Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش مرقس 5 Bible Online

مرقس 5 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

مرقس 5

¹عیسی و شاگردانش به‌طرف دیگر دریاچۀ جلیل، به سرزمین جَدَریان رفتند.

²همین‌که عیسی قدم به خشکی گذاشت، مردی که گرفتار روح پلید بود، از گورستان بیرون آمده نزد او رفت.

³او در گورستان زندگی می‌کرد و هیچ‌کس نمی‌توانست او را حتّی با زنجیر در بند نگه دارد.

⁴بارها او را با کُنده و زنجیر بسته بودند، امّا زنجیرها را پاره کرده و کُنده‌ها را شکسته بود و هیچ‌کس نمی‌توانست او را مهار کند.

⁵او شب و روز در گورستان و روی تپّه‌ها آواره بود و دائماً فریاد می‌کشید و خود را با سنگ مجروح می‌ساخت.

⁶وقتی او عیسی را از دور دید، دوید و در برابر او سجده کرد

⁷و با صدای بلند فریاد زد: «ای عیسی، پسر خدای متعال، با من چه‌ کار داری؟ تو را به خدا مرا عذاب نده!»

⁸زیرا عیسی فرمان داده بود: «ای روح پلید از این مرد بیرون بیا.»

⁹عیسی از او پرسید: «نام تو چیست؟» او گفت: «نام من سپاه است، چون ما عدّۀ زیادی هستیم.»

¹⁰و التماس بسیار کرد که عیسی آن‌ها را از آن سرزمین بیرون نکند.

¹¹در این موقع، یک گلّۀ بزرگ خوک در آنجا بود که روی تپّه‌ها می‌چریدند.

¹²ارواح به او التماس کرده گفتند: «ما را به درون خوک‌ها بفرست تا به آن‌ها وارد شویم.»

¹³عیسی به آن‌ها اجازه داد و ارواح پلید بیرون آمدند و وارد گلّۀ خوک‌ها شدند. خوک‌ها که تقریباً دو هزار تا بودند، با سرعت از سراشیبی به‌طرف دریا دویدند و در دریا غرق شدند.

¹⁴خوک‌بانان فرار کردند و این خبر را در شهر و حومه‌های اطراف پخش کردند. مردم از شهر بیرون رفتند تا آنچه را که اتّفاق افتاده بود، ببینند.

¹⁵وقتی آن‌ها نزد عیسی آمدند و آن دیوانه را که گرفتار گروهی از ارواح پلید بود دیدند که لباس پوشیده و با عقل سالم در آنجا نشسته است، بسیار هراسان شدند.

¹⁶کسانی‌ که شاهد ماجرا بودند آنچه را که برای مرد دیوزده و خوک‌ها اتّفاق افتاده بود، برای مردم تعریف کردند.

¹⁷سپس مردم از عیسی خواهش کردند سرزمین آنان را ترک نماید.

¹⁸وقتی عیسی می‌خواست سوار قایق بشود، آن مردی که قبلاً دیوزده بود، از عیسی خواهش کرد که به وی اجازه دهد همراه او برود.

¹⁹امّا عیسی به او اجازه نداد، بلکه فرمود: «به منزل خود نزد خانواده‌ات برو و آن‌ها را از آنچه خداوند برای تو انجام داده و این‌که چگونه به تو رحم نموده است، آگاه کن.»

²⁰آن مرد رفت و آنچه را عیسی برایش انجام داده بود در سرزمین دِکاپولیس [۵]منتشر کرد و همۀ مردم تعجّب می‌کردند.

²¹وقتی عیسی دوباره به‌طرف دیگر دریا رفت، جمعیّت فراوانی در کنار دریا دور او جمع شدند.

²²یایروس سرپرست کنیسۀ آن محل آمد و وقتی عیسی را دید، به روی پای‌های او افتاد

²³و با التماس زیاد گفت: «دختر کوچکم در حال مرگ است. خواهش می‌کنم بیا و دست خود را روی او بگذار تا خوب شود و زنده بماند.»

²⁴عیسی با او رفت. جمعیّت زیادی نیز به‌دنبال او رفتند. مردم از همه طرف به او هجوم می‌آوردند.

²⁵در میان آن‌ها زنی بود که مدّت دوازده سال مبتلا به خونریزی بود.

²⁶او از دست طبیبان متعدّد متحمّل رنج‌های بسیاری شده بود و با وجود این‌که تمام دارایی خود را در این راه صرف کرده بود، نه‌تنها هیچ نتیجه‌ای نگرفته بود، بلکه هر روز بدتر می‌شد.

²⁷او در وصف عیسی چیزهایی شنیده بود و به همین دلیل از میان جمعیّت گذشت و پشت سر عیسی ایستاد.

²⁸او با خود گفت: «حتّی اگر دست خود را به ردای او بزنم، خوب خواهم شد.»

²⁹پس لباس او را لمس کرد و خونریزی او فوراً قطع شد و در وجود خود احساس کرد که از آن بیماری شفا یافته است.

³⁰در همان لحظه، عیسی پی برد که قوّتی از او صادر شده است. پس برگشته به جمعیّت نگاهی کرد و پرسید: «چه کسی لباس مرا لمس کرد؟»

³¹شاگردانش به او گفتند: «می‌بینی که جمعیّت زیادی به تو فشار می‌آورند؛ پس چرا می‌پرسی چه کسی لباس مرا لمس کرد؟»

³²عیسی به اطراف نگاه می‌کرد تا ببیند چه کسی این‌ کار را کرده است.

³³آن زن که فهمیده بود شفا یافته است، با ترس‌ولرز در برابر عیسی به خاک افتاد و تمام حقیقت را بیان کرد.

³⁴عیسی به او فرمود: «دخترم، ایمانت تو را شفا داده است. به‌سلامت برو و برای همیشه از این بلا خلاص شو.»

³⁵هنوز صحبت عیسی تمام نشده بود که قاصدانی از خانۀ سرپرست کنیسه آمدند و گفتند: «دخترت مُرده است. دیگر لازم نیست استاد را زحمت بدهی.»

³⁶امّا عیسی به سخنان آن‌ها توجّهی نکرد و به سرپرست کنیسه فرمود: «نترس، فقط ایمان داشته باش.»

³⁷او به کسی جز پطرس و یعقوب و برادرش یوحنا اجازه نداد که همراه او برود.

³⁸وقتی آنان به خانۀ سرپرست کنیسه رسیدند، جمعیّت آشفته‌ای را دیدند که با صدای بلند گریه و شیون می‌کردند.

³⁹عیسی وارد منزل شد و به آن‌ها فرمود: «چرا آشوب به پا کرده‌اید؟ برای چه گریه می‌کنید؟ دختر نمرده است، بلکه در خواب است.»

⁴⁰امّا آن‌ها به او خندیدند. عیسی همه را از خانه بیرون کرد و پدر و مادر و سه شاگرد خود را به‌ جایی‌که دختر بود برد،

⁴¹و دست دختر را گرفت و فرمود: «طلیتا قومی» یعنی «ای دختر، به تو می‌گویم برخیز!»

⁴²فوراً آن دختر برخاست و مشغول راه رفتن شد. آن دختر دوازده‌ساله بود. آن‌ها بی‌نهایت شگفت‌زده شدند،

⁴³امّا عیسی با تأکید به آن‌ها امر کرد که این موضوع را به کسی نگویند و از آن‌ها خواست که به دختر خوراک بدهند.