Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اعداد 22 Bible Online

اعداد 22 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اعداد 22

¹بعد از آن، بنی‌اسرائیل به سمت دشت موآب حرکت کردند و در شرق رود اُردن، مقابل شهر اریحا اردو زدند.

²چون بالاق پسر صفور پادشاه موآب خبردار شد که بنی‌اسرائیل با اَموریان چه کرده است

³و این‌که نفرات بنی‌اسرائیل بسیار زیاد است، ترسِ بنی‌اسرائیل موآبیان را فراگرفت.

⁴پس موآبیان به رهبران مِدیان پیام فرستاده گفتند: «این جمعیّت بزرگ، مثل گاوی که علف صحرا را می‌بلعد، ما را خواهند بلعید.»

⁵بالاق پادشاه موآب پیامی به بَلعام پسر بِعور در فتور که در کنار رود فرات در سرزمین آماو است، فرستاده گفت: «جمعیّت بزرگی از سرزمین مصر آمده‌ در همه‌جا پخش شده‌اند و در برابر ما ساکن شده‌اند.

⁶حالا ما از تو خواهش می‌کنیم که بیایی و این قوم را لعنت کنی، زیرا آن‌ها از ما قوی‌تر هستند. شاید به‌این‌ترتیب، من بتوانم آن‌ها را شکست بدهم و از این سرزمین بیرون برانم. ما می‌دانیم هرکه را که تو برکت بدهی، برکت می‌بیند و هرکه را تو لعنت کنی، لعنت می‌شود.»

⁷رهبران موآب و مِدیان با مبلغی پول به‌عنوان مزد فالگیری، نزد بَلعام رفتند و پیام بالاق را به او رساندند.

⁸بَلعام به آن‌ها گفت: «امشب همین‌جا بمانید و فردا آنچه را که خداوند به من بگوید، به شما می‌گویم.» پس رهبران موآب شب را با بَلعام به سر بردند.

⁹همان شب خدا نزد بَلعام آمد و گفت: «این مردان کیستند؟»

¹⁰بَلعام جواب به خدا داد: «این‌ها نمایندگان بالاق پسر صفور پادشاه موآب هستند. او آن‌ها را با این پیام فرستاده

¹¹که یک جمعیّت عظیم از مصر آمده و در همه‌جا پخش شده‌اند و از من درخواست کرده که بروم و آن‌ها را لعنت کنم تا شاید او بتواند با آن‌ها بجنگد و آن‌ها را از آنجا براند.»

¹²خدا به بَلعام گفت: «تو نباید با آن‌ها بروی و آن قوم را لعنت کنی، زیرا آن‌ها برکت یافته‌اند.»

¹³پس بَلعام صبح فردای آن روز برخاسته نزد فرستادگان بالاق رفت و به آن‌ها گفت: «به وطن خود بازگردید، زیرا که خداوند اجازه نمی‌دهد که با شما بیایم.»

¹⁴نمایندگان بالاق دوباره به وطن خود بازگشتند و به او گفتند: «بَلعام از آمدن خودداری می‌کند.»

¹⁵سپس بالاق بار دیگر گروه مهم‌تر و بزرگ‌تری را فرستاد.

¹⁶آن‌ها به بَلعام گفتند: «بالاق از تو استدعا می‌کند که بیایی.

¹⁷او از تو با احترام پذیرایی خواهد کرد و هر امری که تو بفرمایی، به‌جا خواهد آورد. لطفاً بیا و این قوم را برای من لعنت کن.»

¹⁸بَلعام به آن‌ها گفت: «حتّی اگر بالاق کاخ خود را پُر از طلا و نقره کند و به من ببخشد، به هیچ‌وجه از فرمان یَهْوه، خدای خود چه کم، چه زیاد، تجاوز نخواهم کرد از امر یَهْوه، خدای خود به هیچ‌وجه سرپیچی نمی‌کنم.

¹⁹به هرحال، امشب نیز اینجا بمانید تا دریابم که خداوند دیگر چه به من خواهد گفت.»

²⁰خدا همان شب به بَلعام گفت: «حالا که این مردان دوباره آمده‌اند، برخیز و با آن‌ها برو، امّا فقط آنچه را که من به تو می‌گویم، انجام بده.»

²¹پس بَلعام صبح برخاست. الاغ خود را پالان کرد و با رهبران بالاق روانهٔ موآب شد.

²²امّا خدا از رفتن بَلعام خشمگین شد و فرشتۀ خود را سر راه او فرستاد تا در راه برای مقابله با او بایستد. بَلعام در‌حالی‌که بر الاغ خود سوار بود، دو نوکرش همراه او می‌رفتند.

²³وقتی الاغ بَلعام فرشتۀ خداوند را دید که با شمشیری در دست سر راه ایستاده است، از جاده منحرف شده به مزرعه‌ای وارد شد. بَلعام الاغ را زد و آن‌ را دوباره به جاده بازگرداند.

²⁴بعد فرشتۀ خدا در جایی‌که جاده تنگ می‌شد و در دو طرف آن دیوارهای سنگی دو باغ انگور قرار داشتند، ایستاد.

²⁵چون الاغ دید که فرشتۀ خداوند آنجا ایستاده است، خود را به دیوار چسباند و پای بَلعام را به دیوار فشرد. بَلعام دوباره الاغ را زد.

²⁶آن‌وقت فرشته پیش رفت و در جای تنگ‌تری ایستاد به‌طوری‌که الاغ امکان رفتن به چپ یا راست را نداشت.

²⁷وقتی الاغ فرشتهٔ خداوند را دید در بین جاده خوابید. بَلعام خشمگین شد و با چوب دست خود الاغ را زد.

²⁸آنگاه خداوند، قدرت بیان به الاغ داد و او به بَلعام گفت: «من به تو چه کرده‌ام که مرا تا حالا سه بار زده‌ای؟»

²⁹بَلعام به الاغ گفت: «تو مرا مسخره کردی. ای‌کاش یک شمشیر داشتم و تو را در همین‌جا می‌کُشتم.»

³⁰الاغ به بَلعام گفت: «آیا من همان الاغی نیستم که تمام عمرت بر آن سوار شده‌ای؟ آیا هرگز چنین کاری کرده‌ام؟» بَلعام جواب داد: «نه!»

³¹آن‌وقت خداوند چشمان بَلعام را باز کرد و بَلعام فرشتۀ خداوند را دید که شمشیر به دست، سر راه ایستاده است. پس بَلعام نزد او به خاک افتاد.

³²فرشته به او گفت: «چرا الاغت را سه مرتبه زدی؟ من آمده‌ام تا تو را از رفتن باز دارم، زیرا این سفر تو غلط است.

³³این الاغ سه مرتبه مرا دید و از سر راه من دور شد. اگر این الاغ این کار را نمی‌کرد تو را می‌کُشتم و این الاغ را زنده می‌گذاشتم.»

³⁴بَلعام به فرشتهٔ خداوند گفت: «من گناه کرده‌ام. من متوجّه نشدم که سر راه من ایستاده بودی. حالا اگر رفتن من ناپسند است، من به خانۀ خود برمی‌گردم.»

³⁵فرشتۀ خداوند به او گفت: «با این مردان برو، امّا فقط هرچه را که من به تو می‌گویم، بگو.» پس بَلعام با فرستادگان بالاق حرکت کرد.

³⁶چون بالاق خبردار شد که بَلعام می‌آید، به استقبال او به شهر موآب، در کنار وادی اَرنون، واقع در مرز کشورش رفت.

³⁷بالاق از بَلعام پرسید: «چرا بار اوّل که قاصدانم را فرستادم نیامدی؟ آیا فکر می‌کردی که من به تو پاداش شایسته‌ای نخواهم داد؟»

³⁸بَلعام به بالاق جواب داد: «من اکنون آمده‌ام، امّا قدرتی ندارم. من فقط کلامی را که خداوند در دهانم بگذارد، به زبان می‌آورم.»

³⁹بَلعام همراه بالاق به شهر حُصوت رفت.

⁴⁰در آنجا بالاق گاو و گوسفند قربانی کرد و گوشت آن‌ها را برای بَلعام و رهبرانی که با او بودند، فرستاد.

⁴¹بامدادان بالاق بَلعام را به سر کوه بَموت‌بَعَل برد تا از آنجا بخشی از قوم اسرائیل را ببیند.