازگردیم.

¹⁹ما از تو روی ‌گرداندیم، ولی زود پشیمان شدیم. وقتی تو ما را تنبیه کردی، ما سرافکنده و محزون شدیم. به‌خاطر گناهان و خطاهای دوران جوانیمان، شرمنده و رسوا شدیم.'

²⁰ای اسرائیل، تو عزیزترین فرزند من هستی، فرزندی که بیش از همه دوست دارم. هر وقت نام تو را از روی خشم ذکر می‌کنم، با محبّت به تو می‌اندیشم. دل من برای تو می‌سوزد و با تو از روی ترحّم رفتار خواهم کرد.

²¹راه را علامت‌گذاری کنید و نشانه‌هایی در آن قرار دهید تا بتوانید در برگشت راه خود را پیدا کنید. ای قوم اسرائیل بازگردید؛ به شهرهایی که ترک کردید، بازگردید.

²²ای قوم بی‌وفا، تا به کی تردید می‌کنید؟ من چیزی تازه و متفاوت به‌وجود آورده‌ام، مثل این‌که زنی حمایت از مردی را به عهده بگیرد.»

²³خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گوید: «وقتی من مردم را به سرزمین خودشان بازگردانم، آن‌ها یک‌بار دیگر در یهودا و در شهرهای آن خواهند گفت، 'خداوند کوه مقدّس خود یعنی اورشلیم را‌ برکت دهد، مکان مقدّسی که خودش در آن ساکن است.'

²⁴مردم در یهودا و در شهرهای آن زندگی خواهند کرد و زارعین و چوپانان با گلّه‌های خود در اطراف آن خواهند بود.

²⁵خستگان را نیروی تازه خواهم ‌بخشید و به آن‌ها که از گرسنگی ضعیف شده‌اند، غذا خواهم داد.

²⁶آنگاه مردم خواهند گفت، 'من خوابیدم و با نیروی تازه بیدار شدم.'

²⁷«من، خداوند، می‌گویم به‌زودی زمانی می‌آید که من سرزمین اسرائیل و یهودا را از انسان و حیوان پُر خواهم ساخت.

²⁸به همان نحوی که من آن‌ها را ریشه‌کن کردم، بر زمین افکندم، برانداختم، درهم شکستم و ویران کردم، به همان نحو آن‌ها را دوباره خواهم کاشت و بنا خواهم کرد.

²⁹وقتی آن روز فرارسد، دیگر مردم نخواهند گفت: 'والدین غوره خوردند، امّا دندان‌های فرزندان کند شده است.'

³⁰در عوض هر‌کس غوره بخورد، دندان‌های خودش کُند خواهد شد، و هر‌کس برای جزای گناه خود، مرگ را خواهد دید.»

³¹خداوند می‌گوید: «زمانی می‌رسد که من پیمانی تازه با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا خواهم بست.

³²آن مانند پیمانی نخواهد بود که با اجدادشان، وقتی دست آن‌ها را گرفتم و از مصر نجات دادم، بستم. هرچند من مثل یک شوهر با آن‌ها رفتار کردم، آن‌ها آن پیمان را نگاه نداشتند.

³³پیمان تازه‌ای که با قوم اسرائیل می‌بندم چنین خواهد بود: شریعت خود را در ضمیر آن‌ها قرار می‌دهم و بر قلبشان خواهم نوشت. من خدای آن‌ها و آن‌ها قوم من خواهند بود.

³⁴دیگر احتیاجی نیست که آنان به همشهریان خود تعلیم دهند یا به یکدیگر بگویند، 'خدا را بشناس'، زیرا همه از بزرگ تا کوچک مرا خواهند شناخت. در مقابل خطاهای آن‌ها بخشنده خواهم بود و دیگر گناهان آنان را هرگز به یاد نخواهم آورد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

³⁵خداوند خورشید را قرار داد تا در روز روشنایی دهد و ماه و ستارگان را تا در شب بدرخشند. او دریا را به تلاطم می‌آورد تا امواج آن خروشان شوند؛ نام او خداوند متعال است.

³⁶او وعده می‌دهد تا زمانی‌‌که این نظام طبیعت ادامه یابد، قوم اسرائیل هم به‌عنوان یک ملّت باقی خواهد ماند.

³⁷اگر روزی بتوان آسمان را اندازه گرفت و در بنیان زمین کاوش کرد، آن‌وقت، در آن زمان من قوم اسرائیل را به‌خاطر کارهایشان ترک خواهم کرد. خداوند چنین گفته است.

³⁸خداوند می‌گوید: «زمانی می‌آید که اورشلیم به‌عنوان شهر من از بُرج حَنَنئیل در غرب، تا دروازۀ زاویه

³⁹و محدودۀ شهر از آنجا به‌طرف غرب تا تپّۀ جارب و تا اطراف جوعت امتداد خواهد داشت.

⁴⁰تمام آن وادی که مردگان را در آن دفن می‌کنند و جایی که زباله‌ها را می‌ریزند و تمام مزرعه‌های بالای وادی قِدرون تا دروازۀ اسب در شرق، تمام این‌ها برای من مقدّس خواهد بود. این شهر دیگر هرگز خراب و ویران نخواهد شد.»