Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش متّی 27 Bible Online

متّی 27 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

متّی 27

¹وقتی صبح شد، سران کاهنان و مشایخ قوم در جلسه‌ای مشورت کردند که چگونه عیسی را به قتل برسانند.

²سپس او را دست بسته برده به پیلاطُس، فرماندار رومی، تحویل دادند.

³وقتی یهودای خائن دید که عیسی محکوم شده است، از کار خود پشیمان شد و سی سکّۀ نقره را به سران کاهنان و مشایخ باز گردانید

⁴و گفت: «من گناه کردم که یک مرد بی‌گناه را تسلیم نموده باعث مرگ او شدم.» امّا آن‌ها گفتند: «به ما چه ربطی دارد؟ خودت می‌دانی!»

⁵پس او پول‌ها را در معبدِ بزرگ بر زمین پرت کرد و بیرون رفته خود را با طناب به دار آویخت.

⁶سران کاهنان پول را برداشته گفتند: «جایز نیست این پول را به خزانهٔ معبدِ بزرگ بریزیم، زیرا خون‌بها است.»

⁷پس از مشورت، با آن پول مزرعۀ کوزه‌گر را خریدند تا گورستانی برای خارجی‌ها شود.

⁸به این دلیل آن زمین تا به امروز «مزرعۀ خون» خوانده می‌شود.

⁹به این وسیله پیشگویی اِرمیای نبی تحقّق یافت که می‌گوید: «آن‌ها آن سی سکّۀ نقره، یعنی قیمتی را که قوم اسرائیل برای او تعیین کرده بود، گرفتند

¹⁰و با آن، مزرعۀ کوزه‌گر را خریدند، چنان‌که خداوند به من فرموده است.»[۷۳]

¹¹در این هنگام، عیسی را به حضور فرماندار آوردند. فرماندار از او پرسید: «آیا تو پادشاه یهودیان هستی؟» عیسی فرمود: «همان است که می‌گویی.»

¹²ولی عیسی به اتّهاماتی که سران کاهنان و مشایخ به او وارد می‌نمودند، جوابی نمی‌داد.

¹³آنگاه پیلاطُس به او گفت: «آیا این شهادت‌هایی را که علیه تو می‌دهند، نمی‌شنوی؟»

¹⁴امّا او حتّی یک کلمه هم جواب نداد، به‌طوری‌که فرماندار بسیار تعجّب کرد.

¹⁵در هنگام عید، رسم فرماندار این بود که یک زندانی را به میل مردم آزاد سازد.

¹⁶در آن زمان، شخص بسیار معروفی به نام باراباس در زندان بود.

¹⁷وقتی مردم اجتماع کردند، پیلاطُس به آنان گفت: «می‌خواهید کدام‌یک از این دو نفر را برایتان آزاد کنم، باراباس یا عیسای معروف به مسیح را؟»

¹⁸زیرا او می‌دانست که سران یهود از روی حسادت عیسی را به او تسلیم کرده‌اند.

¹⁹هنگامی‌که پیلاطُس در دیوان‌خانه نشسته بود، همسرش پیغامی به این شرح برای او فرستاد: «با آن مرد بی‌گناه کاری نداشته باش. من دیشب دربارۀ او خوابی دیدم که مرا بسیار مضطرب ساخت.»

²⁰امّا سران کاهنان و مشایخ جمعیّت را تشویق نمودند که از پیلاطُس بخواهند که باراباس را آزاد سازد و عیسی را اعدام کند.

²¹پس وقتی فرماندار از آن‌ها پرسید: «کدام‌یک از این دو نفر را می‌خواهید برایتان آزاد سازم؟» آن‌ها گفتند: «باراباس را!»

²²پیلاطُس پرسید: «پس با عیسای معروف به مسیح چه کنم؟» آنان یک‌صدا گفتند: «مصلوبش کن!»

²³پیلاطُس سؤال کرده گفت: «چرا؟ چه گناهی کرده است؟» امّا آنان با فریادی بلندتر گفتند: «مصلوبش کن!»

²⁴وقتی پیلاطُس دید که دیگر فایده‌ای ندارد و ممکن است شورشی ایجاد شود، آب خواست و پیش چشم مردم دست‌های خود را شست و گفت: «من از خون این مرد بری هستم؛ شما مسئولید!»

²⁵مردم یک‌صدا فریاد زدند: «خون این مرد به گردن ما و فرزندان ما باشد!»

²⁶پس از آن، پیلاطُس باراباس را برای آنان آزاد کرد و دستور داد عیسی را تازیانه بزنند و بسپارند تا مصلوب گردد.

²⁷سربازانِ پیلاطُس عیسی را به حیاط کاخ فرماندار بردند و تمام جوخه به دور او جمع شدند.

²⁸آن‌ها لباسش را در آوردند و ردای ارغوانی‌ رنگی به او پوشانیدند

²⁹و تاجی از خار بافته بر سرش نهادند و چوبی به دست راست او دادند. آنگاه در برابر او زانو زده با تمسخر می‌گفتند: «درود بر پادشاه یهود!»

³⁰آن‌ها آب دهان بر او می‌انداختند و چوبی را که در دستش بود، گرفته بر سرش می‌زدند.

³¹پس از تمسخر، ردا را از تنش در آورده لباس خودش را به او پوشانیدند. آنگاه او را بردند تا مصلوب کنند.

³²وقتی بیرون می‌رفتند، با مردی قیروانی به نام شمعون روبه‌رو شدند و او را مجبور کردند که صلیب عیسی را حمل کند.

³³وقتی به مَحلی به نام جُلجُتا یعنی جمجمه رسیدند،

³⁴شراب آمیخته به مادّۀ تلخی به عیسی دادند، امّا وقتی او آن‌ را چشید، نخواست بنوشد.

³⁵آن‌ها او را مصلوب کردند. آنگاه لباس‌هایش را به قید قرعه میان خود تقسیم نمودند

³⁶و برای پاسداری در آنجا نشستند.

³⁷اتّهام او را بر لوحی به این شرح نوشتند: «این است عیسی، پادشاه یهود» و بر بالای سرش نصب کردند.

³⁸دو راهزن را نیز با او مصلوب کردند، یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ او.

³⁹کسانی‌ که از آنجا می‌گذشتند سرهای خود را می‌جنبانیدند و با اهانت به او می‌گفتند:

⁴⁰«تو که می‌خواستی معبدِ بزرگ را خراب کنی و آن‌ را در سه روز از نو بسازی، اگر پسر خدا هستی، از صلیب پایین بیا و خودت را نجات بده.»

⁴¹همچنین سران کاهنان و علما و مشایخ یهود او را مسخره کرده می‌گفتند:

⁴²«او دیگران را نجات می‌داد، امّا نمی‌تواند خودش را نجات دهد. اگر پادشاه اسرائیل است، حالا از صلیب پایین بیاید و ما به او ایمان خواهیم آورد.

⁴³او به خدا توکّل داشت و می‌گفت که فرزند خدا است؛ پس اگر خدا بخواهد، او را رهایی خواهد داد.»

⁴⁴حتّی راهزنانی هم که با او مصلوب شده بودند، همین‌طور به او توهین می‌کردند.

⁴⁵از ظهر تا ساعت سه بعد از ظهر تاریکی تمام زمین را فراگرفت.

⁴⁶نزدیک ساعت سه عیسی با صدای بلند فریاد کرد: «ایلی، ایلی، لِما سَبَقتَنی؟» یعنی «ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترک کرده‌ای؟»

⁴⁷بعضی از کسانی‌ که آنجا ایستاده بودند، این‌ را شنیده گفتند: الیاس [۷۴]را می‌خواند.»

⁴⁸یکی از آنان فوراً دوید و اسفنجی را آورده در شراب تُرشیده فروبرد و بر نوک چوبی قرار داده جلوی دهان عیسی برد.

⁴⁹امّا دیگران گفتند: «بگذارید ببینیم آیا الیاس [۷۵]می‌آید او را نجات دهد یا نه!»

⁵⁰عیسی بار دیگر فریاد بلندی کشید و روح خود را تسلیم کرد.

⁵¹در آن لحظه پردۀ اندرونِ معبدِ بزرگ از بالا تا به پایین دو پاره شد و چنان زمین لرزه‌ای رُخ داد که تخته سنگ‌ها شکافتند

⁵²و قبرها باز شدند و بسیاری از مقدّسین که خفته بودند، برخاستند

⁵³و از قبرهای خود بیرون آمده بعد از رستاخیز عیسی به شهر مقدّس وارد شدند و بسیاری از مردم آنان را دیدند.

⁵⁴وقتی افسر رومی و سربازان او که به پاسداری از عیسی مشغول بودند، زمین لرزه و همۀ ماجرا را دیدند، بسیار ترسیدند و گفتند: «به‌راستی این مرد پسر خدا بود.»

⁵⁵عدّه‌ای از زن‌ها که عیسی را خدمت می‌کردند و به‌دنبال او از جلیل آمده بودند، در آنجا حضور داشتند و از دور ناظر جریان بودند.

⁵⁶در میان آنان مریم مجدلیه، مریم مادر یعقوب و یوسف و مادر پسران زِبِدی دیده می‌شدند.

⁵⁷در وقت غروب مردی ثروتمند به نام یوسف که اهل رامَه و یکی از پیروان عیسی بود، رسید.

⁵⁸او به حضور پیلاطُس رفت و تقاضا نمود جسد عیسی به او داده شود. پیلاطُس دستور داد که آن‌ را به او بدهند.

⁵⁹یوسف جسد را برده در پارچۀ کتانی تازه‌ای پیچید

⁶⁰و در قبری که تازه از سنگ برای خود تراشیده بود، قرار داد. آنگاه سنگ بزرگی در جلوی آن غلطانید و رفت.

⁶¹مریم مجدلیه و آن مریم دیگر نیز در آنجا مقابل قبر نشسته بودند.

⁶²روز بعد، یعنی صبح روز سَبَّت، سران کاهنان و فریسیان به‌طور دسته جمعی نزد پیلاطُس رفته

⁶³گفتند: «عالی‌جناب، ما به‌یاد داریم که آن گمراه‌کننده وقتی زنده بود، می‌گفت، 'من پس از سه روز زنده خواهم شد.'

⁶⁴پس دستور بفرما از حالا تا روز سوّم قبر تحت‌نظر باشد، وگرنه امکان دارد شاگردان او بیایند و جسد او را بدزدند و آنگاه به مردم بگویند که او پس از مرگ زنده شده است. این فریب آخر بدتر از فریب اوّل خواهد بود.»

⁶⁵پیلاطُس گفت: «شما خودتان نگهبان دارید. بروید و هر طور که صلاح می‌دانید از آن محافظت کنید.»

⁶⁶پس آن‌ها رفته سنگ قبر را مُهر و مُوم کردند و پاسدارانی در آنجا گماردند تا از قبر نگهبانی کنند.