Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اعداد 15 Bible Online

اعداد 15 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اعداد 15

²به بنی‌اسرائیل بگو وقتی به سرزمینی که به ایشان خواهم داد رسیدند، این مقرّرات را رعایت کنند:

³هرگاه بخواهید از گلّه و یا رمه قربانی سوختنی، یا هر قربانی دیگری که بر آتش تقدیم می‌شود و خداوند آن‌ را می‌پسندد، تقدیم کنید، خواه قربانی سوختنی، خواه قربانی نذری، خواه قربانی داوطلبانه، و یا قربانی مخصوص یکی از عیدها باشد،

⁴در هر صورت آن هدیۀ باید با هدیهٔ آردی مخلوط با روغن به خداوند تقدیم شود.

⁵اگر آن قربانی یک برّه باشد، باید همراه با یک کیلوگرم آرد مرغوب مخلوط با یک لیتر روغن به‌عنوان هدیۀ آردی و یک لیتر شراب به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی تقدیم شود.

⁶اگر آن قربانی یک قوچ باشد، باید همراه آن دو کیلوگرم آرد مرغوب مخلوط با یک و نیم لیتر روغن به‌عنوان هدیۀ آردی و

⁷به‌اضافهٔ یک و نیم لیتر شراب به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی تقدیم شود. بوی نوع قربانی رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

⁸اگر آن قربانی یک گاو برای قربانی نذری یا مشارکت و سلامتی باشد،

⁹باید همراه آن سه کیلوگرم آرد مرغوب مخلوط با دو لیتر روغن به‌عنوان هدیۀ آردی،

¹⁰به‌اضافهٔ دو لیتر شراب به‌عنوان هدیۀ نوشیدنی تقدیم شود. بوی این قربانی رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

¹¹این است آنچه که باید همراه هریک از قربانی‌های گاو، قوچ، برّه یا بُزغاله تقدیم شوند.

¹²هنگامی‌که بیش از یک حیوان قربانی می‌شود، هدایای همراه آن باید به نسبت تعداد حیوانات زیاد شود.

¹³هر فردِ اسرائیلی که بخواهد قربانی مخصوصی که بوی آن رایحهٔ خوش‌بو به مشامِ خداوند است، تقدیم نماید، باید این دستورات را به‌جا آورد.

¹⁴و در دوران آینده، اگر یک بیگانه که در میانِ شما زندگی می‌کند بخواهد قربانی مخصوصی که بوی آن رایحه‌ای خوش‌بو به مشامِ خداوند است، به خداوند تقدیم نماید، باید آن را همانند شما انجام دهد.

¹⁵این قوانین برای تمام بنی‌اسرائیل و بیگانگانی که در میان شما زندگی می‌کنند، یکسان و ابدی است. زیرا همه در برابر خداوند یکسان می‌باشند.

¹⁶برای شما و بیگانگانی که در میانِ‌ شما زندگی می‌کنند و نسل‌های آینده، یک قانون حکم‌فرما خواهد بود.

¹⁷خداوند به موسی گفت:

¹⁸به بنی‌اسرائیل بگو: «وقتی به سرزمینی که به شما می‌دهم، رسیدید،

¹⁹هرگاه از محصول زمین بخورید، باید از آن هدیه‌ای به خداوند تقدیم نمایید.

²⁰هرگاه نان بپزید، باید اوّلین قرص نان را به‌عنوان هدیۀ مخصوص خرمن تقدیم نمایید.

²¹این هدیه‌ای است که باید از اوّلین خمیر خود در تمامی نسل‌های آینده به خداوند تقدیم کنید.»

²²هرگاه یکی از شما ناخواسته از انجام دستوراتی‌ که خداوند به موسی داد، غفلت کند،

²³یا هرگاه فردی در نسل‌های آینده‌ از تمام دستوراتی که خداوند توسطِ موسی به شما داده است، اهمال نماید،

²⁴اگر ناخواسته و بدون آگاهی دیگران انجام شده، و بعد متوجّه خطای خود شود، باید یک گاو را به‌عنوان قربانی سوختنی تقدیم کند. تمام جماعت، باید این قربانی را که رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است، طبق مقرّرات، همراه هدیۀ آردی و هدیۀ نوشیدنی، به‌اضافهٔ یک بُز نر جهت قربانی گناه، تقدیم کنند.

²⁵کاهن برای تمام بنی‌اسرائیل کفّاره به‌جا آورد، و گناهان ایشان بخشیده می‌شود، زیرا اشتباه آنان عمدی نبوده است و برای این گناه خود به حضور خداوند قربانی سوختنی و قربانی گناه مناسب با خطای غیرعمدی تقدیم کرده‌اند.

²⁶تمام بنی‌اسرائیل و بیگانگانی که در میان آن‌ها سکونت دارند، بخشیده خواهند شد، زیرا تمام مردم در این خطای ناخواسته شریک بوده‌اند.

²⁷هرگاه شخصی ناخواسته گناهی کند، باید یک بُز مادّۀ یک‌ساله به‌عنوان قربانی گناه تقدیم کند

²⁸و کاهن در حضور خداوند برای او کفّاره به‌جا آورد و آن شخص بخشیده می‌شود.

²⁹این قانون برای شما و بیگانگانی که در بین شما سکونت دارند، یکسان خواهد بود.

³⁰امّا اگر کسی عمداً مرتکب گناهی شود، خواه اسرائیلی باشد خواه بیگانه، آن شخص به خداوند، کُفر ورزیده است و باید از میان قوم منقطع شود،

³¹زیرا او فرمان خداوند را رد کرده عمداً از فرمان خدا سرپیچی نموده است. او کلام خداوند را خوار شمرده است. او باید از میان قوم منقطع شود و مسئول جزای خودش می‌باشد.

³²هنگامی‌که بنی‌اسرائیل در بیابان بودند، مردی را دیدند که در روز سَبَّت هیزم جمع می‌کند.

³³آن‌ها او را نزد موسی و هارون و سایر رهبران قوم بردند.

³⁴آن‌ها او را در زندان انداختند، چرا‌ که نمی‌دانستند با او چه کنند.

³⁵خداوند به موسی گفت: «سزای این شخص مرگ است. تمام قوم اسرائیل او را در بیرون اردوگاه سنگسار کنند تا بمیرد.»

³⁶پس او را از اردوگاه خارج نموده طبق فرمان خداوند سنگسار کردند تا مُرد.

³⁷خداوند به موسی گفت:

³⁸«به بنی‌اسرائیل بگو، برای خود و همچنین نسل‌های آینده، بر لبه‌های لباس‌های خود منگوله‌هایی ساخته آن‌ها را با نخ‌ آبی وصل کنند.

³⁹این منگوله‌ها نقش یادآوری را به عهده خواهند داشت؛ هرگاه شما به آن‌ها بنگرید، تمامی فرمان‌های مرا به ‌خاطر آورده از آن‌ها اطاعت خواهید نمود و به‌دنبال شهواتِ نفس و خواهش‌های چشم که منجر به هرزگی می‌شود، نخواهید رفت.

⁴⁰پس شما، همۀ فرمان‌های مرا به یاد بیاورید و آن‌ها را انجام دهید و برای خدای خود مقدّس باشید.

⁴¹من، یَهْوه، خدای شما هستم، که شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. آری، من یَهْوه، خدای شما هستم.»