Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 24 Bible Online

لوقا 24 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 24

¹در روز اوّل هفته (یکشنبه)، صبح خیلی زود زنان سر قبر آمدند و حنوطی را که تهیّه کرده بودند با خود آوردند.

²آن‌ها دیدند که سنگ از در مقبره به کناری غلطانیده شده است،

³و وقتی به داخل رفتند، جسد عیسای خداوند را نیافتند.

⁴حیران در آنجا ایستاده بودند که ناگهان دو مرد با لباس‌های نورانی در کنار آنان قرار گرفتند.

⁵زن‌ها که وحشت‌زده شده بودند، سرهای خود را به زیر افکندند. آن دو مرد گفتند: «چرا زنده را در میان مردگان می‌جویید؟

⁶او اینجا نیست، بلکه زنده شده است. آنچه را که در موقع اقامت خود در جلیل به شما گفت به‌یاد بیاورید

⁷که چطور پسر انسان [۵۰]می‌بایست به دست خطاکاران تسلیم گردد و مصلوب شود و در روز سوّم قیام کند.»

⁸آن‌وقت زن‌ها سخنان او را به‌خاطر آوردند

⁹و وقتی از سر قبر بازگشتند تمام موضوع را به یازده شاگرد و دیگران گزارش دادند.

¹⁰آن زن‌ها عبارت بودند از مریم مجدلیه، یونا و مریم مادر یعقوب. آن‌ها با زن‌های دیگری که همراه آنان بودند، جریان را به رسولان گفتند.

¹¹امّا گفتهٔ زنان به نظر آنان مُهمَل و بی‌معنی آمد و سخنان آنان را باور نکردند،

¹²امّا پطرس برخاست و به‌سوی قبر دوید و خم شده نگاه کرد، ولی چیزی جز کفن ندید. سپس در‌حالی‌که از این اتّفاق در حیرت بود، به خانه بازگشت.

¹³همان روز دو نفر از آنان به‌سوی دهکده‌ای به نام عَمواس که تقریباً در دوازده کیلومتری اورشلیم واقع شده است، می‌رفتند.

¹⁴آن‌ دو دربارۀ همه این اتّفاقات گفت‌وگو می‌کردند.

¹⁵همین‌طور که سرگرم صحبت و مباحثه بودند، خود عیسی سر رسید و با آنان همراه شد.

¹⁶امّا چیزی جلوی چشمان آن‌ها را گرفت به‌طوری‌که او را نشناختند.

¹⁷عیسی از آنان پرسید: «موضوع بحث شما در بین راه چیست؟» آن‌ها در جای خود ایستادند. غم و اندوه از چهره‌های ایشان پیدا بود.

¹⁸یکی از آن دو که نامش کلیوپاس بود، جواب داد: «گویا در میان مسافران ساکن اورشلیم تنها تو از وقایع چند روز اخیر بی‌خبری!»

¹⁹عیسی پرسید: «چه وقایعی؟» جواب دادند: «عیسای ناصری مردی بود که در گفتار و کردار در پیشگاه خدا و نزد همۀ مردم نبی‌ای توانا بود،

²⁰امّا سران کاهنان و حکمرانان ما او را تسلیم کردند تا محکوم به اعدام شود و او را مصلوب کردند.

²¹امید ما این بود که او آن کسی باشد که می‌بایست اسرائیل را رهایی دهد. از آن گذشته، الآن سه روز از آن وقایع می‌گذرد.

²²علاوه براین، چند نفر زن از گروه ما، ما را متحیّر کرده‌اند. ایشان سحرگاه امروز به سر قبر رفتند،

²³امّا موفّق به پیدا کردن جسد نشدند. آن‌ها برگشته‌اند و می‌گویند منظر خارق‌العاده‌ای از فرشتگان را دیدند که به آنان گفتند او زنده است.

²⁴پس عدّه‌ای از گروه ما سر قبر رفتند و اوضاع را همان‌طور که زن‌ها گفته ‌بودند، مشاهده کردند، امّا او را ندیدند.»

²⁵سپس عیسی به آنان فرمود: «شما چقدر دیر فهم و در باور گفته‌های انبیا کُندذهن هستید.

²⁶آیا نمی‌باید که مسیح قبل از ورود به جلال خود، همین‌طور رنج ببیند؟»

²⁷آن‌وقت از تورات موسی و نوشته‌های انبیا شروع کرد و در هر قسمت از کتب مقدّس آیاتی را که دربارۀ خودش بود، برای آنان توضیح داد.

²⁸در این هنگام به نزدیکی دهکده‌ای که به‌طرف آن می‌رفتند، رسیدند و به نظر آمد که عیسی می‌خواهد به راه خود ادامه بدهد.

²⁹امّا به او اصرار کرده گفتند: «نزد ما بمان چون غروب نزدیک است و روز تقریباً به پایان رسیده.» بنابراین عیسی وارد خانه شد تا نزد ایشان بماند.

³⁰وقتی با آنان سر سفره نشست، نان را برداشت و پس از دعای سپاسگزاری، آن ‌را پاره کرده به ایشان داد.

³¹در این وقت چشمان ایشان باز شد و او را شناختند، ولی او فوراً از‌ نظر آن‌ها ناپدید شد.

³²آ‌ن‌ها به یکدیگر گفتند: «دیدی وقتی در راه با ما صحبت می‌کرد و کتب مقدّس را تفسیر می‌کرد، چطور دل‌هایمان در سینه‌های ما می‌تپید!»

³³آن‌ها بی‌درنگ حرکت کردند و به اورشلیم بازگشتند. در آنجا دیدند که آن یازده شاگرد به اتّفاق دیگران دور هم جمع شده بودند و می‌گفتند:

³⁴«آری، خداوند درحقیقت برخاسته و به شمعون ظاهر شده است.»

³⁵آن دو نفر نیز وقایع سفر خود را شرح دادند و گفتند که چطور او را در موقع پاره‌کردن نان شناخته بودند.

³⁶در‌حالی‌که شاگردان دربارۀ این چیزها گفت‌وگو می‌کردند، عیسی در بین ایشان ایستاد و به آن‌ها گفت: «سلام بر شما باد!»

³⁷آن‌ها با ترس و وحشت تصوّر کردند که شَبَحی می‌بینند.

³⁸او فرمود: «چرا این‌طور آشفته‌حال هستید؟ چرا شک و شبهه به دل‌های خود راه می‌دهید؟

³⁹به دست‌ها و پای‌های من نگاه کنید؛ خودم هستم. به من دست بزنید و ببینید؛ شَبَح مانند من گوشت و استخوان ندارد.»

⁴⁰این‌ را گفت و دست‌ها و پای‌های خود را به ایشان نشان داد.

⁴¹آن‌ها با این‌که پُر از شادی و حیرت شده بودند، هنوز نمی‌توانستند باور کنند. آنگاه عیسی از آنان پرسید: «آیا در اینجا خوراکی دارید؟»

⁴²یک تکّه ماهی بریان به او دادند.

⁴³آن‌ را برداشت و پیش چشم آنان خورد.

⁴⁴آنگاه به ایشان فرمود: «هنگامی‌که با شما بودم و می‌گفتم که هرچه در تورات موسی و نوشته‌های انبیا و زبور دربارۀ من نوشته شده باید به انجام برسد، مقصودم همین چیزها بود.»

⁴⁵بعد ذهن ایشان را باز کرد تا کتب مقدّس را بفهمند،

⁴⁶و فرمود: «این است آنچه نوشته شده که مسیح باید عذاب مرگ را ببیند و در روز سوّم دوباره زنده شود

⁴⁷و به نام او توبه و آمرزش گناهان به همۀ ملّت‌ها اعلام گردد، و شروع آن از اورشلیم خواهد بود.

⁴⁸شما بر همۀ این‌ها گواه هستید.

⁴⁹من اینک آنچه را پدرم وعده داده است، بر شما خواهم فرستاد. پس تا زمانی‌‌که قدرت خدا از عالم بالا بر شما نازل شود، در این شهر بمانید.»

⁵⁰بعد آنان را تا نزدیکی بِیت‌عَنْیا برد و با دست‌های برافراشته برای ایشان دعای خیر نمود.

⁵¹در‌حالی‌که آنان را برکت می‌داد، از آنان جدا‌شده به آسمان برده شد،

⁵²و ایشان او را پرستش کردند و سپس با شادی عظیم به اورشلیم بازگشتند

⁵³و تمام اوقات خود را در معبدِ بزرگ صرف حمد و سپاس خدا می‌کردند.