Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اِرمیا 6 Bible Online

اِرمیا 6 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اِرمیا 6

¹ای قوم بنیامین فرار کنید! از اورشلیم خارج شوید و به‌ جای امنی بروید! در تِقوع شیپور را به صدا درآورید و در بِیت‌هَکّاریم آتشی برای فرستادن اخطار برافروزید. مصیبت و ویرانی از جانب شمال به‌زودی خواهد رسید.

²شهر صهیون زیبا است، ولی ویران خواهد شد.

³پادشاهان به‌ همراه ارتش‌های خود در آنجا اردو خواهند زد. آن‌ها در اطراف شهر اردو می‌زنند و هر‌کس هر جا که بخواهد اردو می‌زند.

⁴آن‌ها خواهند گفت: «برای حمله به اورشلیم آماده شوید! در وقت ظهر حمله خواهیم کرد!» امّا بعد می‌گویند: «اکنون خیلی دیر شده؛ سایه‌های غروب دراز می‌شوند و روز رو به پایان است. وقتی سایه‌ها بلند‌تر می‌شوند، نشان می‌دهد که غروب نزدیک است.

⁵پس در شب حمله را شروع خواهیم کرد، و قلعه‌های دفاعی شهر را خراب خواهیم کرد.»

⁶خداوند متعال به این پادشاهان دستور داده است که درختان را قطع کنند و برای محاصرۀ اورشلیم تپّه‌هایی به‌عنوان سنگر بسازند. خداوند گفت: «من شهر را مجازات می‌کنم چون از ظلم پُر شده است.

⁷همان‌طور که یک چاه، آبش را تازه و گوارا نگه می‌دارد، اورشلیم شرارت را در درون خود تازه نگه می‌دارد. من فریادهای خشونت و ویرانی را از داخل شهر می‌شنوم، بیماری و جراحت تنها چیزی است که می‌بینم.

⁸ای مردم اسرائیل، بگذارید که این سختی‌ها برای شما اخطاری باشد، وگرنه شما را ترک خواهم کرد، و شهر شما را به بیابان تبدیل خواهم نمود، جایی که دیگر هیچ‌کس نتواند در آن زندگی کند.»

⁹خداوند متعال به من گفت: «اسرائیل مانند تاکستانی که تمام انگورهایش را چیده باشند، بی‌ثمر خواهد ماند. پس تو باید تا وقت باقی است، هر‌کس را که می‌توانی نجات دهی.»

¹⁰من در پاسخ گفتم: «وقتی به آن‌ها چنین اخطاری بدهم، چه کسی به حرف‌های من گوش خواهد داد؟ آن‌ها همه سرسخت هستند و از شنیدن پیام تو امتناع می‌کنند. آن‌ها به کلامی که از جانب تو به آن‌ها بگویم خواهند خندید.

¹¹خشم تو نسبت به آن‌ها مرا هم سوزانده و بیش از این طاقت آن‌ را ندارم.» آنگاه خداوند به من گفت: «از کاسۀ خشم من بر سر کودکانی که در کوچه‌ها هستند و بر سر جوانانی که دور هم جمع شده‌اند، بریز. زنان را به‌ همراه شوهرانشان خواهند برد، حتّی از افراد بسیار پیر هم نخواهند گذشت.

¹²خانه‌ها، مزرعه‌ها و حتّی زن‌هایشان را به دیگران خواهند داد. من مردم این سرزمین را مجازات خواهم کرد.

¹³همه، کوچک و بزرگ، سعی می‌کنند با ناراستی پولدار شوند. حتّی انبیا و کاهنان هم مردم را فریب می‌دهند.

¹⁴آن‌ها چنان وانمود می‌کنند که گویی زخم‌های قوم جزئی و سطحی هستند. آن‌ها می‌گویند، 'همه‌‌چیز خوب و درست است،' در‌حالی‌که هیچ‌چیز خوب و درست نیست.

¹⁵آیا از انجام تمام این کارهای زشت شرمنده بودند؟ نه، شرمنده نبودند؛ آن‌ها از شرم و حیا چیزی نمی‌دانند. پس آن‌ها هم مثل دیگران از بین خواهند رفت. وقتی آن‌ها را مجازات کنم، از آن‌ها دیگر چیزی باقی نخواهد ماند. من، خداوند چنین گفته‌ام.»

¹⁶خداوند به قوم خود گفت: «بر سر چهارراه‌ها بایستید و نگاه کنید. سراغ جاده‌های قدیمی را بگیرید و بپرسید بهترین راه کجا است، و از همان راه بروید تا در امن‌وامان باشید.» امّا آن‌ها گفتند: «نه، ما از آن راه نخواهیم رفت!»

¹⁷آنگاه خداوند محافظانی را گماشت تا به صدای اخطار شیپورها گوش دهند. امّا آن‌ها گفتند: «ما گوش نخواهیم داد.»

¹⁸پس خداوند گفت: «ای ملّت‌ها، گوش دهید و از آنچه بر قوم من واقع می‌شود عبرت بگیرید.

¹⁹ای تمام روی زمین، گوش دهید! جزای این مردم برای نقشه‌های شریرانه‌ای که دارند این است: من آن‌ها را از بین خواهم برد، چون آن‌ها تعالیم مرا رد کرده‌اند و به دستورات من گوش نداده‌اند.

²⁰بُخوری که آن‌ها از سرزمین سِبا و عطریّاتی که از کشورهای دوردست می‌آورند، برایم بی‌ارزش است. من قربانی‌های آن‌ها را نمی‌پذیرم و از آن‌ها خشنود نیستم.

²¹پس من کاری می‌کنم که این مردم بلغزند و بیفتند. پدران و پسران، دوستان و همسایگان، همه با هم خواهند مُرد.»

²²خداوند می‌گوید: «مردم از کشوری در شمال می‌آیند؛ ملّتی قوی در سرزمینی دور آمادۀ جنگ می‌شود.

²³آن‌ها که کمان‌ها و شمشیرهای خود را برداشته‌اند، آدم‌های ظالم و بی‌رحمی هستند. سواره‌نظام آن‌ها مثل دریا می‌خروشد. آن‌ها آمده‌اند تا علیه اورشلیم بجنگند.»

²⁴مردم اورشلیم می‌گویند: «ما این خبر را شنیده‌ایم. از‌این‌رو دست‌هایمان سُست شده و مثل زنی در حال زایمان، نگرانی و درد تمام وجود ما را گرفته است.

²⁵ما جرأت نداریم از شهر خارج شویم یا در جاده‌ها راه برویم، چون دشمنان ما مسلّح هستند و وحشت همه‌جا را فراگرفته است.»

²⁶خداوند به قوم خود می‌گوید: «پلاس برتن کنید و در خاکستر بغلتید. مثل کسی‌ که تنها فرزندش را از دست داده باشد، با اشک‌های تلخ ماتم بگیرید، چون آن ویران‌گر به‌طور ناگهانی حمله خواهد کرد.

²⁷ای اِرمیا، همان‌طور که فلز را محک می‌زنند، قوم مرا بیازما، و ببین چگونه‌اند.

²⁸آن‌ها همه سرسخت و سرکش و مثل برنز و آهن، سنگ‌دل و همه فاسد و سخن‌چین هستند.

²⁹کوره، گرمای شدیدی دارد، امّا ناخالصی‌ها را نمی‌تواند ذوب کند و دور بریزد. پالایش قوم من بی‌فایده است، چون شرارت و پلیدی‌های آن‌ها از بین نخواهد رفت.

³⁰آن‌ها تفاله‌های بی‌ارزشی بیش نیستند، چون من، خداوند آن‌ها را طرد کرده‌ام.»