Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش کارهای رسولان 21 Bible Online

کارهای رسولان 21 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

کارهای رسولان 21

¹ما از آنان خداحافظی کرده از راه دریا یکسره به جزیرۀ کُوس آمدیم. روز بعد به بندرگاه جزیره رودس وارد شدیم و از آنجا به پاترا رفتیم.

²در‌ آنجا کشتی‌ای یافتیم که عازم فینیقیه بود، پس سوار آن شده حرکت کردیم.

³همین‌که قبرس از دور نمایان شد، ما از طرف جنوب آن گذشتیم و به سفر خود به‌سوی سوریه ادامه داده در بندر صور لنگر انداختیم، زیرا قرار بر این بود که بار کشتی را در آنجا خالی کنند.

⁴در‌ آنجا ایمان‌داران را پیدا کردیم و هفت روز نزد آنان ماندیم. آن‌ها با الهام روح خدا به پولس اصرار کردند که به اورشلیم نرود.

⁵چون وقت ما به پایان رسید، بار دیگر راه سفر را در پیش گرفتیم و جمیع آنان با زن‌ها و بچّه‌هایشان ما را تا خارج شهر بدرقه کردند. آنگاه در ساحل دریا زانو زدیم و دعا کردیم

⁶و با یکدیگر خداحافظی نموده سوار کشتی شدیم و آنان به خانه‌های خود بازگشتند.

⁷از صور به سفر دریایی خود ادامه دادیم و به شهر بَطلمیوس رسیدیم. در آنجا برادران [۴۰]را ملاقات نمودیم و یک روز را با آنان سپری کردیم.

⁸روز بعد آنجا را ترک کرده به قیصریه آمدیم و به خانه فیلیپُس مبشر که یکی از آن هفت نفری بود که در اورشلیم انتخاب شده بودند، رفتیم و نزد او ماندیم.

⁹فیلیپُس چهار دختر باکره داشت که همگی نبوّت می‌کردند.

¹⁰پس از چند روز، یک نفر نبی به نام آگابوس از یهودیه به آنجا رسید.

¹¹او نزد ما آمد و کمربند پولس را برداشت و دست و پای خود را با آن بست و گفت: «روح‌القدس چنین می‌گوید: یهودیان مقیم اورشلیم صاحب این کمربند را این‌طور خواهند بست و او را به دست بیگانگان خواهند سپرد.»

¹²وقتی این‌ را شنیدیم، هم ما و هم اهالی آن شهر به پولس التماس نمودیم که از رفتن به اورشلیم صرف‌نظر نماید.

¹³امّا پولس در جواب گفت: «این چه کاری است که شما می‌کنید؟ چرا با اشک‌های خود دل مرا می‌شکنید؟ من به‌خاطر عیسای خداوند نه فقط حاضرم زندانی شوم، بلکه حاضرم در اورشلیم بمیرم.»

¹⁴چون نتوانستیم او را متقاعد کنیم، دست برداشتیم و گفتیم: «باشد! هرچه خداوند می‌خواهد همان بشود.»

¹⁵بعد از چند روز، ما بار سفر بستیم و عازم اورشلیم شدیم.

¹⁶چند نفر از شاگردان مقیم قیصریه هم ما را همراهی کردند و ما را به خانۀ مناسون که اهل قبرس و یکی از ایمان‌داران اوّلیه بود، بردند.

¹⁷وقتی به اورشلیم رسیدیم، ایمان‌داران با گرمی از ما استقبال کردند.

¹⁸روز بعد پولس به اتّفاق ما به دیدن یعقوب رفت و تمام مشایخ کلیسا آنجا حضور داشتند.

¹⁹پس از سلام و احوالپرسی، پولس از کارهایی که خدا به‌وسیلهٔ او در میان ملل غیریهود انجام داده بود، گزارش کاملی به آن‌ها داد.

²⁰آنان وقتی این‌ را شنیدند، خدا را ستایش کردند و سپس به پولس گفتند: «ای برادر، همان‌طور که می‌بینی، هزاران نفر از یهودیان ایمان آورده‌اند و همۀ آن‌ها در پیروی از شریعت موسی غیور بودند.

²¹در میان آنان شایع شده است که تو به یهودیانی که در کشورهای بیگانه و میان غیریهودیان سکونت دارند، تعلیم می‌دهی که از شریعت موسی اطاعت ننموده فرزندان خود را ختنه نکنند و رسوم خود را نگاه ندارند.

²²تکلیف چیست؟ آنان حتماً از آمدن تو باخبر خواهند شد.

²³پس هرچه به تو می‌گوییم انجام بده. در اینجا چهار نفر هستند که نذری نموده‌اند.

²⁴تو همراه آنان برو و به اتّفاق آن‌ها مراسم تطهیر را به‌جای بیاور و مخارج ایشان را هم قبول کن تا آن‌ها بتوانند سرهایشان را بتراشند. به‌این‌ترتیب، همه خواهند فهمید که در این شایعات هیچ حقیقتی وجود ندارد، بلکه برعکس، تو هم مطابق شریعت زندگی می‌کنی.

²⁵امّا در خصوص غیر یهودیانی که ایمان آورده‌اند، ما قبلاً حکم خود را کتباً به اطّلاع آن‌ها رسانده‌ایم که از خوردن غذاهای تقدیم شده به بُت‌ها، از خون، و از گوشت حیوان خفه شده خودداری نمایند و از زنا پرهیز کنند.»

²⁶پس روز بعد پولس آن چهار نفر را همراه خود برد و به اتّفاق آنان مراسم تطهیر را به‌جا آورد. بعد از آن، وارد معبدِ بزرگ شد و تعداد روزهای دوره تطهیر را که در آخر آن باید برای هریک از آنان قربانی تقدیم شود، اعلام نمود.

²⁷هنوز دوره هفت روزه تطهیر به پایان نرسیده بود که بعضی از یهودیان مقیم استان آسیا پولس را در معبدِ بزرگ دیدند. آنان مردم را تحریک کردند و پولس را گرفتند

²⁸و فریاد زدند: «ای مردان اسرائیلی، کمک کنید! این همان کسی است که در همه‌جا بر ضد قوم ما و شریعت موسی و این مکان تعلیم می‌دهد و از آن گذشته یونانیان را نیز به این معبدِ بزرگ آورده و این مکان مقدّس را ناپاک کرده است.»

²⁹آنان قبلاً تِروفیمُس از اهالی اَفِسُس را همراه پولس در شهر دیده بودند و تصوّر می‌کردند که پولس او را به معبدِ بزرگ برده است.

³⁰در تمام شهر آشوب به‌پا شد. مردم هجوم آوردند و پولس را گرفته از معبدِ بزرگ بیرون کشیدند و فوراً درهای معبدِ بزرگ را بستند.

³¹وقتی مردم در صدد قتل او بودند، به فرماندۀ هنگ رومی خبر رسید که همۀ ساکنان اورشلیم شورش کرده‌اند.

³²او بی‌درنگ با سربازان و افسران خود به‌سوی جمعیّت شتافت. وقتی یهودیان فرمانده و سربازان را دیدند، از زدن پولس دست برداشتند.

³³در این موقع فرمانده به پولس نزدیک شده او را دستگیر کرد و دستور داد که وی را با دو زنجیر ببندند. آنگاه پرسید: «این مرد کیست و چه خطایی کرده است؟»

³⁴بعضی از آنان با صدای بلند یک‌چیز فریاد می‌کردند و بعضی‌ها چیزی دیگر. چون فرمانده به علّت جنجال بسیار نتوانست از حقیقت امر مطّلع شود، فرمان داد که او را به سربازخانه ببرند.

³⁵وقتی به پلّه‌های پادگان رسیدند، سربازان به‌ سبب خشم جماعت مجبور شدند پولس را روی شانه‌های خود حمل کنند،

³⁶زیرا مردم به‌دنبال آنان افتاده بودند و دائماً فریاد می‌زدند: «او را بکُشید.»

³⁷هنوز وارد سربازخانه نشده بودند که پولس رو به سرهنگ کرد و پرسید: «اجازه می‌دهی چیزی بگویم؟» فرمانده پاسخ داد: «تو یونانی هم می‌دانی؟!

³⁸پس تو آن مصری‌ای نیستی که چندی پیش شورشی برپا کرد و چهارهزار آدم‌کش را با خود به بیابان برد؟»

³⁹پولس گفت: «من یهودی هستم، اهل شهر طرسوس قیلیقیه و تبعۀ یک شهر بزرگ و مهم. خواهش می‌کنم اجازه بده تا با مردم صحبت کنم.»

⁴⁰وقتی فرمانده به او اجازه داد، او بالای پلّه‌ها ایستاد و دست خود برای ساکت کردن جمعیّت بلند کرد. همین‌که کاملاً‏ ساکت شدند، به زبان عبری خطاب به آنان چنین گفت: