Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اعداد 35 Bible Online

اعداد 35 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اعداد 35

¹در دشت موآب، کنار رود اُردن و در مقابل شهر اریحا، خداوند به موسی گفت:

²«به بنی‌اسرائیل فرمان بده که از آنچه به ارث می‌برند، شهرهایی را با چراگاه‌های اطرافشان به لاویان بدهند تا در آن‌ها سکونت کنند.

³لاویان در آن شهرها زندگی کنند و از چراگاه‌ها برای رمه و گلّه و سایر حیواناتشان استفاده کنند.

⁴چراگاه‌های اطراف این شهرها به فاصلهٔ پانصد متر به‌طرف خارج شهر در هر سمت امتداد داشته باشد.

⁵به‌این‌ترتیب محوطه‌ای مربّع شکل به‌وجود می‌آید که هر چهارضلع شرقی، جنوبی، غربی، و شمالی آن معادل هزار متر [۱۸]خواهد بود و شهر در وسط آن قرار می‌گیرد.

⁶شش شهر از شهرهایی که به لاویان می‌دهید، شهرهای پناهگاه باشند تا اگر کسی مرتکب قتل می‌شود، به آنجا بگریزد. علاوه بر این شش شهر، چهل‌ و ‌دو شهر دیگر نیز به آن‌ها بدهید.

⁷پس جمع شهرهایی که به لاویان خواهید داد، چهل و هشت شهر همراه با چراگاه‌های آن‌ها خواهند بود.

⁸تعداد شهرهایی ‌که هر طایفهٔ بنی‌اسرائیل به لاویان می‌دهد، باید متناسب با اندازۀ سرزمینی که آن طایفه به ارث می‌برد، باشد؛ یعنی طایفه‌های بزرگ‌تر، شهرهای بیشتر و طایفه‌های کوچک‌تر، شهرهای کمتری بدهند.»

⁹خداوند به موسی گفت که

¹⁰به نبی‌اسرائیل بگوید: «وقتی از رود اُردن عبور کردید و وارد سرزمین کنعان شدید،

¹¹شهرهایی را به‌عنوان پناهگاه تعیین کنید که هرگاه کسی ناخواسته شخصی را کشته باشد، به آنجا فرار کند

¹²تا در آن شهرها از انتقام‌جویی وابستگان مقتول در امان باشد، تا قاتل قبل از محاکمه‌اش در مقابل جماعت، کشته نشود.

¹³پس شش شهر را به عنوان شهرهای پناهگاه انتخاب کنید،

¹⁴سه شهر در شرق رود اُردن و سه شهر در سرزمین کنعان.

¹⁵این شش شهر نه‌تنها برای بنی‌اسرائیل، بلکه برای غریبه‌ها وبیگانگانی که در میان شما سکونت دارند، پناهگاه باشد که اگر کسی ناخواسته مرتکب قتل شده باشد، به یکی از آن شهرها فرار کند.

¹⁶«امّا اگر کسی با یک تکّهٔ آهنی کسی را چنان بزند که بمیرد، او قاتل است، و قاتل باید حتماً کشته شود

¹⁷یا اگر کسی با تخته سنگی که در دست دارد کسی را بزند و آن شخص بمیرد، او قاتل است، و قاتل باید حتماً کشته شود.

¹⁸یا اگر کسی با قطعه چوبی که در دست دارد کسی را بزند و آن شخص بمیرد، او قاتل است، و قاتل باید حتماً کشته شود.

¹⁹وقتی مدّعی خون مقتول قاتل را بیابد، خودش او را بکُشد.

²⁰«هرگاه کسی از روی دشمنی شخصی را هُل بدهد، یا با پرتاب کردن چیزی، او را بکُشد

²¹و یا از روی دشمنی با مشت بزند و آن شخص بمیرد، آن شخص قاتل است، و قاتل باید حتماً کشته شود. وقتی مدّعی خون مقتول با قاتل روبه‌رو شود، او را بکُشد.

²²«امّا اگر قتل ناخواسته و از روی دشمنی نباشد، مثلاً کسی را تصادفی هُل بدهد، یا با پرتاب چیزی بزند

²³و یا نادیده سنگی را بر او پرتاب کرده منجر به مرگ او بشود بدون آنکه در کمین نشسته باشد، یا بخواهد صدمه‌ای به او برساند،

²⁴در اینجا قوم باید بین قاتل و مدّعی خون مقتول بر اساس قوانین زیر قضاوت کند: در مورد قتل خواسته یا ناخواسته، و این‌که آیا قاتل را به دست مدّعی خون مقتول بسپارند یا نه، قضاوت کنند.

²⁵وقتی معلوم شود که قتل ناخواسته است، قوم باید متّهم را از دست مدّعی برهاند و به شهر پناهگاهش که به آن فرار کرده بود، باز گردانند. او تا هنگام مرگ کاهن اعظم که به روغن مقدّس شده است، در آنجا بماند.

²⁶اگر شخص قاتل شهر پناهگاهی که به آن فرار کرده است، را ترک کند

²⁷و وابستگان مقتول او را خارج از شهر پناهگاهش بیابند و او را بکُشند، مسئولیّت این به گردنشان نیست،

²⁸زیرا آن شخص می‌بایست تا مرگ کاهن اعظم، در شهر پناهگاه خود می‌ماند و بعد از آن به مِلک خود بازمی‌گشت.

²⁹این قوانین دائمی برای تمام قوم اسرائیل و نسل‌های آیندۀ ایشان در هرکجا که هستند، می‌باشد.

³⁰«اگر کسی مرتکب قتل شود، به‌ گواهی شاهدان کشته شود. امّا هیچ‌کس نباید به‌ گواهی فقط یک شاهد کشته شود.

³¹کسی‌ که قاتل شناخته شد، باید کشته شود و خون‌بهایی برای رهایی او پذیرفته نشود.

³²از شخصی که به شهر پناهگاه فرار کرده است، پولی برای این‌که به او اجازه داده شود، پیش از مرگ کاهن اعظم به خانۀ خود بازگردد، گرفته نشود.

³³سرزمینی را که در آن سکونت دارید، آلوده نسازید. قتل و خونریزی، زمین را آلوده می‌کند؛ برای قتلی که رخ داده به‌غیراز کشتن قاتل کفّارهٔ دیگری پذیرفته نشود.

³⁴پس سرزمینی را که در آن سکونت دارید، ناپاک و آلوده نسازید، زیرا من، یَهْوه، هستم و در بین بنی‌اسرائیل ساکن هستم.»