Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش تثنیه 32 Bible Online

تثنیه 32 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

تثنیه 32

¹«ای آسمان‌ها گوش دهید، و ای زمین سخنان مرا بشنو.

²تعلیم من مانند قطرات باران فرو خواهد ریخت، و مانند شبنم بر زمین فرود خواهد آمد؛ سخنان من چون باران بر سبزه‌های تازه خواهد بارید، مانند بارش باران بر گیاهان.

³من نام خداوند را اعلام خواهم کرد. وصف عظمت خدا را بسرایید!

⁴«صخرهٔ ما در همهٔ کارهایش کامل و در همه راه‌هایش عادل است. خداوند امین و قابل‌ اعتماد است، عادل و درستکار.

⁵امّا شما فاسد گشته‌اید و دیگر فرزندان او نیستید، شما نسلی منحرف و کج‌رفتارید.

⁶ای قوم احمق و نادان، آیا این است جبران مناسب برای خداوند؟ آیا او پدر و خالق شما نیست؟ آیا او نبود که از شما قومی‌ استوار ساخت؟

⁷«ایّام گذشته را به‌یاد آورید، به سال‌های قدیم بیندیشید، و از پدرانتان بپرسید تا شما را آگاه سازند. از ریش‌سفیدانتان سؤال کنید تا برای شما شرح دهند.

⁸زمانی‌‌که خدای متعال میراث ملّت‌ها را داد، و آدمیان را پراکنده ساخت، او مرز قوم‌ها را به‌نسبت تعداد خدایانشان [۱۰]مشخّص نمود.

⁹او فرزندان یعقوب را برگزید تا میراث خود خداوند باشد.

¹⁰«او قوم خود را در بیابان، در صحرای خشک و هولناک، سرگردان یافت. او را دربر گرفت و مورد لطف قرار داد، و مانند مردمک چشم خود محافظت نمود.

¹¹مانند عقابی که لانهٔ خود را به جنبش درمی‌آورد و بر فراز آن پَروبال می‌زند، و با بال‌های گستردهٔ خود جوجه‌هایش را در پرواز حفظ کرده بر پروبال بلند خود پرواز می‌دهد،

¹²خداوند به تنهایی آن‌ها را هدایت کرد، بدون هیچ خدای بیگانه.

¹³«او آن‌ها را بر فراز بلندی‌ها جای داد، و آن‌ها از محصول کشتزارها خوردند. آن‌ها در میان صخره‌ها عسل یافتند، و از میان سنگلاخ‌ها درختان زیتون.

¹⁴خامهٔ گاو و شیر گوسفند را با چربی برّه و قوچ به آن‌ها بخشید. گاوهای باشانی، رمهٔ و بُز به آن‌ها عطا کرد. بهترین گندم و عالی‌ترین شراب انگور را به آن‌ها داد.

¹⁵«اسرائیل فربه، امّا سرکش شد؛ آنان چاق و ستبر و تنومند شدند. آن‌ها خداوند، خالق خود را ترک کردند و صخرهٔ نجات خود را خوار شمردند.

¹⁶با خدایان بیگانۀ خود غیرت خداوند را برانگیختند و با کارهای قبیح خود او را به خشم آوردند.

¹⁷آن‌ها برای دیوها قربانی کردند، نه خدا، برای خدایانی که واقعی نبودند، خدایانی که اجدادشان هرگز پیروی نکرده بودند.

¹⁸آن‌ها صخرهٔ نجات خویش را فراموش کردند و خدایی را که به آن‌ها حیات بخشید، از یاد بردند.

¹⁹«وقتی خداوند این رفتار را دید، روی خود را از آن‌ها برگرداند چون پسران و دخترانش خشم او را برانگیختند.

²⁰خداوند گفت، 'من روی خود را از ایشان برخواهم گرداند تا ببینم که عاقبت آن‌ها چه می‌شود، زیرا آن‌ها نسلی فاسد گشته‌اند،

²¹با پرستش آنچه خدا نیست مرا خشمگین کردند، با بُت‌های خود، غیرت مرا برانگیختند. پس من آن‌ها را به‌وسیلهٔ کسانی‌ که حتّی قومی به شمار نمی‌آیند، به غیرت خواهم آورد. من آن‌ها را به‌وسیلهٔ ملّتی ابله به خشم خواهم آورد.

²²آتش خشم من برافروخته می‌شود و تا اعماق زمین و دنیای مردگان زبانه می‌کشد؛ زمین و هرآنچه را که در آن می‌روید، می‌سوزاند و بنیاد کوه‌ها را به آتش می‌کشاند.

²³«'من بلاهای بسیار بر سر آنان خواهم آورد و آن‌ها را هدف تیرهای خود قرار خواهم داد.

²⁴آن‌ها از گرسنگی ضعف خواهند کرد، و از طاعون و وبای سخت تلف خواهند شد. حیوانات وحشی را به جان آن‌ها خواهم انداخت و مارهای سمّی را به میان ایشان خواهم فرستاد.

²⁵بیرون از خانه‌ها، شمشیر داغدار خواهد ساخت، و در درون خانه‌ها، وحشت مستولی خواهد شد؛ مردان و زنان جوان به یکسان خواهند مرد؛ نه کودکان نجات خواهند یافت و نه سالمندان.

²⁶می‌خواستم اثری از آن‌ها باقی نگذارم و خاطره‌ٔ آن‌ها را از میان آدمیان محو سازم.

²⁷امّا حاضر نبودم که دشمنانشان با برداشتی اشتباه بگویند، 'ما بر آن‌ها پیروز شدیم؛ این یَهْوه نبود که باعث شکست آن‌ها شد.'

²⁸«اسرائیل قومی بی‌حکمت است. آن‌ها هیچ فهمی ندارند.

²⁹اگر آن‌ها فهم و شعور داشتند، می‌فهمیدند و عاقبت خود را درک می‌کردند.

³⁰چطور ممکن بود که هزار نفرشان از یک نفر و ده‌هزار نفر از دو نفر فراری شوند، مگر این‌که صخرهٔ آن‌ها، آن‌ها را ترک کرده باشد و خداوند آن‌ها را به دست دشمن تسلیم نموده باشد؟

³¹دشمنان ایشان درک کرده‌اند که خدایان آن‌ها همانند صخرهٔ اسرائیل نیستند.

³²دشمنانشان مانند مردم سُدوم و غُمورَه فاسد می‌باشند. به تاک‌هایی می‌مانند که انگور تلخ و زهرآگین به بار می‌آورند.

³³شراب آن‌ها زهر مار است، همانند سَم‌ّ کُشندهٔ افعی.

³⁴«آیا اعمال ایشان نزد من ثبت و در دفاترِ من بایگانی نشده‌اند؟

³⁵خداوند گفته است که انتقام از آن من است، و جزا نیز. به‌زودی آن‌ها سقوط می‌کنند، زیرا روز هلاکت ایشان نزدیک است، و حکم آن‌ها به‌زودی خواهد رسید.

³⁶آری، خداوند قوم خود را حمایت خواهد کرد و به خدمت‌گزاران خود رحم خواهد نمود، هنگامی‌که ببیند قوّت خود را از دست داده‌اند، و دیگر کسی باقی نمانده است، چه برده، چه آزاد.

³⁷خداوند به آن‌ها خواهد گفت، 'خدایان آنان کجا هستند، صخره‌ای که می‌خواستند در آن پناه بگیرند.

³⁸شما چربی قربانی‌ها را به آن‌ها دادید و شراب برای نوشیدن؛ بگذارید تا پناهگاه شما باشند. بگذارید تا برای نجات شما بیایند.

³⁹«'بدانید که من، تنها من، خدا هستم و به‌غیراز من خدای دیگری وجود ندارد. من می‌میرانم و زنده می‌سازم. مجروح می‌کنم و شفا می‌بخشم. و هیچ‌کس نمی‌تواند کسی را از دست من برهاند.

⁴⁰دست خود را به‌سوی آسمان بلند می‌کنم و می‌گویم: به حیات خود سوگند،

⁴¹شمشیر برّاق خود را تیز خواهم کرد و عدالت را اجرا خواهم نمود؛ از دشمنانم انتقام خواهم گرفت، و کسانی را که از من متنفّرند، مجازات خواهم کرد.

⁴²تیرهای من از خون سرمست خواهند شد و شمشیر من از گوشت، سیر، از خون کشته‌شدگان و اسیران و گوشتِ سران و رهبران آن‌ها.

⁴³«ای ملّت‌ها با قوم خداوند شادی کنید، چون او انتقام خون خدمت‌گزاران خود را خواهد گرفت. آری، او از دشمنان خود انتقام خواهد گرفت، و برای سرزمین و قوم خود کفّاره خواهد نمود.»

⁴⁴موسی و یوشع پسر نون این سرود را خواندند تا جماعت اسرائیل آن‌ را بشنوند.

⁴⁵پس از این‌که موسی همهٔ این سخنان را به گوش تمامِ جماعت اسرائیل رساند،

⁴⁶به آن‌ها گفت: «تمامِ سخنانی را که امروز به‌عنوان هشدار به شما می‌دهم، به‌خاطر بسپارید. آن‌ها را به فرزندان خود بیاموزید تا آن‌ها با‌دقّت از همۀ قوانین خداوند اطاعت کنند.

⁴⁷این تعالیم کلمات پوچی نیستند؛ آن‌ها منبع حیات شما هستند. از طریق همین کلام، شما در سرزمین آن سوی رود اُردن که به‌زودی تصرّف خواهید کرد، عمر طولانی خواهید داشت.»

⁴⁸در همان روز خداوند به موسی گفت:

⁴⁹«به کوهستان عَباریم، واقع در سرزمین موآب، مقابل شهر اریحا برو و از کوه نِبو بالا رفته سرزمین کنعان را که من به بنی‌اسرائیل خواهم داد، ببین.

⁵⁰تو در آن کوه، همان‌طور که برادرت در کوه هور درگذشت، جان خواهی سپرد و به اجدادت خواهی پیوست،

⁵¹زیرا هردوی شما در حضور قوم اسرائیل، کنار آب‌های مریبوت‌قادش، واقع در بیابان صین، حرمت قدّوسیّت مرا نگاه نداشتید.

⁵²به همین‌ خاطر، آن سرزمینی را که به بنی‌اسرائیل می‌دهم، از دور خواهی دید، امّا به آن وارد نخواهی شد.»