Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 23 Bible Online

لوقا 23 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 23

¹سپس تمام حاضران در مجلس برخاستند و او را به حضور پیلاطُس بردند

²و شکایت خود را علیه او این‌طور شروع کردند: «ما این شخص را در حال منحرف کردن ملّت خود یافتیم که با پرداخت مالیات به قیصر مخالفت کرده ادّعا می‌نمود مسیح یعنی پادشاه است.»

³پیلاطُس از او پرسید: «آیا تو پادشاه یهودیان هستی؟» عیسی جواب داد: «تو چنین می‌گویی.»

⁴سپس پیلاطُس به سران کاهنان و جماعت گفت: «من هیچ تقصیری در این مرد نمی‌بینم.»

⁵امّا آنان پافشاری کرده می‌گفتند: «او مردم را در سراسر یهودیه از جلیل گرفته تا به اینجا با تعالیم خود می‌شوراند.»

⁶هنگامی‌که پیلاطُس این‌ را شنید، پرسید که آیا این مرد جلیلی است.

⁷وقتی دریافت که به قلمرو هیرودیس تعلّق دارد، او را نزد هیرودیس که در آن موقع در اورشلیم بود، فرستاد.

⁸وقتی هیرودیس عیسی را دید، بسیار خوشحال شد، زیرا دربارۀ او مطالبی شنیده بود و مدّت‌ها بود که می‌خواست او را ببیند به این امید که شاهد معجزاتی از دست او باشد.

⁹از او سؤالات فراوانی کرد، امّا عیسی هیچ جوابی نداد.

¹⁰سران کاهنان و علما جلو آمدند و اتّهامات شدیدی به او وارد کردند.

¹¹پس هیرودیس و سربازانش به عیسی اهانت کرده او را مسخره نمودند. سپس ردای فاخری به او پوشانیدند و او را نزد پیلاطُس پس فرستادند

¹²در همان روز هیرودیس و پیلاطُس با هم آشتی کردند، زیرا تا آن زمان دشمنی دیرینه‌ای بین آن دو وجود داشت.

¹³پیلاطُس در این موقع سران کاهنان، رهبران قوم و مردم را احضار کرد

¹⁴و به آنان گفت: «شما این مرد را به اتّهام اخلالگری نزد من آوردید. امّا چنان‌که می‌دانید خود من در حضور شما از او بازپرسی کردم و در او چیزی که اتّهامات شما را تأیید کند، نیافتم.

¹⁵به‌علاوه هیرودیس هم دلیلی پیدا نکرد، چون او را نزد ما برگردانیده است. واضح است که او کاری نکرده است که مستوجب مرگ باشد.

¹⁶بنابراین او را پس از تازیانه زدن آزاد می‌کنم.» [

¹⁷زیرا لازم بود که در هر عید فِصَح یک نفر زندانی را برای آن‌ها آزاد کند.]

¹⁸امّا همه با صدای بلند گفتند: «اعدامش کن! باراباس را برای ما آزاد کن.»

¹⁹این شخص به‌خاطر شورشی که در شهر اتّفاق افتاده بود و به علّت آدم‌کشی زندانی شده بود.

²⁰چون پیلاطُس مایل بود عیسی را آزاد سازد، بار دیگر سخن خود را به‌ گوش جماعت رسانید،

²¹امّا آن‌ها همچنان فریاد زده می‌گفتند: «مصلوبش کن، مصلوبش کن!»

²²برای سوّمین بار به ایشان گفت: «چرا؟ چه جنایتی مرتکب شده است؟ من هیچ دلیلی برای اعدام او نیافتم. بنابراین او را پس از تازیانه‌ زدن آزاد می‌کنم.»

²³امّا آنان در تقاضای خود پافشاری کرده فریاد می‌زدند که عیسی باید مصلوب شود. سرانجام فریادهای ایشان غالب آمد

²⁴و پیلاطُس حکمی را که آنان می‌خواستند صادر کرد.

²⁵بنابر درخواست ایشان، مردی را که به‌خاطر یاغیگری و آدم‌کشی به زندان افتاده بود، آزاد کرد و عیسی را در اختیار آنان گذاشت.

²⁶هنگامی‌که عیسی را می‌بردند، مردی را به ‌نام شمعون که اهل قیروان بود و از صحرا به شهر می‌آمد، گرفتند و صلیب را بر دوش او گذاشته او را مجبور کردند که آن‌ را به‌دنبال عیسی ببرد.

²⁷جمعیّت بزرگی از جمله زنانی که به‌خاطر عیسی به سینۀ خود می‌زدند و عزاداری می‌کردند، از عقب او می‌آمدند.

²⁸عیسی رو به آنان کرد و فرمود: «ای دختران اورشلیم، برای من اشک نریزید، بلکه برای خودتان و فرزندانتان گریه کنید!

²⁹بدانید روزهایی خواهد آمد که خواهند گفت، 'خوشا به حال نازایان و رَحِم‌هایی که بچّه نیاوردند و پستان‌هایی که شیر ندادند.'

³⁰آن ‌وقت به کو‌ه‌ها خواهند گفت، 'به روی ما بیفتید!' به تپّه‌ها خواهند گفت، 'ما را بپوشانید!'

³¹اگر با چوب‌ِ تر چنین کنند، با چوب خشک چه خواهند کرد؟»

³²دو جنایتکار دیگر هم برای اعدام با او در آنجا بودند.

³³وقتی به مَحلی موسوم به «جمجمه» رسیدند، او را در آنجا همراه با آن دو جنایتکار به صلیب کشیدند، یکی را در سمت راست و دیگری را در سمت چپ او.

³⁴عیسی گفت: «ای پدر، اینان را ببخش زیرا نمی‌دانند چه می‌کنند.» آن‌ها لباس‌های او را به قید قرعه میان خود تقسیم کردند.

³⁵مردم ایستاده تماشا می‌کردند و رهبران آنان او را مسخره کرده می‌گفتند: «این مرد دیگران را نجات داد. اگر او مسیح و برگزیدۀ خدا است، حالا خودش را نجات دهد.»

³⁶سربازان هم او را مسخره کردند و جلو آمده شراب تُرشیده به او تعارف کردند

³⁷و گفتند: «اگر تو پادشاه یهودیان هستی، خود را نجات بده.»

³⁸در بالای سر او نوشته شده بود: «این است پادشاه یهودیان.»[۴۹]

³⁹یکی از آن جنایتکاران که به صلیب آویخته شده بود، اهانت‌کنان به او می‌گفت: «مگر تو مسیح نیستی؟ خودت و ما را نجات بده!»

⁴⁰امّا آن دیگری با سرزنش به اوّلی گفت: «از خدا نمی‌ترسی؟ تو و او یکسان محکوم شده‌اید.

⁴¹در مورد ما منصفانه عمل شده، چون ما به سزای کارهای خود می‌رسیم، امّا این مرد هیچ خطایی نکرده است.»

⁴²و گفت: «ای عیسی، وقتی به پادشاهی خود رسیدی، مرا به‌یاد داشته باش.»

⁴³عیسی جواب داد: «خاطرجمع باش؛ امروز با من در فردوس خواهی بود.»

⁴⁴تقریباً ظهر بود که تاریکی تمام آن سرزمین را فراگرفت.

⁴⁵تا سه ساعت آفتاب گرفته بود و در این موقع پردۀ معبدِ بزرگ از میان دو پاره شد.

⁴⁶عیسی با فریادی بلند گفت: «ای پدر، روح خود را به تو تسلیم می‌کنم.» این‌ را گفت و جان داد.

⁴⁷وقتی افسری که مأمور نگهبانی بود، این واقعه را دید، خدا را حمد کرده گفت: «حقیقتاً این مرد بی‌گناه بود.»

⁴⁸جمعیّتی که برای تماشا گرد آمده بودند، وقتی وقایع را دیدند، در‌حالی‌که به سینه‌های خود می‌کوفتند، به خانه‌های خود بازگشتند.

⁴⁹آشنایان عیسی با زنانی که از جلیل همراه او آمده بودند، همگی در فاصلۀ دوری ایستاده بودند و ناظر این وقایع بودند.

⁵⁰در آنجا مردی به ‌نام یوسف حضور داشت که یکی از اعضای شورای یهود بود. او مردی نیکنام و درستکار بود.

⁵¹یوسف با تصمیم شورا و تصمیم آنان توافق نکرده بود. او از اهالی یک شهر یهودی به ‌نام رامَه بود و از ‌آن کسانی بود که در انتظار پادشاهی خدا به‌سر می‌بردند.

⁵²این مرد در این ‌موقع نزد پیلاطُس رفت و جنازۀ عیسی را خواست.

⁵³سپس آن‌ را پایین آورد و در کتان لطیف پیچید و در مقبره‌ای که از سنگ تراشیده شده بود و پیش از آن کسی را در آن نگذاشته بودند، قرار داد.

⁵⁴آن روز، روز تدارک بود و روز سَبَّت از آن ساعت شروع می‌شد.

⁵⁵زنانی که از جلیل همراه عیسی ‌آمده بودند، به‌ دنبال یوسف رفتند. آن‌ها مقبره و طرز تدفین او را دیدند.

⁵⁶سپس به خانه رفتند و حنوط و عطریّات تهیّه کردند و در روز سَبَّت طبق دستور شریعت استراحت نمودند.