Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 6 Bible Online

لوقا 6 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 6

¹یک روز سَبَّت، عیسی از میان کشتزارهای گندم می‌گذشت. شاگردان او خوشه‌های گندم را می‌چیدند و در کف دست‌های خود پاک کرده می‌خوردند.

²بعضی از فریسیان گفتند: «چرا شما کاری را که در روز سَبَّت جایز نیست انجام می‌دهید؟»

³عیسی پاسخ داد: «مگر نخوانده‌اید که داوود وقتی‌ خود و یارانش گرسنه بودند، چه کرد؟

⁴او به خانۀ خدا وارد شده نان تقدیس شده را برداشت و خورد و به یاران خود نیز داد، درصورتی‌که خوردن آن نان‌ها برای هیچ‌کس جز کاهنان جایز نیست.»

⁵سپس عیسی به ایشان فرمود: «پسر انسان صاحب اختیار روز سَبَّت است.»

⁶عیسی در روز سَبَّت دیگری به کنیسه رفت و مشغول تعلیم شد. از قضا مردی در آنجا حضور داشت که دست راستش خشک شده بود.

⁷علما و فریسیان سخت مراقب بودند که ببینند آیا عیسی او را در روز سَبَّت شفا خواهد داد تا مدرکی علیه او به دست آورند.

⁸امّا عیسی به افکار آنان پی برد و به مردی که دستش خشک شده بود فرمود: «بلند شو و در وسط بایست.» او برخاست و آنجا ایستاد.

⁹عیسی به ایشان فرمود: «سؤالی از شما دارم: آیا در روز سَبَّت، نیکی کردن روا است یا بدی کردن؟ جان انسانی را نجات دادن یا نابود کردن؟»

¹⁰سپس دور تا دور به همۀ آن‌ها نگاه کرد و به آن مرد فرمود: «دستت را دراز کن.» او دست خود را دراز کرد و دستش خوب شد.

¹¹امّا آنان بسیار خشمگین شده در میان خودشان به گفت‌وگو پرداختند که چه بر سر عیسی بیاورند.

¹²در یکی از آن روزها عیسی برای دعا به کوهستان رفت و شب را با دعا به درگاه خدا به صبح رسانید.

¹³وقتی سپیدۀ صبح دمید، شاگردان خود را احضار کرد و از میان آنان، دوازده نفر را انتخاب کرد و آن‌ها را رسولان نامید:

¹⁴شمعون که به او لقب پطرس داد و اَندریاس برادر او، یعقوب و یوحنا، فیلیپُس و بَرتولما،

¹⁵متّی و توما، یعقوب پسر حَلفی و شمعون معروف به فدایی، یهودا پسر یعقوب

¹⁶و یهودای اَسخَریوطی که تسلیم‌کنندۀ او شد.

¹⁷عیسی با شاگردان از کوه پایین آمد و در زمین همواری ایستاد. اجتماع بزرگی از پیروان او و گروه کثیری از تمام نقاط یهودیه و اورشلیم و اطراف صور و صیدون حضور داشتند.

¹⁸آن‌ها آمده بودند تا سخنان او را بشنوند و از امراض خود شفا یابند. آن کسانی‌ که گرفتار ارواح پلید بودند شفا یافتند

¹⁹و هر کسی در میان جمعیّت سعی می‌کرد دست خود را به عیسی بزند، چون قدرتی که از او صادر می‌شد، همه را شفا می‌داد.

²⁰بعد به شاگردان خود چشم دوخت و گفت: «خوشا به حال شما که فقیرید؛ پادشاهی خدا از آن شما است.

²¹«خوشا به حال شما که اکنون گرسنه‌اید؛ شما سیر خواهید شد. خوشا به حال شما که اکنون اشک می‌ریزید؛ شما خندان خواهید شد.

²²«خوشا به حال شما هرگاه به‌خاطر پسر انسان، مردم از شما متنفّر شوند و شما را از بین خود بیرون کنند و به شما اهانت کنند و یا به شما بد بگویند.

²³در آن روز شاد باشید و از خوشی پایکوبی کنید چون بدون شک پاداش سرشاری در عالم بالا خواهید داشت، زیرا نیاکان ایشان نیز درست به همین‌طور با انبیا رفتار می‌کردند.

²⁴«امّا وای به حال شما ای ثروتمندان؛ شما روزهای کامرانی خود را پشت سر گذاشته‌اید.

²⁵وای به حال شما که اکنون سیر هستید؛ شما گرسنگی خواهید کشید. وای به حال شما که اکنون می‌خندید؛ شما ماتم گرفته گریه خواهید کرد.

²⁶«وای به حال شما وقتی همه از شما تعریف می‌کنند؛ نیاکان ایشان درست همین کار را با انبیای دروغین کردند.

²⁷«امّا به شما که سخن مرا می‌شنوید می‌گویم: به دشمنان خود محبّت نمایید، به آنانی که از شما متنفّرند نیکی کنید،

²⁸برای آنانی که شما را لعنت می‌کنند دعای خیر کنید و برای آنانی که با شما بدرفتاری می‌کنند دعا کنید.

²⁹اگر کسی به صورت تو سیلی بزند، طرف دیگر صورت خود را هم به‌سوی او بگردان. اگر کسی ردای تو را بگیرد، بگذار پیراهنت را هم نیز بگیرد ببرد.

³⁰به هرکه چیزی از تو بخواهد ببخش و وقتی کسی آنچه را که مال تو است می‌برد، آن‌ را مطالبه نکن.

³¹با دیگران آن‌چنان رفتار کنید که می‌خواهید آن‌ها با شما رفتار کنند.

³²«اگر فقط کسانی را دوست بدارید که شما را دوست دارند، برای شما چه افتخاری دارد؟ حتّی خطاکاران هم دوستداران خود را دوست می‌دارند.

³³و اگر فقط به کسانی‌ که به شما نیکی می‌کنند نیکی کنید، برای شما چه افتخاری دارد؟ چون خطاکاران هم چنین می‌کنند.

³⁴و اگر فقط به کسی قرض بدهید که توقّع پس گرفتن دارید، دیگر چه افتخاری برای شما دارد؟ حتّی خطاکاران هم، اگر بدانند تمام آن‌ را پس خواهند گرفت، به یکدیگر قرض خواهند داد.

³⁵امّا شما به دشمنان خود محبّت نمایید و نیکی کنید و بدون توقّعِ عوض، قرض بدهید که پاداش سرشاری خواهید داشت و فرزندان خدای متعال خواهید بود، زیرا او نسبت به ناسپاسان و بدکاران مهربان است.

³⁶پس همان‌طور که پدر شما رحیم است، شما نیز رحیم باشید.

³⁷«دربارۀ دیگران قضاوت نکنید تا خود مورد قضاوت قرار نگیرید. محکوم نکنید تا محکوم نشوید. دیگران را ببخشید تا بخشیده شوید.

³⁸بدهید که به شما داده خواهد شد؛ پیمانۀ پُر و فشرده و تکان داده شده و لبریز در دامن شما ریخته خواهد شد، زیرا با هر پیمانه‌ای که به دیگران بدهید با همان پیمانه عوض خواهید گرفت.»

³⁹همچنین مَثَلی برای ایشان آورد: «آیا یک کور می‌تواند راهنمای کور دیگری باشد؟ آیا هر دو در گودال نخواهند افتاد؟

⁴⁰شاگرد بالاتر از استاد خود نیست، امّا وقتی تحصیلات خود را به پایان برساند، به پایۀ استادش خواهد رسید.

⁴¹«چرا پرِ کاهی را که در چشم برادرت است می‌بینی، ولی متوجّه چوبی که در چشم خود داری نیستی؟

⁴²چطور می‌توانی به برادرت بگویی، 'ای برادر، اجازه بده آن پَر کاه را از چشمت بیرون بیاورم'، درصورتی که چوبِ داخل چشم خود را نمی‌بینی؟ ای ریاکار، اوّل چوب را از چشم خود بیرون بیاور؛ آن‌وقت بهتر خواهی دید که پَر کاه را از چشم برادرت بیرون بیاوری.

⁴³«هرگز درخت خوب میوۀ بد و یا درخت بد میوۀ خوب به بار نیاورده است؛

⁴⁴هر درختی از میوه‌اش شناخته می‌شود. از بوته‌های خار، انجیر جمع نمی‌کنند و از خاربُن، انگور نمی‌چینند.

⁴⁵مرد نیکو از خزانۀ نیک درون خود نیکی به بار می‌آورد و مرد بد از خزانۀ بد درون خود بدی به بار می‌آورد، چون زبان از پُری دل سخن می‌گوید.

⁴⁶«چرا پیوسته به من خداوندا‌ خداوندا می‌گویید ولی آنچه را که به شما می‌گویم، انجام نمی‌دهید؟

⁴⁷هرکه نزد من بیاید و آنچه را که می‌گویم بشنود و به آن‌ها عمل کند، به شما نشان می‌دهم مانند چه کسی است.

⁴⁸او مانند آن مردی است که برای ساختن خانۀ خود، زمین را عمیق کَند و شالودۀ آن‌ را روی صخره قرار داد. سیل آمد، رودخانه طغیان کرد و به آن خانه زد، امّا نتوانست آن‌ را از جا بکند چون محکم ساخته شده بود.

⁴⁹امّا هرکه سخنان مرا بشنود و به آن‌ها عمل نکند، مانند مردی است که خانۀ خود را روی خاکِ بدون شالوده بنا کرد. به‌محض این‌که سیل به آن خانه زد، خانه فروریخت و به کلّی ویران شد!»