Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 1 Bible Online

لوقا 1 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 1

¹تقدیم به عالی‌جناب تئوفیلوس: تا‌به‌حال نویسندگان بسیاری به نوشتن شرح وقایعی که در بین ما رخ داده است اقدام کرده‌اند

²و آنچه را که به‌وسیلهٔ اوّلین شاهدان عینی و اعلام‌کنندگان آن پیام به ما رسیده است، به قلم آورده‌اند.

³من نیز صلاح دیدم، به‌عنوان کسی‌ که جریان کامل این وقایع را جزء به جزء مطالعه و بررسی کرده است، این پیشامدها را به ترتیب تاریخ وقوع برای شما بنویسم

⁴تا به حقیقتِ همۀ مطالبی که تعلیم گرفته‌ای پی ببرید.

⁵در زمان سلطنت هیرودیس، پادشاه یهودیه، کاهنی به نام زَکریا از کاهنان گروه اَبیّا زندگی می‌کرد. همسر او نیز از خاندان هارون بود و الیزابت نام داشت.

⁶این دو در نظر خدا نیکوکار بودند و تمام احکام شریعت و دستورات خداوند را بدون کوتاهی در زندگی به‌جا می‌آوردند.

⁷امّا فرزندی نداشتند زیرا الیزابت نازا بود و هر دو سال‌خورده بودند.

⁸چون نوبت خدمت روزانه در معبدِ بزرگ به گروه زَکریا رسید، او به‌عنوان کاهن مشغول انجام وظایف خود شد.

⁹‌طبق رسوم کاهنان قرعه به نام او درآمد که به داخل جایگاه مقدّس در معبدِ بزرگ وارد شود و بُخور بسوزاند.

¹⁰در هنگام سوزاندن بُخور، تمام جماعت در بیرون ایستاده و به دعا مشغول بودند.

¹¹در آنجا فرشتۀ خداوند به او ظاهر شد و در سمت راست آتشدان بُخور ایستاد.

¹²زَکریا از دیدن این منظره مضطرب شد و ترس او را فراگرفت.

¹³امّا فرشته به او گفت: «ای زَکریا، نترس! دعاهای تو مستجاب شده و همسرت الیزابت برای تو پسری خواهد زایید و او را یحیی خواهی نامید.

¹⁴شادی و سُرور نصیب تو خواهد شد و بسیاری از تولّد او شادمان خواهند گردید،

¹⁵زیرا او در نظر خداوند بزرگ خواهد بود و هرگز به شراب و باده لب نخواهد زد. از همان ابتدا در رحم مادر از روح‌القدس پُر خواهد بود

¹⁶و بسیاری از بنی‌اسرائیل را به‌سوی خداوند، خدای آنان باز خواهد گردانید.

¹⁷با روح و قدرت الیاس [۱]مانند پیشاهنگی در حضور خداوند قدم خواهد زد تا پدران و فرزندان را آشتی دهد، سرکشان را به راه نیکان آورد و مردمانی مستعد برای خداوند آماده سازد.»

¹⁸زَکریا به فرشته گفت: «چطور می‌توانم بدانم که چنین خواهد شد؟ من پیر هستم و زنم نیز سال‌خورده است.»

¹⁹فرشته به او پاسخ داد: «من جبرائیل هستم که در حضور خدا می‌ایستم و فرستاده شده‌ام تا با تو سخن بگویم و این مژده را به تو برسانم.

²⁰پس توجّه کن؛ تو تا هنگام وقوع این امور لال خواهی شد و نیروی تکلّم خود را از دست خواهی داد زیرا سخنان مرا که در وقت مقرّر به حقیقت خواهد پیوست، باور نکردی.»

²¹جماعتی که منتظر زَکریا بودند از این‌که او آن‌همه در داخل جایگاه مقدّس در معبدِ بزرگ مانده بود متعجّب گشتند.

²²وقتی زَکریا بیرون آمد و قادر به صحبت کردن نبود، آنان فهمیدند که در داخل جایگاه مقدّس در معبدِ بزرگ رؤیایی دیده است و چون نمی‌توانست حرف بزند، ایماو‌اشاره می‌کرد.

²³وقتی زَکریا دورۀ خدمت کهانت خود را در معبدِ بزرگ به پایان رسانید، به خانه بازگشت.

²⁴چندی بعد همسرش الیزابت حامله شد و مدّت پنج ماه در خلوت به سر برد و با خود می‌گفت:

²⁵«این‌ کار را خداوند برای من کرده است و با این لطف خود، رسوایی مرا از پیش مردم برداشته است.»

²⁶در ماه ششم بارداری الیزابت، جبرائیل فرشته از جانب خدا به شهری به نام ناصره در استان جلیل نزد دختر باکره‌ای فرستاده شد. این دختر که نامش مریم بود، در عقد مردی به نام یوسف از خاندان داوود بود.

²⁷

²⁸فرشته وارد شد و به او گفت: «سلام، ای کسی‌ که مورد لطف هستی! خداوند با تو است!»

²⁹امّا مریم از آنچه فرشته گفت بسیار مضطرب شد و با خود اندیشید که معنی این سلام و درود چیست.

³⁰فرشته به او گفت: «ای مریم، نترس زیرا خداوند به تو لطف فرموده است.

³¹تو آبستن خواهی شد و پسری خواهی زایید و نام او را عیسی خواهی گذارد.

³²او بزرگ خواهد بود و به پسر خدای متعال ملقّب خواهد شد. خداوند، خدا تخت پادشاهی جدّش داوود را به او عطا خواهد فرمود.

³³او تا ابد برخاندان یعقوب فرمانروایی خواهد کرد و پادشاهی او هرگز پایانی نخواهد داشت.»

³⁴مریم به فرشته گفت: «این چگونه ممکن است؟ من باکره هستم.»

³⁵فرشته به او پاسخ داد: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قدرت خدای متعال بر تو سایه خواهد افکند و به‌این‌سبب آن نوزادِ مقدّس، پسر خدا خوانده خواهد شد.

³⁶بدان که خویشاوند تو الیزابت در سن پیری پسری در رحم دارد و آن کسی‌ که نازا به‌حساب می‌آمد، اکنون شش ماه است که باردار است.

³⁷زیرا برای خدا هیچ امری محال نیست.»

³⁸مریم گفت: «باشد، من کنیز خداوند هستم؛ همان‌طور که تو گفتی بشود.» و فرشته از نزد او رفت.

³⁹در آن زمان، مریم عازم سفر شد و با شتاب به شهری واقع در کوهستان یهودیه رفت.

⁴⁰او به خانۀ زکریا وارد شد و به الیزابت سلام کرد.

⁴¹وقتی الیزابت سلام مریم را شنید، بچّه در رَحمش تکان خورد. الیزابت از روح‌القدس پُر شد

⁴²و با صدای بلند گفت: «تو در بین زنان متبارک هستی و مبارک است ثمرۀ رحم تو.

⁴³من کیستم که مادر خداوندم به دیدنم بیاید؟

⁴⁴همین‌که سلام تو به گوش من رسید، بچّه از شادی در رحم من تکان خورد.

⁴⁵خوشا به حال آن زنی که باور می‌کند که وعدۀ خداوند برای او به انجام خواهد رسید.»

⁴⁶مریم گفت: «جان من خداوند را می‌ستاید

⁴⁷و روح من در نجات‌دهندۀ من، خدا، شادی می‌کند،

⁴⁸چون او به کنیز ناچیز خود نظر لطف داشته است. از این پس همۀ نسل‌ها مرا خوشبخت خواهند خواند،

⁴⁹زیرا آن قادر مطلق کارهای بزرگی برای من کرده است. نام او مقدّس است.

⁵⁰رحمت او نسل‌ اندر نسل برای کسانی است که از او می‌ترسند.

⁵¹دست خداوند با قدرت کار کرده است و متکبّران را با خیالات دلشان پراکنده نموده است.

⁵²زورمندان را از تخت‌هایشان به زیر افکنده و فروتنان را سربلند کرده است.

⁵³گرسنگان را با چیزهای نیکو سیر نموده و ثروتمندان را تُهی‌دست روانه کرده است.

⁵⁴به‌خاطر رحمت خود، به یاری بندۀ خود اسرائیل آمده است،

⁵⁵همان‌طور که به اجداد ما یعنی به ابراهیم و به فرزندان او تا ابد وعده داد.»

⁵⁶مریم در حدود سه ماه نزد الیزابت ماند و بعد به منزل خود بازگشت.

⁵⁷هنگام زایمان الیزابت فرارسید و پسری به دنیا آورد.

⁵⁸وقتی همسایگان و خویشاوندان او باخبر شدند که خداوند چه لطف بزرگی در حقّ او کرده است، در شادی او سهیم شدند.

⁵⁹در روز هشتم آمدند تا نوزاد را ختنه نمایند و در نظر داشتند نام پدرش زَکریا را بر او بگذارند.

⁶⁰امّا مادرش گفت: «خیر، نام او باید یحیی باشد.»

⁶¹آن‌ها گفتند: «امّا در خاندان تو هیچ‌کس چنین نامی ندارد.»

⁶²پس با اشاره از پدرش پرسیدند که تصمیم او دربارۀ نام طفل چیست.

⁶³او تخته‌ای خواست و در برابر تعجّب همگی نوشت: «نام او یحیی است.»

⁶⁴ناگهان زبانش باز شد و به ستایش خدا پرداخت.

⁶⁵تمام همسایگان ترسیدند و کلّیۀ این اخبار در سرتاسر کوهستان یهودیه انتشار یافت.

⁶⁶همۀ کسانی‌ که این موضوع را می‌شنیدند، دربارۀ آن فکر می‌کردند و می‌گفتند: «این کودک در آینده چه کسی خواهد شد؟ درواقع دست خداوند با او است.»

⁶⁷پدر او زَکریا از روح‌القدس پُر شد و چنین نبوّت کرد:

⁶⁸«خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد. زیرا به یاری قوم خود آمده و آنان را رهایی داده است.

⁶⁹از خاندان بندۀ خود داوود، نجات‌دهندۀ نیرومندی برافراشته است.

⁷⁰او از قدیم از زبان انبیای مقدّس خود وعده داد

⁷¹که ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشد و از دست همۀ کسانی‌ که از ما نفرت دارند، آزاد سازد

⁷²و با نیاکان ما به رحمت رفتار نماید و پیمان مقدّس خود را به‌خاطر آورد.

⁷³او برای پدر ما ابراهیم سوگند یاد کرد

⁷⁴که ما را از دست دشمنان نجات دهد و عنایت فرماید که او را بدون ترس

⁷⁵با تقدّس و نیکی تا زنده‌ایم عبادت نماییم.

⁷⁶و تو، ای فرزند، نبیِ خدای متعال نامیده خواهی شد، زیرا پیشاپیش قدم‌های خداوند خواهی رفت تا راه او را آماده سازی

⁷⁷و قوم او را آگاه سازی که با آمرزش گناهانشان رستگار خواهند شد،

⁷⁸زیرا از رحمت و دل‌سوزی خدای ما است که خورشید صبحگاهی از آسمان بر ما طلوع خواهد کرد

⁷⁹تا بر کسانی‌ که در تاریکی و در سایۀ مرگ به سر می‌برند بتابد و قدم‌های ما را به راه صلح و سلامتی هدایت فرماید.»

⁸⁰آن کودک بزرگ می‌شد و در روح قوی می‌گشت و تا روزی که علناً به قوم اسرائیل ظاهر شد، در بیابان به سر می‌برد.