Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش حزقیال 22 Bible Online

حزقیال 22 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

حزقیال 22

¹خداوند با من چنین سخن گفت:

²«ای انسان فانی، آیا قضاوت خواهی کرد، آیا شهر خون‌ریز را قضاوت خواهی کرد؟ پس همۀ کارهای پلیدش را به او اعلام کن

³و بگو که خداوند متعال چنین می‌گوید: چون بسیاری از مردم خود را به قتل رسانده‌ای و خود را با پرستش بُت‌ها آلوده نموده‌ای، بنابراین زمان تو فرارسیده است.

⁴تو به‌خاطر خونی که ریخته‌ای مقصّر هستی و چون با ساختن بُت‌ها آلوده گشته‌ای؛ بنابراین روزهای خود را نزدیک کرده‌ای و سال‌های تو به پایان رسیده‌اند. به‌این‌سبب تو را نزد ملّت‌ها شرمسار ساخته‌ام و همۀ ملّت‌ها به تو ریشخند می‌زنند.

⁵ای شهر پُر آشوب و رسوا، همه از دور و نزدیک تو را مسخره می‌کنند.

⁶همۀ رهبران اسرائیل، با اتّکا به قدرت خود، خون ریخته‌اند.

⁷در تو، ای اورشلیم، همه به والدین خود بی‌حرمتی می‌کنند. به بیگانگان زورگویی و به یتیمان و بیوه‌زنان ستم می‌شود.

⁸آنچه برای من مقدّس بود، خوار شمردند و روز سَبَّت مرا بی‌حرمت کردند.

⁹بعضی از ساکنان تو، دیگران را با تهمت و دروغ به کشتن می‌دهند. بعضی به پرستشگاه‌های بالای کوه می‌روند و از قربانی بُت‌ها می‌خورند. گروهی همواره ‌شهوت‌های خود را ارضاء می‌کنند.

¹⁰برخی با نامادری خود زنا می‌کنند. عدّه‌ای با زن خود در دوره عادت ماهانه‌اش هم‌بستر می‌شوند.

¹¹یکی با زن همسایه زنا می‌کند، دیگری دامن عروس یا خواهر ناتنی خود را لکّه‌دار می‌کند.

¹²در میان تو، رشوه می‌گیرند تا خون بریزند. بهره می‌گیرند و با زیاده‌ستانی از همسایۀ خود سوء‌استفاده می‌کنند و مرا فراموش کرده‌اند.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.

¹³«ببین، من به‌خاطر سرمایه‌ای که از طریق نامشروع جمع کرده‌ای و خونی که در میان تو ریخته شده است، دست‌های خود را بر تو فرود خواهم آورد.

¹⁴آیا در روزهایی که تو را مجازات کنم، شجاع خواهی ماند و دست‌های تو نیرومند خواهند بود؟ من، خداوند، سخن گفته‌ام و آن‌ را انجام خواهم داد.

¹⁵من ساکنین تو را در میان ملّت‌ها و کشورها پراکنده خواهم ساخت و ناپاکی‌ات را از تو بیرون خواهم کرد.

¹⁶ملل دیگر تو را تحقیر خواهند کرد، امّا تو خواهی دانست که من خداوند هستم.»

¹⁷خداوند به من گفت:

¹⁸«ای انسان فانی، قوم اسرائیل برایم مثل تفاله بی‌مصرف شده‌اند. آن‌ها مانند تفالۀ مس، روی، آهن و سرب هستند که در کورۀ پالایش از نقره جدا شده‌اند.

¹⁹بنابراین خداوند متعال می‌گوید: چون همۀ شما به تفاله تبدیل شده‌اید، شما را در اورشلیم جمع خواهم کرد.

²⁰مانند کسی‌ که نقره، برنز، آهن، سرب و روی را جمع می‌کند و در کوره می‌گذارد و به آن‌ها آتش می‌دمد تا ذوب شوند، پس من شما را در خشم و غضب خود گرد آورده ذوب خواهم کرد.

²¹من شما را گرد خواهم آورد و با آتش خشم خود بر شما خواهم دمید و شما در آن ذوب خواهید شد.

²²همان‌گونه که نقره در کوره ذوب می‌شود، شما نیز در آن ذوب خواهید شد و شما خواهید دانست که من، خداوند، خشم خود را بر شما فرو ریخته‌ام.»

²³خداوند با من چنین سخن گفت:

²⁴«ای انسان فانی، به بنی‌اسرائیل بگو: سرزمین تو ناپاک است و در روز خشم، بارانی بر تو نخواهد بارانید.

²⁵رهبرانت مانند شیران غرّانی هستند که شکار خود را می‌درند؛ ایشان مردم را می‌کشند و گنج و اشیای گران‌بها را می‌گیرند و بسیاری را بیوه می‌کنند.

²⁶کاهنان قوانین مرا می‌شکنند و برای آنچه مقدّس است، احترام قائل نیستند. ایشان فرق بین پاک و ناپاک را آموزش نمی‌دهند و روز سَبَّت را نادیده می‌گیرند. درنتیجه مردم اسرائیل برای من احترام قائل نیستند.

²⁷رهبرانش مانند گرگ‌های درّنده خون می‌ریزند و زندگی‌ها را نابود می‌کنند تا سود ناروا ببرند.

²⁸انبیا این گناهان را چون کسی‌ که دیوار را رنگ می‌کند، پوشانده‌اند. ایشان رؤیاهای دروغین می‌بینند و پیشگویی‌های دروغین می‌کنند. ایشان ادّعا می‌کنند که کلام خداوند متعال را می‌گویند، امّا من، خداوند متعال، با ایشان سخن نگفته‌ام.

²⁹مردم آن سرزمین تقلّب می‌کنند و می‌دزدند. آن‌ها به فقیران و نیازمندان ظلم می‌کنند و از بیگانگان سوء‌استفاده می‌کنند.

³⁰به‌دنبال کسی می‌گشتم تا دیوار را بسازد و در جایی که دیوار فرو ریخته است، ایستاده از سرزمین دفاع کند تا آن را ویران نکنم، امّا هیچ‌کس را نیافتم.

³¹من خشم خود را بر ایشان فرو خواهم ریخت و همچون آتش ایشان را به‌خاطر کارهایی که کرده‌اند، نابود خواهم ساخت.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.