Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش کارهای رسولان 13 Bible Online

کارهای رسولان 13 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

کارهای رسولان 13

¹در آن زمان، در کلیسای انطاکیه عدّه‌ای نبی و معلّم حضور داشتند: برنابا و شمعون ملقّب به نیجر و لوکیوس قیروانی و مناحم که با هیرودیس پادشاه، بزرگ شده بود، و شائول.

²یک روز که آن‌ها روزه‌دار و مشغول عبادت خداوند بودند، روح‌القدس به ایشان فرمود: «برنابا و شائول را مأمور انجام آن کاری که من برای آن‌ها مقرّر کرده‌ام بنمایید.»

³پس آن‌ها بعد از روزه و دعا، دست بر سر آن دو گذاشتند و آن‌ها را به مأموریت فرستادند.

⁴این دو نفر که به‌وسیلهٔ روح‌القدس فرستاده شده بودند، به بندر سلوکیه رفتند و از آنجا از راه دریا به قبرس آمدند

⁵و وارد شهر سلامیس شدند و در کنیسه‌های یهودیان کلام خدا را اعلام می‌کردند، و یوحنای ملقّب به مرقس دستیار ایشان بود.

⁶آن‌ها تمام جزیرهٔ قبرس را طی کردند تا به شهر پافُس رسیدند. در آنجا به یک جادوگر یهودی به نام بریشوع برخوردند که یک نبی دروغین بود.

⁷او از ملازمین سرگیوس پولس، فرماندار قبرس، که مردی خردمند بود، بشمار می‌آمد. فرماندار، برنابا و شائول را به حضور خود احضار نمود؛ زیرا می‌خواست کلام خدا را از آن‌ها بشنود.

⁸امّا آن جادوگر که نام یونانی او علیما بود، با آنان مخالفت کرده سعی داشت فرماندار را از ایمان آوردن باز دارد.

⁹در این هنگام شائول که به نام پولس معروف شده بود، پُر از روح‌القدس شده به آن مرد چشم دوخت و گفت:

¹⁰«ای فرزند شیطان، ای دشمن تمام نیکی‌ها، ای منبع نیرنگ و تبهکاری، آیا از منحرف ساختن مردم از راه راست خداوند دست بر نمی‌داری؟

¹¹حالا ببین، دست خدا تو را خواهد زد و نابینا خواهی شد و تا مدّتی نور آفتاب را نخواهی دید.» در همان وقت دنیا در نظر علیما تیره و تار شد و کورکورانه به این‌طرف و آن‌طرف می‌گشت تا شخصی را برای راهنمایی خود پیدا کند.

¹²فرماندار که این جریان را دید، ایمان آورد، زیرا از تعلیمی که دربارهٔ خداوند می‌دادند، سخت متحیّر شده بود.

¹³پولس و همراهان او پافُس را ترک کردند و از راه دریا به پرجۀ پَمفیلیه آمدند. یوحنا ملقّب به مرقس از آنان جدا شد و به اورشلیم بازگشت.

¹⁴ایشان از پرجه گذشته به شهر انطاکیه که یکی از شهرهای استان پیسیدیه است، آمدند. در روز سَبَّت به کنیسه وارد شده نشستند.

¹⁵رؤسای کنیسه بعد از قرائت تورات و کتب انبیا پیامی به ایشان فرستاده گفتند: «ای برادران[۲۷]، چنانچه پیام تشویق کننده‌ای برای این قوم دارید، بفرمایید.»

¹⁶پولس برخاست و با دست اشاره کرده گفت: «ای برادران و همۀ شما که خداترس هستید، توجّه نمایید.

¹⁷خدای قوم اسرائیل نیاکان ما را برگزید و در آن زمان که در سرزمین مصر در غربت زندگی می‌کردند، از آنان قومی بزرگ ساخت و با قدرتی عظیم آنان را از آن سرزمین بیرون آورد.

¹⁸مدّت چهل سال در بیابان‌ها متحمّل ایشان شد.

¹⁹پس از نابود ساختن آن هفت ملّتی که مقیم کنعان بودند، سرزمین آن‌ها را به‌عنوان میراث به تصرّف قوم خود در آورد.

²⁰و تا مدّت چهارصد و پنجاه سال تا زمان سموئیل نبی، به آنان داوران بخشید،

²¹و وقتی آن‌ها خواستند برای خود یک پادشاه داشته باشند، خدا شائول پسر قِیس را که مردی از طایفۀ بنیامین بود، به ایشان داد تا مدّت چهل سال حکمرانی کند.

²²بعد از آن او را بر کنار کرد و داوود را برانگیخت تا پادشاه ایشان شود. خدا در حقّ داوود چنین گواهی داده گفت، 'من داوود پسر یَسّی را موردپسند خود یافته‌ام. او کسی است که هرچه بخواهم انجام می‌دهد.'

²³از نسل همین مرد، خدا بر‌ طبق وعدۀ خود عیسی را به‌عنوان نجات دهنده‌ای برای اسرائیل برانگیخت.

²⁴قبل از آمدن او یحیی لزوم توبه و تعمید را به‌ همۀ قوم اسرائیل اعلام می‌کرد،

²⁵و وقتی یحیی خدمت خود را به انجام رسانید گفت، 'من آن کسی‌ که شما گمان می‌کنید، نیستم. امّا بعد از من کسی می‌آید که من لایق آن نیستم که بند کفش او را باز نمایم.'

²⁶«ای برادران که فرزندان ابراهیم هستید و شما نیز ای غیر یهودیانِ خداترس که در این جمع حضور دارید و از خدا می‌ترسید، پیام این نجات برای ما فرستاده شده است،

²⁷زیرا ساکنان اورشلیم و حکمرانان ایشان نه او را شناختند و نه از کلمات انبیا که در هر روز سَبَّت قرائت می‌شود، چیزی فهمیدند، امّا با محکوم کردن او به پیشگویی‌های انبیا تحقّق بخشیدند.

²⁸اگرچه خطایی که مستوجب مرگ باشد در او نیافتند، از پیلاطُس تقاضا کردند تا او را اعدام کند.

²⁹و بعد از آنکه تمام پیشگویی‌های کتب مقدّس را دربارۀ او به انجام رسانیدند، او را از صلیب پایین آوردند و به خاک سپردند.

³⁰امّا خدا او را پس از مرگ برخیزانید

³¹و کسانی‌ که از جلیل همراه او به اورشلیم آمده بودند، روزهای زیادی او را دیدند و هم‌اکنون در برابر قوم، شاهدان او می‌باشند.

³²ما در حضور شما مژدۀ آن وعده‌ای را که خدا به نیاکان ما داد، اعلام می‌کنیم

³³که خدا برای ما که فرزندان آنان هستیم، با رستاخیز عیسی به آن وعده وفا کرده است، چنان‌که در مزمور دوّم آمده است، 'تو پسر من هستی؛ امروز تو را پدر شده‌ام.[۲۸]'

³⁴بازهم در خصوص رستاخیز او از مردگان و این‌که دیگر او فساد را نخواهد دید، خدا چنین فرمود، 'من آن برکات مقدّس و قابل اطمینانی را که به داوود وعده داده‌ام، به تو خواهم بخشید.'

³⁵و در جای دیگر می‌فرماید، 'تو جانم را در دنیای مردگان ترک نخواهی کرد.'

³⁶و امّا داوود که در روزگار خود طبق ارادۀ خدا خدمت کرده بود، درگذشت و به نیاکان خود ملحق شد و فساد را دید،

³⁷امّا آن کسی‌ که خدا او را زنده گردانید، هرگز فساد را ندید.

³⁸ای برادران، شما باید بدانید که مژدۀ آمرزش گناهان به‌وسیلهٔ عیسی به شما اعلام شده است.

³⁹و هر‌کس که به او ایمان آورد، از تمام گناهانی که شریعت موسی نتوانست او را آزاد نماید، آزاد خواهد شد.

⁴⁰پس مواظب باشید، که این گفتۀ انبیا در مورد شما صادق نباشد که می‌فرماید،

⁴¹'ای استهزا کنندگان توجّه کنید، حیران شوید و هلاک گردید، زیرا در روزگار شما کاری خواهم کرد که حتّی اگر کسی آن‌ را برایتان بیان کند، هرگز باور نخواهید کرد.'»

⁴²در موقع خروج از کنیسه، مردم از آن‌ها تقاضا کردند، که سَبَّت بعدی نیز دربارۀ این امور برای ایشان سخن بگویند

⁴³و وقتی مجلس تمام شد، بسیاری از یهودیان و آنانی که به یهودیّت گرویده بودند، به‌دنبال پولس و برنابا به راه افتادند. این دو با آنان صحبت می‌کردند و ایشان را تشویق می‌نمودند که در فیض الهی استوار بمانند.

⁴⁴هفتۀ بعد تقریباً همۀ ساکنان آن شهر برای شنیدن پیام خدا گرد آمدند.

⁴⁵امّا هنگامی‌که یهودیان جماعت را دیدند، حسادت ورزیدند و با بی‌احترامی هرچه پولس می‌گفت، تکذیب می‌کردند و به او دشنام می‌دادند.

⁴⁶پولس و برنابا با شهامت و جسارت گفتند: «لازم بود که کلام خدا قبل از همه به گوش شما برسد، امّا چون شما آن‌ را رد کردید و خود را لایق حیات جاودانی ندانستید، بدانید که ما از این پس نزد غیریهودیان خواهیم رفت،

⁴⁷زیرا خداوند چنین فرموده است، 'من تو را نور ملّت‌های جهان ساختم تا نجات را به سراسر دنیا برسانی.'»

⁴⁸وقتی غیریهودیان این سخنان را شنیدند، خوشحال شدند و کلام خدا را تمجید کردند و آنانی که برای دریافت حیات جاودانی معیّن شده بودند، ایمان آوردند.

⁴⁹پیام خداوند در تمام آن سرزمین منتشر می‌شد.

⁵⁰امّا یهودیان زن‌های خداپرست و متنفذ و بزرگان شهر را به ضد پولس و برنابا تحریک نمودند. پس آنان را آزار رسانیده از آن ناحیه بیرون راندند.

⁵¹امّا آن دو به‌عنوان اعتراض، خاک آن شهر را از پای‌های خود تکانده و به شهر قونیه رفتند،

⁵²و شاگردان در انطاکیه پُر از شادی و روح‌القدس گردیدند.