Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اعداد 16 Bible Online

اعداد 16 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اعداد 16

¹روزی قورَح پسر یِصهار نوه قُهات، از طایفۀ لاوی با داتان و اَبیرام پسران اِلیاب و اون پسر فِلِت، که هر سه از طایفۀ رِئوبین بودند

²همراه با دویست و پنجاه نفر از رهبران شناخته شده که از میان قوم برگزیده شده بودند، هم‌دست شده علیه موسی شورش کردند. در این توطئه دویست و پنجاه نفر از رهبران شناخته شده هم که از طرف مردم انتخاب شده بودند، شرکت داشتند.

³آن‌ها نزد موسی و هارون رفته گفتند: «شما از حدّ خود تجاوز کرده‌اید! همۀ قوم اسرائیل متعلّق به خداوند می‌باشند و خداوند با همۀ ما است. پس چرا شما خود را از قوم خداوند برتر می‌شمارید؟»

⁴وقتی موسی این سخنان را شنید، به خاک افتاد

⁵و به قورَح و همراهانش گفت: «فردا صبح خداوند به شما نشان خواهد داد که چه کسی به او تعلّق دارد و چه کسی مقدّس است و چه کسی را برگزیده است که به حضور او نزدیک شود.

⁶‏پس ای قورَح، تو و همراهانت فردا صبح با بخورسوزهای خود بیایید،

⁷و در آن‌ها آتش نهاده و در حضور خداوند بر آن‌ها بُخور دود کنید. آن‌وقت معلوم خواهد شد که خداوند چه کسی را انتخاب کرده است. ای پسران لاوی، این شما هستید که از حدّ خود تجاوز کرده‌اید.»

⁸موسی به قورَح و همراهانش گفت:

⁹«ای لاویان بشنوید. آیا به نظر شما این امر کوچکی است که خدای اسرائیل شما را از بقیّهٔ قوم اسرائیل جدا نمود تا در حضور او وظایف خیمهٔ مقدّس را انجام داده بقیّهٔ قوم را خدمت کنید؟

¹⁰خداوند به تو و همۀ لاویان اجازهٔ حضور در نزد او را بخشید و حال می‌خواهید کاهن هم باشید.

¹¹بنابراین تو و همراهانت با این کار، با خداوند مخالفت می‌کنید. هارون چه کرده است که شما از او شکایت می‌کنید؟»

¹²سپس موسی به داتان و اَبیرام، پسران اِلیاب پیام فرستاد که بیایند، امّا آن‌ها در جواب گفتند: «ما نمی‌آییم.

¹³آیا این کافی نبود که تو ما را از سرزمینی که در آن شیر و عسل جاری بود، بیرون آوردی تا در این بیابان هلاک شویم؟ حالا می‌خواهی بر ما حکومت هم بکنی؟

¹⁴تو هنوز ما را به سرزمینی که شیر و عسل در آن جاری است نیاورده‌ای و یا مزرعه‌ها و تاکستان‌هایی برای ملکیّت خودمان به ما نداده‌ای. آیا می‌خواهی ما را فریب بدهی؟ ما نمی‌آییم.»

¹⁵موسی خشمگین شد و به خداوند گفت: «قربانی‌های ایشان را قبول نکن. من حتّی یک الاغ هم از آن‌ها نگرفته‌ام و به هیچ‌کدام آن‌ها زیانی نرسانده‌ام.»

¹⁶موسی به قورَح گفت: «تو و دویست و پنجاه نفر همراهانت فردا صبح به حضور خداوند بیایید. هارون نیز خواهد آمد.

¹⁷هریک از شما بُخورسوز خود را بیاورد، و در آن بُخور گذاشته بر قربانگاه تقدیم کند. هارون هم با بُخورسوز خود حاضر خواهد شد.»

¹⁸پس همگی بُخورسوز خود را آوردند و در آن آتش نهاده بخور کردند و با موسی و هارون جلوی ورودی خیمهٔ مقدّس ایستادند.

¹⁹بعد قورَح تمام قوم اسرائیل را بر ضد موسی و هارون تحریک نمود و همه را در جلوی ورودی خیمهٔ مقدّس جمع کرد. ناگهان حضور پُرجلال خداوند بر تمام قوم اسرائیل ظاهر شد.

²⁰خداوند به موسی و هارون گفت:

²¹«خود را از این مردم جدا کنید، زیرا می‌خواهم همۀ آن‌ها را در یک لحظه هلاک کنم.»

²²امّا موسی و هارون به خاک افتاده گفتند: «ای خدا، ای خدای حیات‌بخش همهٔ انسان‌ها، آیا به‌خاطر گناه یک نفر بر تمام قوم خشمگین می‌شوی؟»

²³خداوند به موسی گفت:

²⁴«پس به قوم اسرائیل بگو که از چادرهای‌ قورَح و داتان و اَبیرام دور شوند.»

²⁵آنگاه موسی با رهبران قوم به‌طرف چادر داتان و اَبیرام رفت

²⁶و به مردم گفت: «خواهش می‌کنم که از اطراف چادرهای این مردان شریر دور شوید و به اموال آن‌ها دست نزنید، مبادا به‌خاطر گناهان آن‌ها شما نیز هلاک شوید.»

²⁷پس آن‌ها از اطراف چادر‌های قورَح و داتان و اَبیرام دور شدند. داتان و اَبیرام با زنان و فرزندان خود از چادر بیرون آمده جلوی چادرهای خود ایستادند.

²⁸آنگاه موسی گفت: «به‌این‌وسیله خواهید دانست که خداوند مرا فرستاده تا تمام این کارها را انجام بدهم و این‌که آن‌ها را به ارادۀ خود نکرده‌ام.

²⁹اگر این مردم به مرگ طبیعی بمیرند یا به عاقبت بقیّهٔ مردم دچار شوند، در‌آن‌صورت خداوند مرا نفرستاده است.

³⁰امّا اگر خداوند کار تازه‌ای انجام دهد و زمین باز شده این‌ها را با همۀ اموالشان در خود فرو بَرَد و زنده‌، به ‌گور بروند، آن‌وقت خواهید دانست که این مردان به خدا اهانت کرده‌اند.»

³¹به مجرّدی که سخنان موسی تمام شد، زمین زیر پای قورَح و داتان و اَبیرام باز شد

³²و آن‌ها را همراه با خانواده‌ها و هم‌دستان و همۀ اموالشان در خود فروبرد.

³³سپس شکاف زمین بر آن‌ها بسته شد و همگی با همۀ دارایی خود زنده‌به‌گور شده هلاک گشتند.

³⁴سایر بنی‌اسرائیل که نزدیک آن‌ها ایستاده بودند، از فریاد آن‌ها پا به فرار گذاشتند، مبادا زمین آن‌ها را هم ببلعد.

³⁵بعد آتشی از جانب خداوند فرود آمد و آن دویست و پنجاه نفری را که بُخور تقدیم می‌کردند، سوزاند.

³⁶خداوند به موسی گفت:

³⁷«به اِلعازار پسر هارون کاهن بگو که آتشدان‌ها را از بین شعله‌های آتش بیرون بیاورد، چون وقف من شده‌اند، مقدّس می‌باشند.

³⁸او باید خاکستر بُخورسوزهای برنزی این مردان را که به قیمت جان خود گناه کردند، دور بریزد. بعد از بخورسوزها ورقه‌های نازک ساخته آن‌ها را برای پوشش قربانگاه به کار بِبَرد، زیرا از آن‌ها در حضورِ خداوند استفاده شده و مقدّس گشته‌اند. این پوشش قربانگاه برای بنی‌اسرائیل خاطره‌ای عبرت‌انگیز خواهد بود.»

³⁹پس اِلعازار کاهن از آتشدان‌های برنزی کسانی‌که سوخته شده بودند، برای پوشش قربانگاه ورقه ساخت،

⁴⁰تا برای بنی‌اسرائیل درس عبرتی باشد و هیچ‌کسی به‌غیراز نسل هارون، جرأت نکند که در حضور خداوند بُخور بسوزاند، مبادا به همان بلایی گرفتار شود که بر سر قورَح و پیروانش آمد. به‌این‌ترتیب دستورات خداوند به موسی همه به انجام رسید.

⁴¹ولی فردای آن روز، بنی‌اسرائیل بار دیگر علیه موسی و هارون لب به شکایت گشودند و گفتند: «شما قوم خداوند را کشتید.»

⁴²امّا وقتی‌که مردم بر ضد موسی و هارون جمع شدند، ناگهان دیدند که ابر خیمهٔ مقدّس را دربرگرفته و حضور پُرجلال خداوند ظاهر شده است.

⁴³آنگاه موسی و هارون به جلوی خیمهٔ مقدّس رفتند،

⁴⁴و خداوند به موسی گفت:

⁴⁵«از این مردم دور شوید تا آن‌ها را در یک لحظه هلاک سازم.» امّا موسی و هارون در حضور خداوند به خاک افتادند.

⁴⁶موسی به هارون گفت: «بُخورسوز خود را بگیر و از قربانگاه روی آن آتش بگذار و بر آن بُخور بریز و به‌سرعت بین مردم رفته برای ایشان کفّاره کن تا گناهانشان بخشیده شود، زیرا آتش خشم خداوند بر آن‌ها شعله‌ور گردیده و بلا شروع شده است.»

⁴⁷هارون طبق دستور موسی عمل کرد و باعجله به میان مردم رفت و دید که بلا شروع شده، پس بُخور بر آتش نهاد و برای آن‌ها کفّاره کرد.

⁴⁸او بین زندگان و مردگان ایستاد و بلا رفع شد.

⁴⁹علاوه بر آنانی که روز قبل به‌خاطر شورش قورَح هلاک شده بودند، چهارده هزار و هفت‌صد نفر دیگر نیز مردند.

⁵⁰وقتی بلا متوقّف شد، هارون نزد موسی به ورودی خیمهٔ مقدّس بازگشت.