Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش کارهای رسولان 7 Bible Online

کارهای رسولان 7 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

کارهای رسولان 7

¹آنگاه کاهن اعظم پرسید: «آیا این‌ها راست می‌گویند؟»

²استیفان جواب داد: «ای برادران و ای پدران، توجّه بفرمایید، خدای پُرجلال به پدر ما ابراهیم در وقتی‌که در بین‌النهرین سکونت داشت، یعنی قبل از مهاجرت به حَران، ظاهر شد

³و به او فرمود، 'وطن و بستگان خود را ترک کن و به سرزمینی که به تو نشان می‌دهم برو.'[۱۶]

⁴پس به‌این‌ترتیب از زمین کلدانیان عزیمت کرد و مدّتی در حَران ماند و پس از مرگ پدرش، خدا او را از آنجا به سرزمینی که امروز شما در آن سکونت دارید، منتقل ساخت.

⁵با‌این‌حال خدا حتّی یک وجب از آن سرزمین را به او نداد. ولی وعده آن را به او و به نسل او داد، هرچند که ابراهیم در آن زمان هیچ فرزندی نداشت.

⁶پس خدا به‌این‌طریق به ابراهیم فرمود که نسل او مانند غریبه‌ها در یک سرزمین بیگانه زندگی خواهند کرد و مدّت چهارصد سال در بندگی و ظلم به سر خواهند برد.

⁷و خدا فرمود، 'امّا من آن ملّتی را که قوم من بردگان آن‌ها خواهند شد، مجازات خواهم نمود و بعد از آن قوم من آزاد خواهند شد و مرا در همین مکان عبادت خواهند کرد.'[۱۷]

⁸در همین زمان خدا ختنه را به‌عنوان نشانۀ پیمان خود به ابراهیم عطا کرد و او اسحاق را در هشتمین روز تولّدش ختنه کرد و اسحاق، یعقوب را، و یعقوب، دوازده فرزند خود را که بعدها هر کدام پدر یک طایفۀ اسرائیل شدند.

⁹«فرزندان یعقوب از روی حسد یوسف را به بردگی در مصر فروختند، امّا خدا با او بود

¹⁰و او را از جمیع زحماتش رهانید و به او توفیق و حکمت عطا فرمود به‌طوری‌که موردپسند فرعون، پادشاه مصر، قرار گرفت، و او یوسف را فرمانروای سرزمین مصر و دربار خود کرد.

¹¹در این هنگام، در سرتاسر مصر و کنعان چنان قحطی‌ و مصیبتِ عظیمی پدید آمد که اجداد ما چیزی برای خوردن نیافتند.

¹²وقتی یعقوب باخبر شد که در مصر غلّه پیدا می‌شود، نیاکان ما را برای اوّلین بار به آنجا فرستاد.

¹³در سفر دوّم، یوسف خود را به برادرانش شناسانید و فرعون از اصل و نسب یوسف آگاه شد.

¹⁴یوسف پدر خود یعقوب و تمام بستگانش را که جمعاً هفتاد و پنج نفر بودند، به مصر دعوت کرد.

¹⁵به‌این‌ترتیب، یعقوب و اجداد ما به مصر رفتند و همانجا هم درگذشتند

¹⁶و اجساد آنان را به شِکیم بردند و در آرامگاهی که ابراهیم از فرزند حَمور به مبلغی خریده بود، به خاک سپردند.

¹⁷«چون وقت آن نزدیک می‌شد که خدا به وعده‌ای که به ابراهیم داده بود عمل کند، قوم ما در سرزمین مصر رشد کرد و تعداد آنان افزایش یافت.

¹⁸سرانجام پادشاه دیگری که یوسف را نمی‌شناخت در مصر به سلطنت رسید

¹⁹و با اجداد ما با نیرنگ رفتار کرده بر آنان ظلم بسیار روا داشت به حدّی ‌که ایشان را مجبور می‌کرد که نوزادان خود را سر راه بگذارند، تا بمیرند.

²⁰در چنین روزگاری، موسی که کودکی زیبا بود، به دنیا آمد. او مدّت سه ماه در خانۀ پدرش پرورش یافت

²¹و وقتی او را سر راه گذاشتند، دختر فرعون او را برداشت و همچون فرزند خود تربیت نمود.

²²به‌این‌ترتیب موسی بر تمام فرهنگ و معارف مصر تسلّط یافت و در گفتار و کردار توانا شد.

²³«همین‌که موسی چهل‌ساله شد، به فکرش رسید که به دیدن[۱۸] قوم خود برود،

²⁴و چون دید که مردی مصری به یکی از آنان ظلم می‌کند، به حمایت او برخاست و از آن تجاوزکار مصری انتقام گرفته او را کشت.

²⁵موسی گمان می‌کرد که قوم [۱۹]او خواهند فهمید که خدا او را وسیلۀ نجات آنان قرار داده است، امّا آنان نفهمیدند.

²⁶فردای آن روز به دو نفر اسرائیلی که با هم نزاع می‌کردند رسید و برای رفع اختلافشان چنین گفت، 'ای آقایان، شما برادر هستید. چرا به یکدیگر بدی می‌کنید؟'

²⁷مرد مقصّر او را عقب زد و گفت، 'چه کسی تو را حاکم و قاضی ما کرده است؟

²⁸می‌خواهی مرا هم مثل آن مصری که دیروز کُشتی، بکُشی؟'

²⁹موسی وقتی این جواب را شنید، از آن سرزمین گریخت و در سرزمین مِدیان در غربت زندگی کرد و در آنجا صاحب دو پسر شد.

³⁰«پس از آنکه چهل سال سپری شد، فرشته‌ای در بیابان‌های اطراف کوه سینا در شعله‌های بوته‌ای سوزان به موسی ظاهر شد.

³¹موسی از دیدن آن رؤیا غرق حیرت گشت و هنگامی‌که نزدیک آمد تا بهتر ببیند، صدای خداوند به گوشش رسید که می‌گفت،

³²'من خدای نیاکان تو، خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب هستم.' موسی به‌ لرزه در آمد و جرأت نگاه کردن نداشت.

³³سپس خداوند فرمود، 'نعلین‌ات را بیرون بیاور چون مکانی که بر آن ایستاده‌ای مقدّس است.

³⁴من آن ظلمی را که در مصر نسبت به قوم خودم می‌شود، دیده و آه و ناله‌هایشان را شنیده‌ام و برای نجات آنان آمده‌ام. برخیز، تا تو را به مصر بفرستم.'

³⁵«آری، همان موسی را که آنان رد کرده و به او گفته بودند، 'چه کسی تو را حاکم و قاضی ما کرده است؟' خدا به‌وسیلهٔ فرشته‌ای که در بوته به او ظاهر شد، حکمران و رهانندۀ آنان گردانید.

³⁶این موسی بود که با انجام نشانه‌ها و معجزات در مصر و در راه دریای سرخ، بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و مدّت چهل سال در بیابان عهده‌دار رهبری آنان بود.

³⁷بازهم موسی بود که به بنی‌اسرائیل فرمود، 'خدا از بین شما [۲۰]نبی‌ای مانند من برایتان برخواهد انگیخت.'

³⁸او بود که در اجتماع بنی‌اسرائیل در بیابان حضور داشت و با فرشته در کوه سینا و با اجداد ما گفت‌وگو کرد و پیام زندۀ الهی را دریافت نمود تا آن‌ را به ما نیز برساند.

³⁹«امّا نیاکان ما نخواستند از او اطاعت کنند و او را رد کرده آرزو داشتند به مصر بازگردند

⁴⁰و از هارون خواستند برای ایشان خدایانی بسازد که پیشاپیش آنان بروند، و گفتند، 'ما نمی‌دانیم چه بر سر این موسی که ما را از مصر بیرون آورد، آمده است.'

⁴¹در آن روزها گوساله‌ای ساختند و در برابر آن بُت، قربانی‌های بسیار گزراندند و در تجلیل از ساخته دست خود جشنی برپا نمودند،

⁴²لیکن خدا از آنان روی گردان شد و ایشان را به پرستش ستارگان آسمانی واگذاشت، همان‌طور که در کتاب انبیا مکتوب است، 'ای قوم اسرائیل، آیا در طی این چهل سال برای من قربانی کرده‌اید یا هدیه‌ای تقدیم داشته‌اید؟[۲۱]

⁴³خیر، بلکه شما خیمۀ مولِک و ستارهٔ خدای خویش، رِمفان را که به دست خود ساخته‌اید، پرستش کرده‌اید. آن‌ها بُت‌هایی بودند که برای پرستش ساخته بودید، پس شما را به آن‌سوی بابِل تبعید خواهم کرد.'[۲۲]

⁴⁴«اجداد ما در بیابان خیمۀ مقدّس را داشتند و این خیمه همان چیزی است که خدا به موسی دستور داد که طبق آن نمونه‌ای که قبلاً دیده بود، بسازد.

⁴⁵سال‌ها بعد نیاکان ما پس از این‌که سرزمین کنعان را به تصرّف درآورده بودند، یعنی وقتی خدا قوم‌های دیگر را از سر راهشان برمی‌داشت، آن خیمه را به همراهی یوشع با خود آوردند و تا زمان داوود آن خیمه در آنجا ماند.

⁴⁶داوود مورد لطف خدا واقع شد و تقاضا نمود که به او اجازه داده شود مسکنی برای خدای یعقوب بنا نماید.

⁴⁷ولی این سلیمان بود که خانه‌ای برای خدا ساخت.

⁴⁸«امّا خدای متعال در مسکن‌های ساخته شده به دست بشر ساکن نمی‌شود. چنان‌که نبی فرموده است،

⁴⁹[۲۳]'آسمان تخت سلطنت من و زمین پای‌انداز من است. چه خانه‌ای برای من خواهید ساخت؟ و استراحتگاه من کجا است؟

⁵⁰آیا دست خود من تمام این چیزها را نساخته است؟'

⁵¹«ای‌ گردنکشان و خدانشناسان، شما هم مثل اجداد خود همیشه به ضد روح‌القدس مقاومت می‌کنید.

⁵²کدام نبی‌ای از دست اجداد شما جفا ندید؟ آنان کسانی را که دربارۀ آمدن آن یکتای عادل پیشگویی می‌کردند، کشتند، و در زمان ما، شما به خود او خیانت کردید و او را به قتل رساندید.

⁵³آری، شما شریعت را که توسط فرشتگان به شما رسید، قبول کردید، امّا از اطاعت آن سر باز زدید.»

⁵⁴اعضای شورا از شنیدن این سخنان چنان به خشم آمدند که دندان‌های خود را به هم می‌ساییدند.

⁵⁵امّا استیفان پُر از روح‌القدس، چشم به آسمان دوخت و جلال خدا و عیسی را که در دست راست خدا ایستاده بود،

⁵⁶دید و گفت: «ببینید! من هم‌اکنون آسمان را گشوده می‌بینم و پسر انسان [۲۴]را که در دست راست خدا ایستاده است.»

⁵⁷در این هنگام فریاد بلندی از حاضران برخاست. آن‌ها گوش‌های خود را گرفتند و به‌سوی او حمله کردند،

⁵⁸و او را از شهر بیرون انداخته سنگسار نمودند. کسانی‌ که علیه او شهادت داده بودند، لباس‌های خود را کندند و پیش پای جوانی به نام شائول گذاشتند.

⁵⁹وقتی استیفان را سنگسار می‌کردند، او با فریاد گفت: «ای عیسای خداوند، روح مرا بپذیر.»

⁶⁰سپس به زانو افتاد و با صدای بلند گفت: «خداوندا، این گناه را به‌حساب ایشان نگذار.» این‌ را گفت و جان سپرد.