Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش لوقا 8 Bible Online

لوقا 8 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

لوقا 8

¹بعد از آن، عیسی شهر به شهر و روستا به روستا می‌گشت و مژدۀ پادشاهی خدا را اعلام می‌کرد.

²دوازده شاگرد و عدّه‌ای از زنانی که از ارواح پلید و ناخوشی‌ها شفا یافته بودند با او همراه بودند: مریم معروف به مریم مجدلیه که از او هفت دیو بیرون آمده بود،

³یونا همسر خوزا مباشر هیرودیس، و سوسن و بسیاری کسان دیگر. این زن‌ها از اموال خود به عیسی و شاگردانش کمک می‌کردند.

⁴وقتی مردم از شهرهای اطراف به دیدن عیسی آمدند و جمعیّت زیادی در اطراف او جمع شد، عیسی مَثَلی زده گفت:

⁵«برزگری برای بذرافشاندن بیرون رفت. وقتی بذر می‌پاشید، مقداری از آن در راه افتاده لگدمال شد و پرندگان آن‌ها را خوردند.

⁶مقداری هم در زمین سنگلاخ افتاد و پس از آنکه رشد کرد، به‌خاطر کمیِ رطوبت خشک شد.

⁷بعضی از بذرها داخل خارها افتادند و خارها با آن‌ها رشد کرده آن‌ها را خفه نمودند.

⁸بعضی از بذرها در خاک خوب افتادند و رشد کردند و صد برابر ثمر آوردند.» این‌ را فرمود و با صدای بلند گفت: «هرکه گوش شنوا دارد، بشنود.»

⁹سپس شاگردان عیسی معنی این مَثَل را از او پرسیدند.

¹⁰او گفت: «درک اسرار پادشاهی خدا به شما عطا شده است، امّا این مطالب برای دیگران در قالب مَثَل بیان می‌شود تا بنگرند، امّا چیزی نبینند، بشنوند، امّا چیزی نفهمند.

¹¹«معنی و مفهوم این مَثَل از این قرار است: دانه، کلام خدا است.

¹²دانه‌هایی که در گذرگاه افتادند کسانی هستند که آن‌ را می‌شنوند و سپس ابلیس می‌آید و کلام را از دل‌هایشان می‌رباید تا مبادا ایمان بیاورند و نجات یابند.

¹³دانه‌های کاشته شده در سنگلاخ به کسانی می‌ماند که وقتی کلام را می‌شنوند، با شادی می‌پذیرند امّا کلام در آنان ریشه نمی‌دواند. مدّتی ایمان دارند امّا در وقت آزمایش‌های سخت از میدان بدر می‌روند.

¹⁴دانه‌هایی که در میان خارها افتادند بر کسانی دلالت می‌کند که کلام خدا را می‌شنوند امّا با گذشت زمان، نگرانی‌های دنیا و مال و ثروت و خوشی‌های زندگی آن کلام را در آن‌ها خفه می‌کند و میوۀ آن‌ها هرگز به ثمر نمی‌رسد.

¹⁵امّا دانه‌هایی که در خاک خوب افتادند بر کسانی دلالت دارد که کلام خدا را با قلبی صاف و پاک می‌شنوند و آن‌ را نگه می‌دارند و با صبر و پایداری، ثمر می‌آورند.

¹⁶«هیچ‌کس چراغ را روشن نمی‌کند تا آن‌ را زیر سرپوش یا زیر تخت بگذارد. برعکس، آن‌ را روی چراغ‌پایه می‌گذارد تا هرکه وارد شود، نور آن‌ را ببیند.

¹⁷«زیرا چیزی نیست که پنهان باشد و آشکار نشود، و نه چیزی مخفی که نمایان و برملا نگردد.

¹⁸«پس مواظب باشید که چطور می‌شنوید؛ زیرا به کسی‌ که دارد، بیشتر داده خواهد شد، امّا آن‌کس که ندارد، حتّی آنچه را هم که به گمان خود دارد از دست خواهد داد.»

¹⁹مادر و برادران عیسی به سراغ او آمدند، امّا به‌ سبب زیادی جمعیّت نتوانستند به او برسند.

²⁰پس شخصی به عیسی گفت: «مادر و برادرانت بیرون ایستاده‌اند و می‌خواهند تو را ببینند.»

²¹عیسی پاسخ داد: «مادر و برادران من آنانی هستند که کلام خدا را می‌شنوند و آن‌ را به‌جا می‌آورند.»

²²در یکی از آن روزها، عیسی با شاگردان خود سوار قایق شد و به آنان فرمود: «به‌طرف دیگر دریا برویم.» آن‌ها به راه افتادند.

²³هنگامی‌که قایق در حرکت بود، عیسی به خواب رفت. ناگهان توفان سختی در دریا پدید آمد. آب قایق را پُر می‌ساخت و جانشان به خطر افتاد.

²⁴پس نزد عیسی رفتند و بیدارش کرده گفتند: «ای استاد، ای استاد، چیزی نمانده از بین برویم.» او از خواب برخاست و به باد و موج‌های سهمگین نهیب زد. توفان فرونشست و همه‌جا آرام شد.

²⁵عیسی از آنان پرسید: «ایمانتان کجا است؟» آنان با حالت ترس و تعجّب به یکدیگر می‌گفتند: «این مرد کیست که حتّی به باد و آب فرمان می‌دهد و آن‌ها از او اطاعت می‌کنند؟»

²⁶پس با قایق به سرزمین جَدَریان رسیدند، که مقابل استان جلیل است.

²⁷همین‌که عیسی قدم به ساحل گذاشت، با مردی از اهالی آن شهر روبه‌رو شد که گرفتار دیو بود. مدّتی طولانی نه لباسی پوشیده بود و نه در خانه‌ای زندگی کرده بود، بلکه در میان گورستان به سر می‌برد.

²⁸به‌محض این‌که عیسی را دید، فریاد زد و به پای‌های او افتاده با صدای بلند گفت: «ای عیسی، پسر خدای متعال، از من چه می‌خواهی؟ از تو التماس می‌کنم مرا عذاب ندهی!»

²⁹زیرا عیسی به روح پلید فرمان داده بود که از آن مرد بیرون بیاید. آن دیو بارها بر او حمله‌ور شده بود و با این‌که مردم او را گرفته با زنجیرها و کُنده‌ها محکم نگاه داشته بودند، هربار زنجیرها را پاره می‌کرد و آن دیو او را به بیابان‌ها می‌کشانید.

³⁰عیسی از او پرسید: «نام تو چیست؟» جواب داد: «سپاه» زیرا دیوهای بسیاری او را به تصرّف خود درآورده بودند.

³¹دیوها از عیسی تقاضا کردند که آن‌ها را به چاه بی‌انتها [۱۴]نفرستد.

³²در آن نزدیکی، گلّۀ بزرگ خوکی بود که در بالای تپّه می‌چریدند و دیوها از او درخواست کردند که اجازه دهد به داخل خوک‌ها بروند. عیسی به آن‌ها اجازه داد.

³³دیوها از آن مرد بیرون آمدند و به داخل خوک‌ها رفتند و آن گلّه از سراشیبی تپّه به‌طرف دریا هجوم برد و غرق شد.

³⁴وقتی خوک‌بانان آنچه را که واقع شده بود دیدند، پا به فرار گذاشتند و این خبر را به شهر و اطراف آن رسانیدند.

³⁵مردم از شهر بیرون آمدند تا ببینند چه اتّفاقی افتاده است. وقتی نزد عیسی رسیدند، مردی را که دیوها از او بیرون رفته بودند، دیدند که لباس پوشیده و عاقل پیش پای عیسی نشسته است. و آن‌ها همه هراسان شدند.

³⁶شاهدان واقعه برای آنان شرح دادند که چگونه آن دیو زده شفا یافته بود.

³⁷بعد تمام مردم ناحیۀ جَدَریان از عیسی خواهش کردند که از آنجا برود زیرا بسیار ترسیده بودند. بنابراین عیسی سوار قایق شد و به‌طرف دیگر دریا بازگشت.

³⁸مردی که دیوها از او بیرون آمده بودند، اجازه خواست که با او برود، امّا عیسی به او اجازه نداد و گفت:

³⁹«به خانه‌ات برگرد و آنچه را که خدا برای تو انجام داده است، بیان کن.» آن مرد به شهر رفت و آنچه را که عیسی برای او انجام داده بود، همه‌جا پخش کرد.

⁴⁰هنگامی‌که عیسی به‌طرف دیگر دریا بازگشت، مردم به گرمی از او استقبال کردند زیرا همه در انتظار او بودند.

⁴¹در این وقت، مردی که اسمش یایِروس بود و سرپرستی کنیسه را به عهده داشت، نزد عیسی آمده خود را پیش پای‌های عیسی انداخت و از او تقاضا کرد که به خانه‌اش برود،

⁴²زیرا یگانه‌ دخترش که تقریباً دوازده‌ساله بود، در آستانۀ مرگ قرار داشت. وقتی عیسی در راه بود، مردم از هر طرف به او فشار می‌آوردند.

⁴³در میان مردم زنی بود که مدّت دوازده سال مبتلا به خونریزی بود و با این‌که تمام دارایی خود را به پزشکان داده بود، هیچ‌کس نتوانسته بود او را درمان نماید.

⁴⁴این زن از پشت سر عیسی آمد و لبۀ ردای عیسی را لمس کرد و فوراً خونریزی او بند آمد.

⁴⁵عیسی پرسید: «چه کسی به من دست زد؟» همگی انکار کردند و پطرس گفت: «ای استاد، مردم تو را احاطه کرده‌اند و به تو فشار می‌آورند.»

⁴⁶امّا عیسی فرمود: «کسی به من دست زد، چون متوجّه شدم نیرویی از من صادر شد.»

⁴⁷وقتی آن زن دید که شناخته شده است، با ترس‌ولرز آمد و پیش پای‌های او افتاد و در برابر همۀ مردم شرح داد که چرا او را لمس کرده و چگونه فوراً شفا یافته است.

⁴⁸عیسی به او فرمود: «دخترم، ایمانت تو را شفا داده است؛ به‌سلامت برو.»

⁴⁹هنوز گرم صحبت بودند که مردی با این پیغام از خانۀ سرپرست کنیسه آمد: «دخترت مُرد. بیش از این استاد را زحمت نده.»

⁵⁰وقتی عیسی این‌ را شنید، به یایِروس فرمود: «نترس؛ فقط ایمان داشته باش؛ او شفا خواهد یافت.»

⁵¹هنگام ورود به خانه، عیسی اجازه نداد کسی جز پطرس و یوحنا و یعقوب و پدر و مادر آن دختر با او وارد شود.

⁵²همه برای آن دختر اشک می‌ریختند و عزاداری می‌کردند. عیسی فرمود: «دیگر گریه نکنید؛ او نمرده، بلکه در خواب است.»

⁵³آنان فقط به او نیشخند می‌زدند، چون می‌دانستند که او مُرده است.

⁵⁴امّا عیسی دست دختر را گرفت و او را صدا زده گفت: «ای دختر، برخیز!»

⁵⁵روح او بازگشت و فوراً برخاست. عیسی به ایشان فرمود که به او خوراک بدهند.

⁵⁶والدین او بسیار تعجّب کردند، امّا عیسی با تأکید از آنان خواست که ماجرا را به کسی نگویند.