Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 2 Bible Online

لوقا 2 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 2

¹در آن روزها، به‌منظور یک سرشماری عمومی در سراسر دنیای روم، فرمانی از طرف اوغسطس قیصر صادر شد.

²این اوّلین سرشماری بود و در آن هنگام کرینیوس فرماندار کلّ سوریه بود.

³پس هرکسی برای انجام سرشماری به شهر خود می‌رفت

⁴و یوسف نیز از شهر ناصرۀ جلیل به یهودیه آمد تا در شهر داوود که بِیت‌لِحِم نام داشت نام‌نویسی کند، زیرا او از خاندان داوود بود.

⁵او مریم را که در این موقع در عقد او و باردار بود، همراه خود برد.

⁶هنگامی‌که آنجا بودند، وقت تولّد طفل فرارسید

⁷و مریم اوّلین فرزند خود را که پسر بود به دنیا آورد. او را در قنداق پیچیده در آخوری خوابانید، زیرا در مسافرخانه جایی برای آنان نبود.

⁸در همان اطراف در میان مزرعه‌ها، چوپانانی بودند که در هنگام شب از گلّۀ خود نگهبانی می‌کردند.

⁹فرشتۀ خداوند در برابر ایشان ایستاد و شکوه و جلال خداوند در اطرافشان درخشید و ایشان سخت وحشت کردند.

¹⁰امّا فرشته گفت: «نترسید، من برای شما مژده‌ای دارم: شادی عظیمی شامل حال تمامی این قوم خواهد شد.

¹¹امروز در شهر داوود نجات‌دهنده‌ای برای شما به دنیا آمده است که خداوندْ مسیح است.

¹²نشانهٔ آن برای شما این است که نوزاد را در قنداق پیچیده و در آخور خوابیده خواهید یافت.»

¹³ناگهان با آن فرشته فوج بزرگی از سپاه آسمانی ظاهر شد که خدا را ستایش‌کنان می‌گفتند:

¹⁴«خدا را در برترین آسمان‌ها جلال و بر زمین در بین مردمی که موردپسند او می‌باشند، صلح و سلامتی باد.»

¹⁵بعد از آنکه فرشتگان آنان را ترک کردند و به آسمان رفتند، چوپانان به یکدیگر گفتند: «بیایید، به بِیت‌لِحِم برویم و واقعه‌ای را که خداوند ما را از آن آگاه ساخته است، ببینیم.»

¹⁶پس باشتاب رفتند و مریم و یوسف و آن کودک را که در آخور خوابیده بود پیدا کردند.

¹⁷وقتی کودک را دیدند، آنچه را که دربارۀ او به آنان گفته شده بود بیان کردند.

¹⁸همۀ شنوندگان از آنچه چوپانان می‌گفتند تعجّب کردند.

¹⁹امّا مریم تمام این چیزها را به‌خاطر می‌سپرد و دربارۀ آن‌ها عمیقاً می‌اندیشید.

²⁰چوپانان بازگشتند و به‌خاطر آنچه شنیده و دیده بودند، خدا را حمد و سپاس می‌گفتند، زیرا همه‌چیز مطابق آنچه به ایشان گفته شده بود، اتّفاق افتاده بود.

²¹در روز هشتم وقتی زمان ختنۀ طفل فرارسید، او را عیسی نامیدند، همان نامی که فرشته قبل از قرار گرفتن او در رحم تعیین کرده بود.

²²پس از آنکه یوسف و مریم روزهای تطهیر را مطابق شریعت موسی پشت سر گذاردند، کودک را به اورشلیم آوردند تا به خداوند تقدیم نمایند.

²³چنان‌که در شریعت خداوند نوشته شده است: «نخست‌زادۀ مذکر از آن خداوند است.»[۲]

²⁴و نیز طبق شریعت خداوند یک جفت قمری و یا دو جوجۀ کبوتر [۳]به‌عنوان قربانی تقدیم کنند.

²⁵در آن زمان در اورشلیم مردی به نام شمعون زندگی می‌کرد که درستکار و پارسا بود و در انتظار سعادت اسرائیل به سر می‌برد. روح‌القدس بر او بود،

²⁶و از طرف روح‌القدس به او الهام رسیده بود که تا مسیح موعود خداوند را نبیند، نخواهد مرد.

²⁷او به هدایت روح به داخل معبدِ بزرگ آمد و هنگامی‌که والدین عیسی طفل را به داخل آوردند تا آنچه را که طبق شریعت مرسوم بود انجام دهند،

²⁸شمعون طفل را در آغوش گرفت و خدا را حمدکنان گفت:

²⁹«حال ای خداوند، بر‌ طبق وعدۀ خود بنده‌ات را به‌سلامت مرخص فرما

³⁰چون چشمانم نجات تو را دیده است،

³¹نجاتی که تو در حضور همۀ ملّت‌ها آماده ساخته‌ای،

³²نوری که ارادۀ تو را به ملل بیگانه روشن سازد و مایۀ جلال قوم تو، اسرائیل گردد.»

³³پدر و مادر آن طفل از آنچه دربارۀ او گفته شد، متحیّر گشتند.

³⁴شمعون برای آنان دعای خیر کرد و به مریم مادر عیسی گفت: «این کودک برای سقوط و یا سرافرازی بسیاری در اسرائیل تعیین شده است و نشانه‌ای است که در ردکردن او

³⁵افکار پنهانی عدّۀ کثیری آشکار خواهد شد و در دل تو نیز شمشیری فرو خواهد رفت.»

³⁶در آنجا، همچنین زنی نبیّه به نام حَنّا زندگی می‌کرد که دختر فنوئیل از طایفۀ اَشیر بود. او زنی بود بسیار سال‌خورده که بعد از ازدواج، مدّت هفت سال با شوهرش زندگی کرده

³⁷و تا هشتاد و چهار سالگی بیوه مانده بود. او هرگز از معبدِ بزرگ خارج نمی‌شد، بلکه شب و روز با دعا و روزه خدا را عبادت می‌کرد.

³⁸او در همان موقع جلو آمد، به درگاه خدا شکرگزاری نمود و برای همۀ کسانی‌ که در انتظار نجات اورشلیم بودند، دربارۀ آن طفل صحبت کرد.

³⁹بعد از آنکه یوسف و مریم همۀ کارهایی را که در شریعت خداوند مقرّر است انجام دادند، به شهر خود ناصرۀ جلیل بازگشتند.

⁴⁰کودک بزرگ و قوی شده سرشار از حکمت می‌گشت و لطف خدا با او بود.

⁴¹والدین عیسی همه‌ساله برای عید فِصَح به اورشلیم می‌رفتند.

⁴²وقتی او به دوازده سالگی رسید، آن‌ها طبق معمول برای آن عید به آنجا رفتند.

⁴³وقتی روزهای عید به پایان رسید و آنان عازم شهر خود شدند، عیسای نوجوان در اورشلیم ماند، ولی والدینش این‌ را نمی‌دانستند

⁴⁴و به گمان این‌که او در بین کاروان است، یک روز تمام به سفر ادامه دادند و آن‌وقت در میان دوستان و خویشان خود به جستجوی او پرداختند.

⁴⁵چون او را پیدا نکردند، به اورشلیم بازگشتند تا به‌دنبال او بگردند.

⁴⁶بعد از سه روز او را در معبدِ بزرگ پیدا کردند، ‌در حالی ‌که در میان معلّمان نشسته بود و به آنان گوش می‌داد و از ایشان سؤال می‌کرد.

⁴⁷همۀ شنوندگان از هوش او و از پاسخ‌هایی که می‌داد در حیرت بودند.

⁴⁸والدین عیسی از دیدن او تعجّب کردند و مادرش به او گفت: «پسرم، چرا با ما چنین کردی؟ من و پدرت با نگرانی زیاد دنبال تو می‌گشتیم.»

⁴⁹او گفت: «برای چه دنبال من می‌گشتید؟ مگر نمی‌دانستید که من باید در خانۀ پدرم باشم؟»

⁵⁰امّا آنان نفهمیدند که مقصود او چیست.

⁵¹عیسی با ایشان به ناصره بازگشت و مطیع آنان بود. مادرش همۀ این چیزها را در دل خود نگاه می‌داشت.

⁵²عیسی در حکمت و قامت رشد می‌کرد و موردپسند خدا و مردم بود.