Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اعداد 21 Bible Online

اعداد 21 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اعداد 21

¹وقتی پادشاه کنعانی سرزمین عراد، واقع در جنوب کنعان، شنید که بنی‌اسرائیل از راه اَتاریم می‌آیند، بر آن‌ها حمله کرده تعدادی از آن‌ها را اسیر کرد.

²پس قوم اسرائیل به خداوند نذر کردند که اگر خداوند کمک کند تا بر این قوم پیروز شوند، تمام شهرهای آن‌ها را به‌کلّی نابود ‌کنند.

³خداوند دعای آن‌ها را مستجاب نموده کنعانیان را به دست آن‌ها تسلیم کرد و بنی‌اسرائیل آن‌ها را با شهرهای ایشان به کلّی نابود کردند، پس آنجا را حُرما، یعنی نابودی نامیدند.

⁴بعد از آن، قوم اسرائیل از کوه هور حرکت کرد تا از راهی که به دریای سرخ می‌رفت، سرزمین اَدوم را دور بزنند. امّا بنی‌اسرائیل از این سفر طولانی به ستوه آمدند

⁵و علیه خدا و موسی شکایت کرده گفتند: «چرا ما را از مصر بیرون آوردید تا در این بیابان بمیریم؟ اینجا نه‌ خوراک است نه آب، و ما از خوردن این خوراک بی‌مزه بیزار شده‌ایم.»

⁶آنگاه خداوند مارهای سمی را در میان ایشان فرستاد و آن‌ها قوم را گزیدند و تعداد بسیاری مُردند.

⁷مردم نزد موسی آمده گفتند: «ما گناه کرده‌ایم، زیرا علیه خداوند و علیه تو شکایت نموده‌ایم. پس به حضور خداوند دعا کن که این مارها را از میان‌ ما بردارد.» پس موسی برای آن‌ها دعا کرد.

⁸خداوند به موسی گفت: «یک مار برنزی بساز و بر سر تیری قرار بده؛ هر مارگزیده‌ای به آن نگاه کند، زنده می‌ماند.»

⁹پس موسی یک مار برنزی ساخت و آن‌ را بر سر تیری قرار داد و همین‌که مار گزیده‌ای، به آن نگاه می‌کرد، زنده می‌ماند.

¹⁰بنی‌اسرائیل به سفر خود ادامه داده در اوبوت اردو زدند.

¹¹از آنجا به عیی‌عباریم که در بیابان در شرق موآب واقع بود، رفته در آنجا اردو زدند.

¹²سپس به وادی زارِد آمدند و در آنجا اردو زدند.

¹³بعد به‌طرف شمال و وادی اَرنون، که سرحدِ مرزی بین موآبیان و اَموریان است، کوچ کرده اردو زدند.

¹⁴در کتاب «جنگ‌های خداوند» در این زمینه اشاره شده است: «شهر واهیب در سوفه و وادی‌ها؛ رود اَرنون

¹⁵و سراشیب‌های وادی‌هایی که به شهر عار رسیده تا مرزِ موآب ادامه دارند.»

¹⁶سپس بنی‌اسرائیل سفر خود را به‌طرف بئِر، ادامه دادند. این همان‌ چاهی ‌است که خداوند دربارهٔ آن به موسی گفت: «قوم اسرائیل را جمع کن و من به آن‌ها آب می‌دهم.»

¹⁷آنگاه بنی‌اسرائیل این سرود را خواندند: «ای چاه فوران کن! برایش سرود بخوانید!

¹⁸چاهی که شاهزادگان کندند، با چوگان سلطنتی و با عصای رهبران.» سپس قوم اسرائیل از بیابان به‌سوی مَتّانَه حرکت کردند

¹⁹و از آنجا به نحلیئیل و بعد به باموت رفتند،

²⁰و از باموت به درّه‌ای در منطقۀ موآبیان در کوهپایۀ کوه فِسجه که مُشرف بر بیابان است، رفتند.

²¹آنگاه قوم اسرائیل نمایندگانی با این پیام نزد سیحون پادشاه اَموریان فرستادند:

²²«به ما اجازه بدهید که از سرزمین شما عبور کنیم. ما فقط از شاهراه خواهیم رفت؛ به تاکستان‌های شما داخل نخواهیم شد و تا زمانی‌‌که در خاک شما هستیم، حتّی از آب شما هم نخواهیم نوشید.»

²³امّا سیحون به اسرائیلیان اجازه نداد که از خاک او عبور کنند، بلکه ارتش خود را جمع کرد و به مقابله با اسرائیل به بیابان رفته در ناحیۀ یاهَص، با آن‌ها جنگید.

²⁴اسرائیلیان بر آن‌ها غالب شده سیحون را کشتند و سرزمین‌شان را از وادی اَرنون تا رود یَبّوق و تا مرز عَمونیان تصرّف کردند. امّا نتوانستند جلوتر بروند، زیرا مرز عَمونیان مستحکم بود.

²⁵بنی‌اسرائیل همۀ شهرهای اَموریان را همراه با حِشبون و شهرهای اطراف آن‌ تصرّف کردند و در آن ساکن شدند.

²⁶حِشبون پایتخت اَموریان بود که سیحون قبلاً در جنگ با پادشاه سابق موآب آن‌ را با تمام سرزمین آن‌ها تا وادی اَرنون تصرّف کرده بود.

²⁷شاعران دربارۀ حِشبون چنین گفته‌اند: «به حِشبون بیایید و آن‌ را آباد کنید، پایتخت سیحون را بنا نمایید،

²⁸زیرا آتشی از حِشبون برخاست، شعله‌ای از شهر سیحون، و شهر عار در موآب را ویران کرد و بلندی‌های اَرنون را بلعید.

²⁹وای بر تو ای موآب! ای قوم کِموش[۱۴]، هلاک شدید. کِموش پسرانش را فراری و دخترانش را به دست سیحون پادشاه اموری اسیر ساخت.

³⁰سعادت و کامرانی ایشان از حِشبون تا به دِیبون نابود گشت و ما آن‌ها را تا نوفح که نزدیک میدِباست از بین بردیم.»

³¹به‌این‌ترتیب قوم اسرائیل در سرزمین اَموریان ساکن شدند.

³²موسی چند نفر را به یعزیر فرستاد تا وضع آنجا را بررسی کنند. بعد قوم اسرائیل به آنجا حمله بردند و آن شهر را با روستاهای اطراف آن تصرّف کرده ساکنان آنجا را بیرون راندند.

³³سپس بازگشتند و به‌طرف باشان رفتند. امّا عوج پادشاه باشان با ارتش خود برای جنگ با آن‌ها به اِدرِعی آمد.

³⁴خداوند به موسی گفت: «از عوج نترس، زیرا من او را با مردم و سرزمین ایشان به دست تو تسلیم کرده‌ام و تو همان کاری را که با سیحون پادشاه اموری در حِشبون کردی، با او هم بکن.»

³⁵پس بنی‌اسرائیل عوج را با پسران و تمام ساکنان آنجا کشتند و احدی را زنده نگذاشتند و سرزمین ایشان را تصرّف کردند.