Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِرمیا 48 Bible Online

اِرمیا 48 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِرمیا 48

¹این است آنچه خداوند متعال دربارۀ موآب گفته است: «وای بر مردم نِبو، شهرشان ویران شده! قَریت‌تایِم را گرفته‌اند، قلعه‌های مستحکم آن‌ را خراب کردند و مردمش خوار و شرمسار شده‌اند.

²شکوه و جلال موآب به پایان رسیده؛ دشمنان، شهر حِشبون را گرفته‌اند و برای نابودی ملّت موآب دسیسه می‌کنند. شهر مدمین وادار به سکوت خواهد شد، و هدف حملۀ ارتش‌ها قرار خواهد گرفت.

³مردم حورونایِم با فریاد می‌گویند: 'خشونت! ویرانی!'

⁴«موآب ویران شده؛ به گریه و فریاد کودکان گوش دهید.

⁵هق‌هق گریه‌هایشان را در سربالایی‌های جادۀ لوحیت و فریاد دل‌خراش آن‌ها را در سرازیری‌های جادۀ حورنایِم بشنوید.

⁶آن‌ها می‌گویند، 'با سرعت برای نجات خودتان فرار کنید. مثل یک گورخر در بیابان با سرعت بدوید!'

⁷«تو، ای موآب، به قدرت و ثروت خود اعتماد کردی، امّا امروز حتّی تو هم تسخیر خواهی شد، و خدایت، کِموش، به‌ همراه شاهزادگان و کاهنان، به اسارت خواهد رفت.

⁸حتّی یک شهر هم از ویرانی در امان نخواهد بود؛ دشت و درّه همه با هم ویران خواهند شد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

⁹سنگ قبری برای موآب برافرازید، چون به‌زودی نابود خواهد شد. شهرهای آن به ویرانه‌ای تبدیل خواهند گشت و دیگر کسی در آن زندگی نخواهد کرد.»

¹⁰لعنت بر کسی باد که کارهای خداوند را با تمام دل انجام نمی‌دهد! و لعنت بر کسی باد که از خونریزی کوتاهی می‌کند!

¹¹خداوند گفت: «موآب همیشه در امنیّت بوده و هیچ‌وقت به اسارت نرفته است. موآب مانند شرابی است دست نخورده و جا افتاده و از کوزه‌ای به کوزۀ دیگر ریخته نشده است. طعم آن از بین نرفته و مزه‌اش مثل همیشه دلپسند است.

¹²«پس اکنون زمانی می‌آید که من مردمی را می‌فرستم تا موآب را مثل شراب دور بریزند. آن‌ها کوزه‌های شراب را خالی کرده کوزه‌ها را خُرد خواهند نمود.

¹³آنگاه مردم موآب از خدای خودشان، کِموش، ناامید خواهند شد، همان‌طور که یهودیان از خدای ‌بِیت‌ئیل‌، خدایی که آن‌ها به آن اعتماد داشتند، ناامید شدند.

¹⁴«ای مردان موآب، چرا ادّعا می‌کنید که شما همه قهرمان و سربازان آزموده در جنگ هستید؟

¹⁵موآب و شهرهای آن ویران شده و بهترین جوانانش کشته شده‌اند. من، پادشاه و خداوند متعال چنین گفته‌ام.

¹⁶روز نابودی موآب نزدیک می‌شود و زمان ویرانی آن به‌زودی می‌رسد.

¹⁷«ای تمام ملّت‌هایی که در مجاورت موآب زندگی می‌کنید و از شهرت آن باخبرید، برایش ماتم بگیرید. بگویید، 'چگونه قدرت و اقتدارش درهم شکسته و جاه و جلالش به پایان رسیده است!'

¹⁸ای ساکنان دبون از جایگاه‌های پُرشکوه و بلند خود پایین بیایید و بر روی خاک بنشینید. ویران‌گر موآب هجوم آورده است و قلعه‌های آن‌ را ویران کرده است.

¹⁹ای اهالی عَروعیر، در کنار جاده منتظر بایستید، از کسانی‌ که در حال فرار هستند، بپرسید چه اتّفاقی افتاده است.

²⁰آن‌ها خواهند گفت، 'موآب سقوط کرده؛ برایش ماتم بگیرید. آبرویش رفته است. در تمام کرانۀ وادی اَرنون اعلام کنید که موآب ویران شده است.'

²¹روز داوری شهرهای واقع در دشت، یعنی شهرهای حُولون، یَهصَه، میفاعت،

²²دیبون، نِبو، بِیت‌دِبلَتایم،

²³قَریت‌تایِم، بِیت‌جامول، بِیت‌مِعون،

²⁴قِریوت و بُصره فرارسیده است. روز داوریِ تمام شهرهای دور و نزدیک موآب رسیده است.

²⁵قدرت موآب درهم شکسته و اقتدارش از بین رفته است. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

²⁶خداوند گفته است: «موآب را مست کنید چون علیه من شوریده است. موآب در استفراغ خود خواهد غلتید و مردم بر او خواهند خندید.

²⁷ای مردم موآب آیا به یاد می‌آورید که چگونه مردم اسرائیل را مسخره می‌کردید؟ شما چنان با آن‌ها برخورد کردید که گویی آن‌ها مورد حملۀ یک دسته راهزن قرار گرفته باشند.

²⁸ای اهالی موآب از شهرهای خود خارج شوید! بروید و در گردنۀ کو‌ه‌ها زندگی کنید! مثل کبوترانی زندگی کنید که لانه‌های خود را در اطراف یک درّۀ عمیق می‌سازند.

²⁹مردم موآب بسیار مغرورند! من شنیده‌ام که آن‌ها چقدر مغرور، متکبّر و ازخودراضی هستند. آن‌ها فکر می‌کنند که خیلی مهم هستند.

³⁰من، خداوند، از تکبّر آن‌ها آگاهم. ادّعاهایشان توخالی و کارهایشان بی‌فایده است.

³¹پس من برای مردم موآب و اهالی قیرحارِس می‌گریم.

³²برای مردم مَوسِمبَه بیش از مردم یعزیر گریه می‌کنم. ای شهر مَوسِمبَه، تو مانند تاکی هستی که شاخه‌هایش از ورای دریای مُرده گذشته و تا به یعزیر رسیده است. امّا اکنون میوه‌های تابستانی تو و انگورهایت همه به غارت رفته‌اند.

³³شادی و شادابی از سرزمین حاصل‌خیز موآب گرفته شده است. من جلوی جریان شراب را از چرخُشت‌ها گرفته‌ام؛ دیگر کسی نیست که با فریاد شادی انگور را برای شراب آماده کند.

³⁴مردم حِشبون و اِلِعالِه گریه می‌کنند و صدای گریه آن‌ها تا یاحص شنیده می‌شود؛ حتّی مردم صوعَر آن‌ را می‌شنوند. در شهرهای دوردستی مثل حورونایِم و عِجلَت شِلیشیا هم صدای گریۀ آن‌ها شنیده می‌شود. آب رودخانۀ نِمریم هم خشک شده است.

³⁵من مردم موآب را از تقدیم قربانی‌های سوختنی در پرستشگاه‌هایشان و گزراندن قربانی برای خدایانشان بازخواهم داشت. من، خداوند، سخن گفته‌ام.

³⁶«آری، من مثل کسی‌ که با آهنگ نی، سوگ‌نامه‌ای را می‌خواند، قلباً برای موآب و مردم قیرحارِس در ماتم هستم، چون هرچه داشته‌اند از بین رفته است.

³⁷آن‌ها همه موهای سرشان و ریش‌های خود را تراشیده‌اند. همۀ آن‌ها دست‌های خود را با تیغ مجروح کرده‌اند و با پلاس خود را پوشانده‌اند.

³⁸در روی بام تمام خانه‌های موآب و در میدان‌های شهر چیزی جز سوگواری دیده نمی‌شود. چون من موآب را مثل کوزه‌ای که هیچ‌کس راغب آن نیست، شکستم.

³⁹مو‌آب درهم شکسته است! فریاد بزنید! موآب شرمسار شده است، به ویرانه‌ای تبدیل شده و تمام ملّت‌های اطراف او را مسخره می‌کنند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

⁴⁰خداوند گفته است که ملّتی مانند عقاب با بال‌های گسترده به‌سرعت بر سر موآب فرود خواهد آمد،

⁴¹و شهرها و قلعه‌های دفاعی تسخیر خواهند شد. در آن روز سربازان موآب مثل زنان در حال زایمان در ترس خواهند بود.

⁴²موآب ویران خواهد شد و دیگر به‌عنوان یک ملّت وجود نخواهد داشت، چون علیه من طغیان کرد.

⁴³وحشت، چاله و دام در انتظار مردم موآب خواهد بود.

⁴⁴هرکه از وحشت بگریزد به چاله می‌افتد و هرکه از چاله بیرون بیاید به دام خواهد افتاد، چون خداوند زمانی را برای ویرانی موآب تعیین کرده است.

⁴⁵پناهندگانِ درمانده، برای سرپناه به حِشبون، شهری که روزی سیحون پادشاه آن بود، رو می‌آوردند؛ امّا آن شهر در آتش شعله‌ور است. آتش، تمام مرزها و قلّه‌های کوهستانیِ مردم جنگ دوست موآب را سوزانیده است.

⁴⁶وای بر مردم موآب! مردمی که کِموش را می‌پرستیدند، از بین رفته‌اند و پسران و دختران آن‌ها را به اسارت برده‌اند.

⁴⁷امّا خداوند در آینده موآب را دوباره کامیاب خواهد کرد. این چیزهایی است که خداوند برای موآب گفته و واقع خواهد شد.