Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِرمیا 49 Bible Online

اِرمیا 49 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِرمیا 49

¹این است آنچه خداوند به عَمونیان گفته است: «مردان اسرائیلی کجا هستند؟ آیا کسی نیست که از سرزمین آن‌ها دفاع کند؟ چرا آن‌ها اجازه می‌دهند مردمی که بُت مِلکُوم را می‌پرستیدند، سرزمین متعلّق به طایفۀ جاد را بگیرند و در آن ساکن شوند؟

²امّا به‌زودی زمانی می‌رسد که من صدای جنگ را به گوش مردم پایتخت یعنی شهر رَبَّه خواهم رسانید. آن شهر ویران خواهد شد و روستاهای آن در آتش خواهد سوخت. آنگاه اسرائیل سرزمینش را که به‌وسیلهٔ دیگران تصرّف شده بود، پس خواهد گرفت.

³ای مردم حِشبون گریه کنید؛ شهر عای ویران شده! ای زن‌های رَبَّه، ماتم بگیرید! لباس عُزَّه برتن کرده ماتم بگیرید! سرگَردان و بی‌هدف فرار کنید. مِلکُوم خدای شما به‌ همراه کاهنان و شاهزادگان اسیر و تبعید خواهند شد.

⁴ای مردم بی‌وفا چرا این‌قدر به خود می‌بالید؟ دیگر در شما نیرویی نمانده. چرا هنوز برقدرت خود متّکی هستید و می‌گویید که هیچ‌کس جرأت ندارد به شما حمله کند؟

⁵من یَهْوه، خدای متعال، شما را از هر جهت دچار وحشت خواهم کرد. همۀ شما پا به فرار خواهید گذاشت و همه از ترس جان خود خواهید گریخت و کسی نخواهد بود که سربازان را دوباره جمع کند.

⁶«امّا بعد از مدّتی، من رفاه را دوباره به عَمون برمی‌گردانم. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

⁷این است آنچه خداوند متعال دربارۀ اَدوم گفته است: «آیا مردم تیمان حس تشخیص خود را از دست داده‌اند؟ آیا مشاورین آن‌ها دیگر نمی‌توانند به آن‌ها بگویند که چه باید بکنند؟ آیا تمام حکمت آن‌ها از بین رفته است؟

⁸ای مردم دِدان، بازگردید، فرار کنید و مخفی شوید! من فرزندان عیسو را از بین خواهم برد، چون زمان آن رسیده است که آن‌ها را مجازات کنم.

⁹وقتی مردم انگور می‌چینند، بعضی از خوشه‌ها را در تاک نگه می‌دارند و وقتی دزدان در شب می‌آیند، آن‌ها فقط آنچه را که می‌خواهند، می‌برند.

¹⁰امّا من فرزندان عیسو را کاملاً لخت کرده مخفیگاه‌های ایشان را برملا نموده‌ام و دیگر آن‌ها نمی‌توانند خود را مخفی کنند. تمام مردم اَدوم از بین رفته‌اند. حتّی یک نفر از آن‌ها باقی نمانده است.

¹¹یتیمان خود را نزد من بیاورید و من از آن‌ها مراقبت خواهم کرد. بیوه‌زنان شما می‌توانند به من متّکی باشند.

¹²اگر حتّی کسانی‌ که مستوجب تنبیه نبودند، مجبور شدند از این جام مجازات بنوشند، آیا فکر می‌کنید شما تنبیه نخواهید شد؟

¹³من سوگند خورده‌ام که شهر بُصره به بیابان و به منظره‌ای وحشتناک تبدیل خواهد شد. مردم، آن‌ را مسخره و اسمش را مثل لعن و نفرین به کار خواهند برد. تمام روستاهای اطراف آن برای همیشه ویران خواهند ماند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

¹⁴من گفتم: «ای مردم اَدوم، من پیامی از جانب خداوند دریافت کرده‌ام. او رسولی فرستاده تا به تمام ملّت‌ها بگوید ارتش‌های خود را جمع کنند و برای حمله به شما آماده شوند.

¹⁵خداوند شما را ضعیف خواهد ساخت و کسی به شما احترام نخواهد گذاشت.

¹⁶غرورتان شما را فریفته است؛ آن‌قدر که فکر می‌کنید، کسی از شما نمی‌ترسد. شما بر فراز صخره‌ها و در بالای کوه‌های بلند زندگی می‌کنید، امّا حتّی اگر مثل عقاب زندگی کنید، خداوند شما را به زیر خواهد آورد. خداوند چنین گفته است.»

¹⁷خداوند گفت: «همان بلایی را بر سر اَدوم خواهم آورد که بر سر سُدوم و غُموره‌َ آمد وقتی‌که آن‌ها و شهرهای اطراف آن‌ها نابود شدند. دیگر کسی در آنجا زندگی نخواهد کرد. من، خداوند، سخن گفته‌ام.

¹⁸همان بلایی که به سر سُدوم و غُمورَه در زمانی‌‌که آن‌ها و تمام شهرهای اطراف آن‌ها ویران شدند، آمد، همان بر سر اَدوم خواهد آمد. هیچ‌کس دیگر در آن زندگی نخواهد کرد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

¹⁹مانند شیری که از جنگل‌های انبوه کرانه‌های رود اُردن بیرون می‌آید و به‌سوی چمنزارهای سرسبز پیش می‌رود، به همان نحو من خواهم آمد و مردم اَدوم ناگهان از سرزمین خود پا به فرار می‌گذارند. آنگاه رهبری که من برگزینم بر ‌آن ملّت حکومت خواهد کرد. چه کسی را می‌توان با من مقایسه کرد؟ چه حکومتی می‌تواند با من مخالفت کند؟

²⁰پس به نقشه‌ای که من علیه اَدوم کشیده‌ام و به آنچه می‌خواهم بر سر مردم شهر تیمان بیاورم، توجّه کنید. حتّی کودکان آن‌ها را کِشان‌کِشان خواهند برد؛ همه وحشت‌زده خواهند بود.

²¹زمانی‌‌که اَدوم سقوط کند، چنان سر و صدایی ایجاد خواهد شد که تمام دنیا را به لرزه خواهد انداخت و فریادهای وحشت‌زدۀ آن‌ها تا خلیج عَقَبه شنیده خواهد شد.

²²دشمن مثل عقابی با پرهای گشوده بر سر بُصره فرود خواهد آمد. در آن روز سربازان اَدومی مثل زنان در حال زایمان خواهند ترسید.

²³این است آنچه خداوند دربارۀ دمشق گفته است: «مردم شهرهای حَمات و اَرفاد نگران و ناراحتند، چون آن‌ها خبرهای بد شنیده‌اند. تشویش مثل امواج دریا آن‌ها را دربر گرفته است، و آن‌ها نمی‌توانند آرام بگیرند.

²⁴مردم دمشق ضعیفند و از ترس فرار کرده‌اند. آن‌ها مثل زنی در حال زایمان، در درد و رنج هستند.

²⁵شهر مشهوری که آن‌قدر شاد بود، کاملاً متروک شده است.

²⁶در آن روز مردان جوانش در کوچه‌های شهر کُشته و سربازانش همه نابود خواهند شد.

²⁷من دیوارهای دمشق را به آتش خواهم کشید و قصرهای بِنهَدَد پادشاه را خواهم سوزانید. من، خداوند متعال، چنین گفته‌ام.»

²⁸این است آنچه خداوند دربارۀ قبیلۀ قیدار و نواحی زیر نظر حاصور، که قبلاً به‌وسیلهٔ نبوکدنصر پادشاه بابِل فتح شده بود، گفته است: «به مردم قیدار حمله کنید و آن قبیله از مردم شرقی را از بین ببرید!

²⁹چادرها و رمه‌های آن‌ها را به‌ همراه پرده‌های چادرها و هرآنچه در درون چادرهایشان هست، همه را تصرّف کنید. شترهایشان را بگیرید و به مردم بگویید، 'وحشت شما را از هر طرف احاطه کرده است!'

³⁰«ای مردم حاصور، من، خداوند، به شما اخطار می‌کنم که فرار کنید و در جاهای دور مخفی شوید. نبوکدنصر پادشاه بابِل علیه شما توطئه کرده است، و به شما می‌گوید،

³¹'بیایید! به این مردمی که این‌قدر احساس امنیّت می‌کنند، حمله کنیم! شهرشان در و دروازه‌ای ندارد و کاملاً بی‌دفاع هستند.'

³²«شترها و گلّه‌های آن‌ها را بگیرید! من این مردمانی را که موهای سَرخود را کوتاه می‌کنند، به هر جهت پراکنده کرده و آن‌ها را از هر طرف گرفتار مصیبت خواهم نمود.

³³حاصور برای همیشه به بیابانی مبدّل خواهد شد که فقط شغال‌ها در آن زندگی خواهند کرد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

³⁴مدّت کمی بعد از آنکه صِدِقیا پادشاه یهودا شد، خداوند متعال دربارۀ کشور عیلام به من

³⁵چنین گفت: «من تمام کمان‌دارانی را که چنین قدرتی به عیلام داده‌اند، خواهم کُشت.

³⁶من بادها را از تمام جهان علیه آن‌ها می‌وزانم و مردم آن‌ را در همه‌جا پراکنده خواهم کرد، به‌طوری‌که جایی در جهان نخواهد بود که به آن پناه نبرده باشند.

³⁷من مردم عیلام را از دشمنانشان که در صدد کشتن آن‌ها هستند، هراسان خواهم ساخت. در غضب خودم مردم عیلام را از بین خواهم برد و سپاهیان را در تعقیب آن‌ها خواهم فرستاد تا همۀ آن‌ها را نابود کنند.

³⁸من پادشاهان و رهبران آن‌ها را از بین خواهم برد و تخت خود را در آنجا قرار خواهم داد.

³⁹امّا بعداً من رفاه و کامیابی را دوباره به مردم عیلام بازخواهم گردانید. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»