Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش سوگ‌نامه 2 Bible Online

سوگ‌نامه 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

سوگ‌نامه 2

¹چگونه خداوند، دختر صهیون را با ابر خشم و غضب خود تیره و تار ساخت! شکوه و جلال اسرائیل را که به اوج آسمان می‌رسید، بر زمین زد و در روز خشم خود حتّی خانۀ خویش، معبد بزرگ، را هم از یاد برد.

²خداوند شهرهای اسرائیل را بی‌رحمانه ویران کرد. با قهر و غضب، قلعه‌های یهودا را منهدم ساخت. سلطنتش را بی‌حرمت و حاکمانش را خوار ساخت.

³با‌خشم شدید، قدرت اسرائیل را درهم شکست و هنگامی‌که دشمن بر ما حمله کرد، به داد ما نرسید. خشم او مانند آتش علیه ما شعله‌ور شد و همه‌چیز را نابود کرد.

⁴همچون دشمن، ما را هدف تیر خود قرار داد و جوانان ما را که مایۀ خوشی و سرفرازی ما بودند، هلاک ساخت. در اورشلیم، سوزش آتشِ غضبِ او را احساس کردیم.

⁵مثل یک دشمن، خداوند اسرائیل را نابود ساخت. قصرها و قلعه‌هایش را با خاک یکسان کرد و شهرهای یهودا را به ماتم‌سرا تبدیل نمود.

⁶خداوند خانۀ خود را مانند کلبه‌ای در باغ ویران کرد. به روزهای عید و روزهای سَبَّت خاتمه داد و پادشاه و کاهنان را مورد خشم و غضب خود قرار داد.

⁷خداوند قربانگاه خود را طرد کرد و معبدِ مقدّس خود را ترک نمود. او دیوارهای قصرهای اورشلیم را به دشمنان سپرد و به آن‌ها اجازه داد که دیوارهایش را خراب کنند. دشمنان در جایی که ما زمانی با سرور پرستش می‌کردیم، فریاد پیروزی برآوردند.

⁸خداوند تصمیم گرفته است تا دیوارهای اورشلیم را ویران سازد. او همۀ شهر را برای ویرانی علامت‌گذاری کرد تا به‌کلّی خراب شود و هیچ قسمت آن آباد نماند و حتّی بُرج‌ها و دیوارهایش هم فرو ریزند.

⁹دروازه‌های شهر در خاک مدفون شده و میله‌هایشان درهم شکسته‌اند. پادشاه و رهبرانش به کشورهای دیگر تبعید شده‌اند. احکام خداوند دیگر تعلیم داده نمی‌شود و انبیا هم از جانب خداوند رؤیا نمی‌بینند.

¹⁰ریش‌سفیدان اورشلیم در لباس ماتم بر زمین نشسته‌اند و بر سَرخود خاک می‌ریزند. دوشیزگان اورشلیم، از غم سر بر زمین نهاده‌اند.

¹¹چشمانم از گریه تار شده‌اند، روحم افسرده و غمگین است و دلم از غم به جوش آمده است به‌خاطر مصیبتی که بر قوم من آمده و اطفال و کودکان شیرخواری که در جاده‌های شهر از حال رفته‌اند.

¹²آنان با تنِ مجروح، گرسنه و تشنه در جاده‌ها افتاده‌اند. از مادران خود خوراک می‌خواهند و آهسته آهسته در آغوش آن‌ها جان می‌دهند.

¹³ای اورشلیم به تو چه بگویم و تو را با چه مقایسه کنم؟ چگونه تو را تسلّی دهم؟ زیرا هیچ‌کسی مثل تو رنج نکشیده است. غم‌ها و مصیبت‌هایت همچون دریایی بزرگ و بی‌کران است و کسی نیست که تو را شفا دهد.

¹⁴انبیای تو رؤیاهای باطل می‌دیدند و به دروغ نبوّت می‌کردند. آن‌ها با موعظه‌های خود، تو را فریب دادند و گناهانت را آشکار نکردند. با پیام‌های دروغ خود تو را گمراه ساختند.

¹⁵هرکسی که از کنار تو می‌گذرد، با حالت تمسخر سَر خود را تکان داده می‌گوید: «آیا این همان شهری نیست که با زیبایی کامل خود، محبوب‌ترین شهر جهان و مایۀ خوشی همۀ مردم بود؟»

¹⁶تمام دشمنانت تو را مسخره می‌کنند و با نفرت به تو نگاه کرده می‌گویند: «اینک ببینید که چطور نابودش کردیم! ما منتظر چنین روزی بودیم!»

¹⁷خداوند آنچه را که سال‌ها پیش اراده فرموده بود، انجام داد. ما را با بی‌رحمی نابود کرد؛ دشمنان ما را بر ما پیروز گردانید و آن‌ها را از شکست ما خوشحال ساخت.

¹⁸ای اورشلیم، بگذار تا دیوارهایت با صدای بلند در حضور خداوند گریه کنند! شب و روز اشک تو مثل رودی جاری گردد و دیدگانت از گریه آرام نگیرند!

¹⁹شبانگاه مرتّب برخیزید و غم و دردِ دلتان را مثل آب به حضور خداوند بریزید. برای کودکانی که در جاده‌ها از گرسنگی بی‌حال افتاده‌اند، دست دعا بلند کنید.

²⁰خداوندا، چرا با ما این‌چنین رفتار می‌کنی؟ زن‌ها، کودکان نازپروردۀ خود را می‌خورند. کاهنان و انبیا در خانۀ تو به قتل می‌رسند.

²¹پیر و جوان در کوچه‌ها در خاک و خون می‌غلطند. دوشیزگان و مردان جوان با شمشیر کشته می‌شوند. در روز غضبت خود، همه را کشتی و بر آن‌ها رحمی نکردی.

²²تو دشمنانم را دعوت کردی تا در اطراف من جشن وحشت به راه اندازند. در روز غضب تو، کسی نتوانست جان سالم بدر ببرد. آن‌ها فرزندان مرا کشتند، آنانی را که من به‌ دنیا آورده و پرورش دادم.