Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 4 Bible Online

لوقا 4 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 4

¹عیسی پُر از روح‌القدس از رود اُردن بازگشت و روح خدا او را به بیابان برد

²و در آنجا مدّت چهل روز ابلیس او را وسوسه می‌کرد. در تمام آن روزها او چیزی نخورد و در پایان گرسنه شد.

³ابلیس به او گفت: «اگر تو پسر خدا هستی، به این سنگ بگو تا نان شود.»

⁴عیسی پاسخ داد: «چنانچه نوشته شده است، 'زندگی انسان فقط وابسته به نان نیست.'[۵]»

⁵بعد ابلیس او را به بالای کوهی برد و در یک لحظه تمام ممالک دنیا را به او نشان داد

⁶و گفت: «تمامی اختیارات این قلمرو و همۀ شکوه و جلال آن‌ را به تو خواهم بخشید، زیرا در اختیار من است و من می‌توانم آن‌ را به هرکه بخواهم ببخشم.

⁷اگر تو مرا بپرستی، صاحب همۀ آن خواهی شد.»

⁸عیسی به او پاسخ داد: «نوشته شده است، 'تو باید خداوند، خدای خود را بپرستی و فقط او را خدمت نمایی.'[۶]»

⁹سپس ابلیس او را به اورشلیم برد و بر کنگرۀ معبدِ بزرگ قرار داد و به او گفت: «اگر تو پسر خدا هستی، خود را از اینجا به پایین بینداز،

¹⁰زیرا نوشته شده است، 'او به فرشتگان خود فرمان خواهد داد تا تو را محافظت کنند.'[۷]

¹¹و نیز نوشته شده است، 'تو را در دست‌های خود نگاه خواهند داشت، مبادا پایت به سنگی بخورد.'[۸]»

¹²عیسی به او پاسخ داد: «همچنین نوشته شده است، 'خداوند خدای خود را نیازمایید.'[۹]»

¹³ابلیس پس از آنکه تمام وسوسه‌های خود را به پایان رسانید، برای مدّتی او را تنها گذاشت.

¹⁴عیسی باقدرت روح‌القدس به استان جلیل برگشت و شهرت او سرتاسر آن ناحیه را پُر ساخت.

¹⁵او در کنیسه‌های آنان تعلیم می‌داد و همۀ مردم او را می‌ستودند.

¹⁶سپس عیسی به شهر ناصره، جایی‌که در آن بزرگ شده بود، آمد و در روز سَبَّت طبق معمول به کنیسه رفت و برای قرائت کتب مقدّس برخاست.

¹⁷طومار اِشعیای نبی را به او دادند. طومار را باز کرد و آن قسمتی را یافت که می‌فرماید:

¹⁸«روح خداوند بر من است، او مرا مسح کرده است تا به بینوایان مژده دهم. مرا فرستاده است تا آزادی اسیران و بینایی کوران و رهایی ستمدیدگان را اعلام کنم

¹⁹و سال فرخندۀ خداوند را اعلام نمایم.»[۱۰]

²⁰طومار را پیچید و به سرپرست کنیسه داد و نشست. در کنیسه تمام چشم‌ها به او دوخته شده بود.

²¹او شروع به صحبت کرده به ایشان گفت: «امروز هنگامی‌که گوش می‌دادید، این نوشته به تحقّق پیوست.»

²²همۀ حاضران او را تحسین می‌کردند و از کلمات فیض‌بخشی که می‌گفت تعجّب می‌نمودند. آن‌ها می‌گفتند: «مگر این مرد پسر یوسف نیست؟»

²³عیسی گفت: «بدون شک در مورد من این ضرب‌المثل را خواهید گفت، 'ای طبیب خود را شفا بده.' شما همچنین خواهید گفت، 'ما شرح همۀ کارهایی را که تو در کفرناحوم کرده‌ای شنیده‌ایم؛ پس همان کارها را در شهر خود نیز انجام بده.'»

²⁴عیسی ادامه داد و گفت: «درواقع هیچ نبی‌ای در شهر خود پذیرفته نمی‌شود.

²⁵امّا حقیقت این است که در زمان الیاس [۱۱]که مدّت سه سال و شش ماه آسمان بسته شد و قحطی سختی در تمام زمین به‌وجود آمد، بیوه‌زن‌های بسیاری در اسرائیل بودند.

²⁶امّا الیاس نزد هیچ‌یک از آنان فرستاده نشد، مگر نزد بیوه‌زنی در شهر صَرَفه در سرزمین صیدون.

²⁷همین‌طور در زمان اِلیشَع نبی، جذامیان بسیاری در اسرائیل بودند، ولی هیچ‌کدام از آنان جز نَعمان سُریانی شفا نیافت.»

²⁸از شنیدن این سخنان همۀ حاضران در کنیسه غضبناک شدند.

²⁹آن‌ها برخاسته او را از شهر بیرون کردند و به لب تپّه‌ای که شهر بر روی آن بنا شده بود بردند تا او را به پایین بیندازند،

³⁰امّا او از میان آنان گذشت و رفت.

³¹عیسی به کفرناحوم که یکی از شهرهای جلیل است آمد و در روز سَبَّت مردم را تعلیم داد.

³²مردم از تعالیم او در حیرت بودند، زیرا باقدرت سخن می‌گفت.

³³در کنیسه مردی حضور داشت که دارای روح دیو پلید بود. او با صدای بلند فریاد زد:

³⁴«ای عیسای ناصری، با ما چه‌کار داری؟ آیا آمده‌ای ما را نابود کنی؟ تو را خوب می‌شناسم، ای قدّوس خدا!»

³⁵عیسی او را نهیب زده فرمود: «ساکت شو و از او بیرون بیا!» روح پلید پس از آنکه آن مرد را در برابر مردم به زمین انداخت، بدون آنکه به او آسیبی برساند از او بیرون آمد.

³⁶همه متحیّر شدند و به یکدیگر می‌گفتند: «این چه نوع فرمانی است؟ به ارواح پلید با اختیار و اقتدار فرمان می‌دهد و آن‌ها بیرون می‌روند.»

³⁷به‌این‌ترتیب شهرت او در تمام آن نواحی پیچید.

³⁸عیسی از کنیسه بیرون آمد و به خانۀ شمعون رفت. مادرزن شمعون به تب شدیدی مبتلا بود. از عیسی خواستند که به او کمک نماید.

³⁹عیسی بر بالین او ایستاد و به تب فرمان داد از او خارج شود و تب او قطع شد. آن زن فوراً برخاست و به پذیرایی آنان مشغول شد.

⁴⁰هنگام غروب همۀ کسانی‌ که بیمارانی مبتلا به امراض گوناگون داشتند، آنان را نزد عیسی آوردند و او دست خود را بر تک‌تک آنان گذاشت و آنان را شفا داد.

⁴¹دیوها هم از عدّۀ زیادی بیرون آمدند و فریاد می‌زدند: «تو پسر خدا هستی!» امّا او آن‌ها را نهیب زده اجازه نمی‌داد حرف بزنند، زیرا آن‌ها می‌دانستند که او مسیح موعود است.

⁴²بامدادان عیسی از شهر خارج شد و به مکان خلوتی رفت. امّا مردم به سراغ او رفتند و وقتی به‌ جایی‌که او بود رسیدند، سعی می‌کردند از رفتن او جلوگیری نمایند.

⁴³امّا او گفت: «من باید مژدۀ پادشاهی خدا را به شهرهای دیگر هم برسانم، چون برای انجام همین کار فرستاده شده‌ام.»

⁴⁴به‌این‌ترتیب او پیام خود را در کنیسه‌های یهودیه اعلام می‌کرد.