Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 22 Bible Online

لوقا 22 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 22

¹عید نان فطیر که به فِصَح معروف است نزدیک می‌شد.

²سران کاهنان و علما در پی آن بودند که چگونه عیسی را مخفیانه به قتل برسانند، زیرا از تودۀ مردم بیم داشتند.

³شیطان به دل یهودا که لقب اَسخَریوطی داشت و یکی از دوازده شاگرد بود، وارد شد.

⁴یهودا نزد سران کاهنان و افسرانی که مسئول نگهبانی از معبدِ بزرگ بودند، رفت و با آنان دربارۀ این‌که چگونه عیسی را به دست آنان تسلیم کند، گفت‌وگو کرد.

⁵ایشان بسیار خوشحال شدند و تعهّد نمودند مبلغی پول به او بدهند.

⁶یهودا موافقت کرد و پی فرصتی بود تا عیسی را دور از چشم مردم به دست آنان تسلیم کند.

⁷روز عید فطیر که در آن برۀ فِصَح بایستی ذبح شود، فرارسید.

⁸عیسی، پطرس و یوحنا را با این دستور روانه کرد: «بروید و شام فِصَح را برای ما تهیّه کنید تا بخوریم.»

⁹آن‌ها پرسیدند: «کجا میل داری تدارک ببینیم؟»

¹⁰عیسی پاسخ داد: «اینک به‌محض این‌که به شهر قدم بگذارید، مردی با شما روبه‌رو خواهد شد که کوزۀ آبی حمل می‌کند. به‌دنبال او به داخل خانه‌ای که او به آن وارد می‌شود، بروید

¹¹و به صاحب آن خانه بگویید، 'استاد می‌گوید آن اتاقی که من با شاگردانم فِصَح را در آنجا خواهم خورد، کجا است؟'

¹²او اتاق بزرگ و مفروشی را در طبقۀ دوّم به شما نشان خواهد داد. در آنجا تدارک ببینید.»

¹³آن‌ها رفتند و همه‌‌چیز را آنطور که عیسی فرموده بود، یافتند و به‌این‌ترتیب تدارک فِصَح را دیدند.

¹⁴وقتی ساعت معیّن فرارسید، عیسی با رسولان بر سر سفره نشست

¹⁵و به آنان فرمود: «چقدر مشتاق بودم که پیش از رنج کشیدنم این فِصَح را با شما بخورم.

¹⁶به شما می‌گویم تا آن زمان که این فِصَح در پادشاهی خدا تحقّق یابد، دیگر از آن نخواهم خورد.»

¹⁷بعد پیاله‌ای به دست گرفت و پس از شکرگزاری گفت: «این را بگیرید و بین خودتان تقسیم کنید،

¹⁸چون به شما می‌گویم از این لحظه تا آن زمان که پادشاهی خدا فرا می‌رسد، من دیگر از میوۀ مو نخواهم نوشید.»

¹⁹همچنین نان را برداشت و پس از شکرگزاری، آ‌ن ‌را پاره کرده به شاگردان داد و فرمود: «این بدن من است که برای شما داده می‌شود. این‌ کار را به یادبود من انجام دهید.»

²⁰به همین ترتیب، بعد از شام پیاله‌ را برداشت و فرمود: «این پیاله، نشانۀ پیمان جدیدی در خون من است که برای شما ریخته می‌شود.

²¹«امّا بدانید که دستِ کسی که مرا تسلیم خواهد کرد، با دست من در سفره است.

²²البتّه پسر انسان [۴۵]چنان‌که مقدّر شده است به‌سوی سرنوشت خود می‌رود، امّا وای به حال آن کسی‌ که به دست او تسلیم می‌شود!»

²³سپس آن‌ها شروع کردند به پرسیدن از یکدیگر که کدام‌یک از آن‌ها چنین کاری خواهد کرد.

²⁴همچنین در میان شاگردان بحثی درگرفت که کدام‌یک در میان آنان از همه بزرگ‌تر محسوب می‌شود.

²⁵عیسی فرمود: «در میان ملل بیگانه، پادشاهان بر مردم حکمرانی می‌کنند و صاحبان قدرت 'ولی ‌نعمت' خوانده می‌شوند،

²⁶امّا شما این‌طور نباشید؛ برعکس، بزرگ‌ترین شخص در میان شما باید به صورت کوچک‌ترین درآید و رهبر باید مثل خادم باشد،

²⁷زیرا چه کسی بزرگ‌تر است؟ آن کسی‌ که بر سر سفره می‌نشیند یا آن نوکری که خدمت می‌کند؟ یقیناً آن کسی‌ که بر سر سفره می‌نشیند. باوجوداین، من در میان شما مثل یک خدمتگزار هستم.

²⁸«شما کسانی هستید که در آزمایش‌های سخت من با من بوده‌اید.

²⁹همان‌طور که پدر، سلطنت را به من سپرد، من هم آن‌ را به شما می‌سپارم

³⁰تا در پادشاهی من سر سفرۀ من بخورید و بنوشید و بر مسند داوری نشسته دوازده طایفۀ اسرائیل را داوری نمایید.

³¹«ای شمعون، ای شمعون، توجّه کن: به شیطان اجازه داده شده است همان‌طور که با غربال گندم را از کاه جدا می‌کنند، همۀ شما را بیازماید.

³²امّا من برای تو دعا کرده‌ام که ایمانت از بین نرود و وقتی نزد من بازگشتی، باید برادرانت را استوار گردانی.»

³³شمعون جواب داد: «ای خداوند، من حاضرم با تو به زندان بیفتم و با تو بمیرم.»

³⁴عیسی فرمود: «ای پطرس، آگاه باش، امروز قبل از آنکه خروس بانگ بزند، تو سه بار انکار خواهی کرد که مرا می‌شناسی.»

³⁵عیسی به ایشان فرمود: «وقتی شما را بدون کفش و کیسهٔ پول و کوله‌بار روانه کردم، آیا چیزی کم داشتید؟» جواب دادند: «خیر.»

³⁶به ایشان گفت: «امّا حالا هرکه یک کیسه دارد بهتر است که آن‌ را با خود بردارد و همین‌طور کوله‌بارش را، و چنانچه شمشیر ندارد ردای خود را بفروشد و شمشیری بخرد،

³⁷چون می‌خواهم بدانید که این نوشته که می‌گوید، 'او در گروه جنایتکاران به‌حساب آمد،' [۴۶]باید در مورد من به انجام برسد و درواقع همه‌ٔ چیزهایی که دربارۀ من نوشته شده، در حال انجام است.»

³⁸آن‌ها گفتند: «خداوندا، نگاه‌ کن، اینجا دو شمشیر داریم.» او جواب داد: «کافی است.»

³⁹عیسی بیرون آمد و طبق معمول رهسپار کوه زیتون شد و شاگردانش همراه او بودند.

⁴⁰وقتی به آن محل رسید، به آنان فرمود: «دعا کنید تا به دام وسوسه‌ها نیافتید.»

⁴¹عیسی به‌اندازۀ پرتاب یک سنگ از آنان فاصله گرفت، زانو زد و چنین دعا کرد:

⁴²«ای پدر، اگر ارادۀ تو است، این پیاله را از من دور کن، امّا نه ارادۀ من بلکه ارادۀ تو به انجام برسد.»

⁴³فرشته‌ای از آسمان به او ظاهر شد و او را تقویت کرد.

⁴⁴عیسی در شدّت اضطراب و با حرارت بیشتری دعا کرد و عرق او مثل قطره‌های خون بر زمین می‌چکید.

⁴⁵وقتی از دعا برخاست و نزد شاگردان آمد، آنان را دید که در اثر غم و اندوه به خواب رفته بودند.

⁴⁶به ایشان فرمود: «خواب هستید؟ برخیزید و دعا کنید تا به دام وسوسه‌ها نیافتید.»

⁴⁷عیسی هنوز صحبت می‌کرد که جمعیّتی دیده شد و یهودا، یکی از آن دوازده شاگرد، پیشاپیش آنان بود. یهودا نزد عیسی آمد تا او را ببوسد.

⁴⁸امّا عیسی به او فرمود: «ای یهودا، آیا پسر انسان [۴۷]را با بوسه تسلیم می‌کنی؟»

⁴⁹وقتی پیروان او آنچه را که در جریان بود دیدند، گفتند: «خداوندا، شمشیرهایمان را بکار ببریم؟»

⁵⁰و یکی از آنان به غلام کاهن اعظم شمشیر زد و گوش راستش را بُرید.

⁵¹امّا عیسی جواب داد: «دست نگه‌دارید.» و گوش آن مرد را لمس کرد و شفا داد.

⁵²سپس عیسی به سران کاهنان و افسرانی که مسئول نگهبانی از معبدِ بزرگ بودند و مشایخی که برای گرفتن او آمده بودند، فرمود: «مگر من راهزن هستم که با شمشیر و چماق برای دستگیری من آمده‌اید؟

⁵³من هر روز در معبدِ بزرگ با شما بودم و شما دست به‌طرف من دراز نکردید. امّا این ساعت که تاریکی حکمفرما است، ساعت شما است.»

⁵⁴سپس آن‌ها عیسی را دستگیر کردند و به خانۀ کاهن اعظم آوردند. پطرس از دور به‌دنبال آن‌ها می‌آمد.

⁵⁵در وسط حیاط خانۀ کاهن اعظم، عدّه‌ای آتشی روشن کرده و دور آن نشسته بودند. پطرس نیز در بین آنان نشست.

⁵⁶در‌حالی‌که او در روشنایی آتش نشسته بود، کنیزی او را دید و به او خیره شده گفت: «این مرد هم با عیسی بود!»

⁵⁷امّا پطرس انکار کرده گفت: «ای زن، من او را نمی‌شناسم!»

⁵⁸کمی بعد یک نفر دیگر متوجّه او شد و گفت: «تو هم یکی از آن‌ها هستی!» امّا پطرس به او گفت: «نه آقا، من نیستم!»

⁵⁹تقریباً یک ساعت گذشت و یکی دیگر با تأکید بیشتری گفت: «مطمئناً این مرد هم با او بوده چونکه جلیلی است!»

⁶⁰امّا پطرس گفت: «ای مرد، من نمی‌دانم تو چه می‌گویی!» در‌حالی‌که او هنوز صحبت می‌کرد، بانگ خروس برخاست.

⁶¹عیسای خداوند برگشت و مستقیماً به پطرس نگاه کرد و پطرس سخنان خداوند را به‌خاطر آورد که به او گفته بود: «امروز پیش از این‌که خروس بانگ بزند، تو سه بار مرا انکار خواهی کرد.»

⁶²پطرس بیرون رفت و زارزار گریست.

⁶³کسانی‌ که عیسی را تحت‌نظر داشتند، او را مسخره کردند، کتک زدند.

⁶⁴آن‌ها چشمانش را بستند و می‌گفتند: «حالا از غیب ‌بگو چه کسی تو را می‌زند!»

⁶⁵و به این طرز، به او اهانت می‌کردند.

⁶⁶همین‌که هوا روشن شد، مشایخ قوم، سران کاهنان و علمای یهود تشکیل جلسه دادند و عیسی را به حضور شورا آوردند

⁶⁷و گفتند: «به ما بگو آیا تو مسیح هستی؟» عیسی جواب داد: «اگر به شما بگویم، گفتۀ مرا باور نخواهید کرد

⁶⁸و اگر سؤال بکنم، جواب نخواهید داد.

⁶⁹امّا از این به بعد پسر انسان [۴۸]به دست راست خدای قادر خواهد نشست.»

⁷⁰همگی گفتند: «پس تو پسر خدا هستی؟» عیسی جواب داد: «خودتان می‌گویید که هستم.»

⁷¹آن‌ها گفتند: «دیگر چه احتیاجی به شاهد داریم؟ ما خود از زبانش شنیدیم.»