Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش مرقس 9 Bible Online

مرقس 9 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

مرقس 9

¹عیسی همچنین فرمود: «به‌یقین به شما می‌گویم که بعضی از کسانی‌ که در اینجا ایستاده‌اند، تا پادشاهی خدا را که باقدرت می‌آید نبینند، نخواهند مرد.»

²شش روز بعد، عیسی پطرس و یعقوب و یوحنا را برداشت و آن‌ها را با خود به کوه بلندی برد. او در آنجا با آن‌ها تنها بود و در حضور آن‌ها هیأت او تغییر یافت،

³و لباس‌هایش چنان سفید و درخشان شد که هیچ‌کس روی زمین نمی‌تواند لباسی را به آن سفیدی بشوید.

⁴آنگاه آن‌ها الیاس [۹]و موسی را دیدند که با عیسی مشغول گفت‌وگو بودند.

⁵پطرس به عیسی گفت: «ای استاد، چه خوب است که ما در اینجا هستیم. بگذار سه سایبان بسازیم، یکی برای تو و یکی برای موسی و یکی هم برای الیاس.»

⁶او نمی‌دانست چه می‌گوید، چون او و دیگران بسیار ترسیده بودند.

⁷در آن‌وقت ابری ظاهر شد و بر آن‌ها سایه افکند. از آن ابر ندایی آمد که می‌گفت: «این است پسر عزیز من؛ به او گوش بدهید.»

⁸آن‌ها فوراً به اطراف نگاه کردند، امّا هیچ‌کس را ندیدند؛ فقط عیسی با آنان بود.

⁹وقتی از کوه پایین می‌آمدند، عیسی به ایشان دستور داد که دربارۀ آنچه دیده‌اند تا زمانی‌که پسر انسان پس از مرگ زنده نشده است، به کسی چیزی نگویند.

¹⁰آنان از این دستور اطاعت کردند، ولی در بین خود دربارۀ معنی «زنده شدن پس از مرگ» به گفت‌و‌گو پرداختند.

¹¹آن‌ها از او پرسیدند: «چرا علما می‌گویند اوّل باید الیاس بیاید؟»

¹²عیسی جواب داد: «بلی، الیاس اوّل می‌آید تا همه‌‌چیز را آماده سازد، امّا چرا در کتب مقدّس نوشته شده است که پسر انسان باید متحمّل رنج‌های بسیاری شده خوار و خفیف شود؟

¹³به شما می‌گویم همان‌طور که دربارۀ الیاس نوشته شده، او آمد و مردم هرچه خواستند با او کردند.»

¹⁴وقتی آن‌ها نزد سایر شاگردان رسیدند، جمعیّت بزرگی را دیدند که دور آن‌ها ایستاده‌اند و علما با ایشان مباحثه می‌کنند.

¹⁵همین‌که جمعیّت عیسی را دیدند، با تعجّب فراوان دوان‌دوان به استقبال او رفتند و به او سلام کردند.

¹⁶عیسی از شاگردان پرسید: «دربارۀ چه چیز با آن‌ها بحث می‌کنید؟»

¹⁷مردی از میان جمعیّت گفت: «ای استاد، من پسرم را نزد تو آوردم. او گرفتار روح پلیدی شده و نمی‌تواند حرف بزند.

¹⁸هرگاه روح به او حمله می‌کند، او را به زمین می‌اندازد و دهانش کف می‌کند؛ او دندان‌هایش را به هم می‌ساید و بدنش خشک می‌شود. از شاگردان تو درخواست کردم آن‌ روح را بیرون کنند، امّا نتوانستند.»

¹⁹عیسی به آن‌ها گفت: «ای نسل بی‌ایمان! تا کی باید با شما باشم و تا کی باید متحمّل شما گردم؟ او را نزد من بیاورید.»

²⁰آن‌ها آن پسر را نزد او آوردند. روح به‌محض این‌که عیسی را دید، پسر را به تشنّج سختی انداخت. پسر بر زمین افتاد و در‌حالی‌که دهانش کف کرده بود، روی زمین دست و پا می‌زد.

²¹عیسی از پدر او پرسید: «چند وقت است که این حالت برای او پیش آمده؟» پدر جواب داد: «از بچّگی.

²²این روح بارها او را در آب و آتش افکنده تا هلاکش سازد. امّا اگر ‌می‌توانی به ما ترحّم نموده کمک کن.»

²³عیسی فرمود: «اگر می‌توانی؟! برای کسی‌ که ایمان دارد، همه‌‌چیز ممکن است.»

²⁴آن پدر فوراً با صدای بلند گفت: «من ایمان دارم، ولی ایمانم کم است. آن‌ را زیاد کن.»

²⁵وقتی عیسی دید که مردم جمع می‌شوند، به روح پلید نهیب زده فرمود: «ای روح کر و لال، به تو فرمان می‌دهم که از او بیرون بیایی و دیگر هرگز به او داخل نشوی!»

²⁶آن روح نعره‌ای زد و پسر را به تشنّج انداخت و از او بیرون آمد، و آن پسر مانند یک مُرده شد، به‌طوری‌که عدّه‌ای می‌گفتند: «او مُرده است.»

²⁷امّا عیسی دستش را گرفت و او را بلند کرد، و او سرپا ایستاد.

²⁸عیسی به خانه رفت و شاگردانش در خلوت از او پرسیدند: «چرا ما نتوانستیم آن روح را بیرون کنیم؟»

²⁹عیسی فرمود: «فقط با دعا می‌توان این نوع ارواح را بیرون کرد.»

³⁰عیسی و شاگردان آن ناحیه را ترک کردند و از راه استان جلیل به سفر خود ادامه دادند. عیسی نمی‌خواست کسی بداند او کجا است،

³¹زیرا به شاگردان خود تعلیم داده می‌گفت که پسر انسان [۱۰]به دست آدمیان تسلیم می‌شود و آنان او را خواهند کشت ولی سه روز بعد، دوباره زنده خواهد شد.

³²امّا آن‌ها نمی‌فهمیدند چه می‌گوید و می‌ترسیدند از او چیزی بپرسند.

³³آن‌ها به کفرناحوم آمدند و وقتی در منزل بودند، عیسی از شاگردان پرسید: «بین راه دربارۀ چه چیزی بحث می‌کردید؟»

³⁴آن‌ها ساکت ماندند، چون در بین راه صحبت ایشان بر سر این بود که در میان آن‌ها چه کسی بزرگ‌تر است.

³⁵او نشست و دوازده شاگرد را نزد خود خواند و به ایشان فرمود: «اگر کسی می‌خواهد اوّل شود، باید خود را آخرین و غلام همه سازد.»

³⁶سپس کودکی را گرفت و او را در برابر همه قرار داد. سپس او را در آغوش گرفته فرمود:

³⁷«هرکه یکی از این کودکان را به نام من بپذیرد، مرا پذیرفته است و هرکه مرا بپذیرد، نه‌تنها مرا بلکه فرستندهٔ مرا پذیرفته است.»

³⁸یوحنا عرض کرد: «ای استاد، ما مردی را دیدیم که دیوها را با ذکر نام تو بیرون می‌کرد، امّا چون از ما نبود، سعی کردیم مانع او شویم.»

³⁹عیسی فرمود: «مانع کار او نشوید، زیرا هرکه با ذکر نام من معجزه‌ای بکند، نمی‌تواند در همان‌ دَم از من بد بگوید.

⁴⁰چون هرکه بر ضد ما نباشد، با ما است.

⁴¹به‌یقین به شما می‌گویم هرکه به شما به‌خاطر این‌که نام مسیح را برخود دارید، جرعه‌ای آب بدهد، به هیچ وجه بی‌اجر نخواهد ماند.

⁴²«امّا هر‌کس که یکی از این کوچکان را که به من ایمان دارند گمراه سازد، برای او بهتر است که با سنگ آسیابی به دور گردنش، به دریا انداخته شود.

⁴³پس اگر دستت باعث گمراهی تو می‌شود، آن‌ را ببر، زیرا بهتر است بدون دست وارد حیات ابدی شوی تا این‌که با دو دست به جهنّم بیافتی، یعنی به آتشی که خاموشی نمی‌پذیرد. [

⁴⁴آنجا کرمی که بدن آن‌ها را می‌خورد هرگز نمیرد و آتشی که آن‌ها را می‌سوزاند هرگز خاموش نشود.]

⁴⁵و اگر پایت تو را گمراه کند، آن‌ را ببر، زیرا بهتر است که لنگ وارد حیات ابدی شوی تا این‌که با دو پا به جهنّم انداخته شوی. [

⁴⁶آنجا کرمی که بدن آن‌ها را می‌خورد هرگز نمیرد و آتشی که آن‌ها را می‌سوزاند هرگز خاموش نشود.]

⁴⁷و اگر چشمت تو را منحرف سازد، آن‌ را در آور، زیرا بهتر است که با یک چشم وارد پادشاهی خدا شوی تا این‌که با دو چشم به جهنّم بیافتی.

⁴⁸آنجا کرمی که بدن آن‌ها را می‌خورد هرگز نمیرد و آتشی که آن‌ها را می‌سوزاند هرگز خاموش نشود.

⁴⁹«چون همه با آتش نمکین می‌شوند.[۱۱]

⁵⁰نمک چیز خوبی است، امّا اگر مزۀ خود را از دست بدهد، دیگر به چه وسیله می‌تواند مزۀ خود را باز یابد؟ پس شما نیز در خود نمک داشته باشید و با یکدیگر در صلح و صفا زندگی کنید.»