Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش مرقس 6 Bible Online

مرقس 6 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

مرقس 6

¹عیسی آنجا را ترک کرد و به شهر خود آمد. شاگردانش نیز به‌دنبال او آمدند.

²در روز سَبَّت، عیسی در کنیسه شروع کرد به تعلیم دادن. جمعیّت زیادی که صحبت‌های او را می‌شنیدند، با تعجّب می‌گفتند: «این چیزها را از کجا فراگرفته است؟ این چه حکمتی است که به او داده شده و چگونه می‌تواند چنین معجزاتی را انجام دهد؟

³مگر او آن نجّار، پسر مریم و برادر یعقوب، یوسف، یهودا و شمعون، نیست؟ مگر خواهران او در بین ما نیستند؟» به‌این‌سبب آن‌ها از او روی‌گردان شدند.

⁴عیسی به آن‌ها فرمود: «یک نبی در همه‌جا مورد احترام است، جز در دیار خود و در میان آشنایان و خانوادۀ خویش.»

⁵او نتوانست در آنجا هیچ معجزه‌ای انجام دهد. فقط دست خود را روی چند بیمار گذاشت و آن‌ها را شفا داد

⁶و از بی‌ایمانی آن مردم در حیرت بود. عیسی برای تعلیم مردم به تمام دهکده‌های آن اطراف رفت.

⁷بعد دوازده شاگرد خود را احضار کرد و آن‌ها را دو به دو، به مأموریت فرستاد و به آن‌ها قدرت داد تا بر ارواح پلید پیروز شوند.

⁸همچنین به آن‌ها دستور داده گفت: «برای سفر به‌جز یک عصا چیزی برندارید؛ نه نان و نه کوله‌بار و نه پول در کمربندهای خود.

⁹فقط کفش به پا کنید و بیش از یک پیراهن نپوشید.»

¹⁰عیسی همچنین به آن‌ها گفت: «هرگاه شما را در خانه‌ای پذیرفتند تا وقتی‌که در آن شهر هستید، در آن خانه بمانید،

¹¹و هر جا که شما را نپذیرند و یا به شما گوش ندهند، از آنجا بروید و گرد پای‌های خود را هم برای عبرت آن‌ها بتکانید.»

¹²پس آن‌ها به راه افتادند و در همه‌جا اعلام می‌کردند که مردم باید توبه کنند.

¹³آن‌ها دیوهای زیادی را بیرون کردند و بیماران بسیاری را با روغن تدهین کرده شفا دادند.

¹⁴هیرودیس پادشاه از این وقایع باخبر شد، چون شهرت عیسی در همه‌جا پیچیده بود. بعضی می‌گفتند: «یحیای تعمید‌دهنده زنده شده است و به همین جهت معجزات بزرگی از او به ظهور می‌رسد.»

¹⁵برخی دیگر می‌گفتند: «او الیاس [۶]است.» عدّه‌ای هم می‌گفتند: «او یک نبی‌ مانند سایر انبیا است.»

¹⁶امّا وقتی هیرودیس این‌ را شنید، گفت: «این همان یحیی است که من خودم فرمان دادم سرش را از تنش جدا کنند و حالا او زنده شده است.»

¹⁷قبلاً هیرودیس به درخواست زن خود هیرودیا که قبلاً زن برادرش فیلیپُس بود، دستور داده بود یحیای تعمید‌دهنده را دستگیر کنند و او را در بند نهاده به زندان بیندازند. هیرودیا قبلاً زن فیلیپُس برادر هیرودیس بود.

¹⁸یحیی به هیرودیس گفته بود: «جایز نیست تو با زن برادر خود ازدواج کنی.»

¹⁹هیرودیا از یحیی کینه در دل داشت و می‌خواست او را به قتل برساند، امّا نمی‌توانست.

²⁰هیرودیس از یحیی می‌ترسید، زیرا می‌دانست که او مرد نیکو و مقدّسی است و به‌این‌سبب از او محافظت می‌کرد و دوست داشت به سخنان او گوش دهد، اگرچه هر وقت سخنان او را می‌شنید، آشفته می‌شد.

²¹سرانجام هیرودیا فرصت مناسبی به دست آورد. هیرودیس در روز تولّد خود جشنی ترتیب داد و وقتی تمام بزرگان و امرا و اشراف جلیل حضور داشتند،

²²دختر هیرودیا وارد مجلس شد و رقصید. هیرودیس و مهمانانش از رقص او بسیار لذّت بردند، به‌طوری‌که پادشاه به دختر گفت: «هرچه بخواهی به تو خواهم داد.»

²³و برایش سوگند یاد کرده گفت: «هرچه از من بخواهی، حتّی نصف مملکتم را به تو خواهم داد.»

²⁴دختر بیرون رفت و از مادر خود پرسید: «چه بخواهم؟» مادرش جواب داد: «سر یحیای تعمید‌دهنده را.»

²⁵دختر فوراً نزد پادشاه برگشت و گفت: «از تو می‌خواهم که در همین ساعت سر یحیای تعمید‌دهنده را در داخل یک سینی به من بدهی.»

²⁶پادشاه بسیار غمگین شد، امّا به‌خاطر سوگند خود و به احترام مهمانانش صلاح ندانست که خواهش او را رد کند.

²⁷پس فوراً جلاّد را فرستاد و دستور داد که سر یحیی را بیاورد. جلاّد رفت و در زندان سر او را از تن جدا کرد

²⁸و آن‌ را روی یک سینی آورده به دختر داد و دختر آن‌ را به مادر خود داد.

²⁹وقتی این خبر به شاگردان یحیی رسید، آن‌ها آمدند و جنازۀ او را برداشته در قبری دفن کردند.

³⁰رسولان نزد عیسی بازگشتند و گزارش همۀ کارها و تعالیم خود را به عرض او رسانیدند.

³¹چون رفت و آمدِ مردم آن‌قدر زیاد بود که عیسی و شاگردانش حتّی فرصت غذا خوردن هم نداشتند، عیسی به ایشان فرمود: «بیایید خودمان با هم به‌جای خلوتی برویم تا کمی استراحت کنید.»

³²پس آن‌ها به تنهایی با قایق به‌طرف جای خلوتی رفتند،

³³امّا عدّۀ زیادی آن‌ها را دیدند که آنجا را ترک می‌کنند و آن‌ها را شناختند. مردم از تمام شهرها از راه خشکی به‌طرف آن محل دویدند و قبل از آن‌ها به آن مکان رسیدند.

³⁴وقتی عیسی به خشکی رسید، جمعیّت زیادی را دید و دلش برای آن‌ها سوخت، چون مانند گوسفندان بی‌شبان بودند. پس شروع به تعلیم نموده مطالب زیادی را به آنان آموخت.

³⁵چون نزدیک غروب بود، شاگردانش نزد او آمده گفتند: «اینجا مکانی دورافتاده است و روز هم به پایان رسیده است؛

³⁶مردم را مرخص بفرما تا به مزرعه‌ها و دهکده‌های اطراف بروند و برای خودشان خوراک بخرند.»

³⁷امّا او جواب داد: «خودتان به آن‌ها خوراک بدهید.» آن‌ها گفتند: «آیا می‌خواهی برویم و دویست سکّۀ نقره نان بخریم تا به آن‌ها غذایی بدهیم!؟»

³⁸عیسی از آن‌ها پرسید: «چند نان دارید؟ بروید ببینید.» شاگردان بررسی کردند و گفتند: «پنج نان و دو ماهی.»

³⁹عیسی دستور داد که شاگردانش مردم را دسته‌دسته روی سبزه‌ها بنشانند.

⁴⁰مردم در دسته‌های صد نفری و پنجاه نفری روی زمین نشستند.

⁴¹بعد عیسی پنج نان و دو ماهی را گرفت، به آسمان نگاه کرد و خدا را شکر نموده نان‌ها را پاره کرد و به شاگردان داد تا بین مردم تقسیم کنند. او همچنین آن دو ماهی را میان آن‌ها تقسیم کرد.

⁴²همه خوردند و سیر شدند

⁴³و شاگردان دوازده سبد پُر از خُرده‌های باقی ماندۀ نان و ماهی جمع کردند.

⁴⁴تعداد مردانی که نان خوردند، پنج هزار نفر بود.

⁴⁵سپس عیسی فوراً شاگردان خود را سوار قایق کرد تا پیش از او به بِیت‌صیدا در آن‌طرف دریا بروند تا خودش مردم را مرخص کند.

⁴⁶پس از آنکه عیسی با مردم خداحافظی کرد، برای دعا به بالای کوهی رفت.

⁴⁷وقتی شب شد، قایق به وسط دریا رسید و عیسی در ساحل تنها بود.

⁴⁸بین ساعت سه و شش صبح بود که دید شاگردانش گرفتار باد مخالف شده‌اند و با زحمت زیاد پارو می‌زنند. پس قدم زنان بر روی آب به‌طرف آن‌ها رفت و می‌خواست از کنار آن‌ها رد شود.

⁴⁹وقتی شاگردان او را دیدند که روی دریا راه می‌رود، خیال کردند که یک شبح است و فریاد برآوردند؛

⁵⁰چون همه او را دیده و ترسیده بودند. امّا عیسی فوراً صحبت کرده فرمود: «جرأت داشته باشید؛ من هستم، نترسید!»

⁵¹بعد سوار قایق شد و باد ایستاد و آن‌ها بی‌اندازه متعجّب و متحیّر شدند،

⁵²و به‌خاطر سختدلی‌شان حتّی معنی معجزۀ نان‌ها را هم درک نکردند.

⁵³آن‌ها از دریا گذشتند و به سرزمین جِنیسارِت رسیده در آنجا لنگر انداختند.

⁵⁴وقتی از قایق بیرون آمدند، مردم فوراً عیسی را شناختند

⁵⁵و باعجله به تمام آن ناحیه رفتند و مریضان را بر روی بسترهایشان به‌ هر جایی‌که می‌شنیدند عیسی می‌رفت، می‌بردند.

⁵⁶به هر شهر و ده و مزرعه‌ای که عیسی می‌رفت، مردم بیماران خود را به آنجا می‌بردند و در سر راه او می‌گذاشتند و به او التماس می‌کردند که به بیماران اجازه دهد دامن ردای او را لمس کنند، و هر‌کس که آن‌ را لمس می‌کرد، شفا می‌یافت.