Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِرمیا 37 Bible Online

اِرمیا 37 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِرمیا 37

¹نبوکدنصر پادشاه بابِل، صِدِقیا پسر یوشیا را به‌جای یِهویاکین پسر یِهویاقیم به‌عنوان پادشاه یهودا تعیین کرد.

²امّا نه صِدِقیا به پیامی که خداوند به من داده بود، گوش داد و نه درباریان و نه مردم عادی.

³صِدِقیای پادشاه، یهوکل، پسر شِلِمیا، و صَفَنیای کاهن، پسر مَعَسیا، را نزد من فرستاد تا از طرف تمام قوم به حضور یَهْوه، خدایمان دعا کنم.

⁴در آن زمان من هنوز زندانی نشده بودم و می‌توانستم آزادانه میان مردم بروم.

⁵ارتش بابِل شهر اورشلیم را در محاصره داشت، امّا وقتی شنیدند ارتش مصر از مرزهای مصر گذشته‌اند، آن‌ها عقب‌نشینی کردند.

⁶آنگاه یَهْوه، خدای اسرائیل، به من گفت

⁷تا به صِدِقیا بگویم: «ارتش مصر برای کمک به تو در حرکت است، امّا از وسط راه برخواهد گشت.

⁸آنگاه بابِلی‌ها برگشته به شهر حمله خواهند کرد و آن‌ را گرفته به آتش خواهند کشید.

⁹من، خداوند به تو اخطار می‌کنم که خود را فریب ندهی و تصوّر نکنی که بابِلی‌ها دیگر نخواهند آمد، چون آن‌ها خواهند آمد.

¹⁰اگر تو حتّی بتوانی تمام ارتش بابِل را شکست دهی به‌طوری‌که فقط مجروحان آن‌ها در چادرهای خود بمانند، حتّی آن مجروحان هنوز قادر خواهند بود که برخیزند و تمام شهر را به آتش بکشند.»

¹¹ارتش بابِل از اورشلیم عقب‌نشینی کرد، چون ارتش مصر نزدیک می‌شد.

¹²پس من اورشلیم را ترک کردم تا به سرزمین بنیامین بروم و سهم خود را از املاک خانواد‌گی خود بگیرم.

¹³امّا وقتی به دروازۀ بنیامین رسیدم، افسری به نام یرئیا، پسر شِلِمیا و نوهٔ حَنَنیا، که مسئول نگهبانان آنجا بود، مرا نگاه داشت و به من گفت: «تو به بابِلی‌ها پناه می‌بری!»

¹⁴من در پاسخ گفتم: «نه این‌طور نیست! من به بابِلی‌ها پناه نمی‌برم.» امّا یرئیا حرف مرا باور نکرد. او مرا دستگیر کرد و به حضور رهبران برد.

¹⁵آن‌ها از دست من عصبانی بودند و دستور دادند مرا بزنند و در خانه یوناتان، منشی دربار، که خانه‌اش را به‌صورت زندان درآورده بودند‌، زندانی نمودند.

¹⁶مرا در سیاه چالی در زیرزمین آن خانه برای مدّت زیادی نگاه داشتند.

¹⁷مدّتی بعد صِدِقیای پادشاه کسی را به‌دنبال من فرستاد و او در کاخ سلطنتی به‌طور خصوصی از من پرسید: «آیا پیامی از جانب خداوند داری؟» جواب دادم: «آری، پیامی دارم. تو به دست پادشاه بابِل تسلیم خواهی شد.»

¹⁸بعد پرسیدم: «من چه جرمی علیه تو و درباریانت و یا این مردم مرتکب شده‌ام که مرا به زندان انداخته‌ای؟

¹⁹کجا هستند آن انبیای تو که به تو می‌گفتند که پادشاه بابِل به تو و به کشور حمله نخواهد کرد؟

²⁰و اکنون، ای اعلیحضرت، از تو خواهش می‌کنم به من گوش کن و هرچه می‌گویم، انجام بده. خواهش می‌کنم مرا به زندان خانۀ یوناتان نفرست. اگر بفرستی حتماً در آنجا خواهم مرد.»

²¹پس صِدِقیای پادشاه دستور داد مرا در محوطۀ کاخ زندانی کنند. من در آنجا ماندم و تا وقتی‌که ذخیزهٔ نان شهر تمام نشده بود، هر روز یک قرص نان از نانوایی‌ها به من می‌دادند.