Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اوّل قرنتیان 14 Bible Online

اوّل قرنتیان 14 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اوّل قرنتیان 14

¹در پی محبّت بکوشید و در عَین حال مشتاق عطایای روح‌القدس و مخصوصاً نبوّت کردن باشید.

²زیرا کسی‌ که به زبانی نامفهوم سخن می‌گوید، روی سخن او با خدا است، نه با مردم، چون دیگران آنچه را که او می‌گوید نمی‌فهمند، زیرا او در روح‌ اسرار را به زبان می‌آورد.

³امّا آنکه نبوّت می‌کند برای بنا و تشویق و تسلّی دیگران سخن می‌گوید.

⁴کسی‌ که به زبانی نامفهوم سخن می‌گوید تنها خود را بنا می‌کند، ولی کسی‌ که نبوّت می‌کند کلیسا را بنا و تقویت می‌نماید.

⁵خوشحال می‌شوم اگر همۀ شما به زبان‌ها سخن بگویید، ولی ترجیح می‌دهم که همۀ شما نبوّت کنید، زیرا اهمیّت کسی‌ که نبوّت می‌کند از کسی‌ که به زبان‌ها سخن می‌گوید بیشتر است، مگر این‌که کسی سخن او را ترجمه نماید تا کلیسا تقویت شود.

⁶پس ای برادرانِ [۲۵]من، اگر من نزد شما بیایم و به زبان‌ها سخن بگویم، چه سودی برای شما خواهم داشت؟ هیچ! مگر این‌که برای شما مکاشفه‌ای، یا معرفتی، یا پیامی، یا تعلیمی داشته باشم.

⁷حتّی سازهای بی‌جان مثل نی یا چنگ، اگر به‌طور شمرده و واضح نواخته نشوند، شنوندگان چگونه درک کنند که آهنگ آن‌ها چیست؟

⁸همچنین اگر شیپور صدایی نامفهوم بدهد، کیست که خود را برای جنگ آماده سازد؟

⁹همچنین اگر شما به زبانی سخنان نامفهوم بگویید، چگونه دیگران بفهمند چه می‌گویید؟ دراین‌صورت سخنان شما باد هوا خواهد بود.

¹⁰در جهان، زبان‌های مختلف بسیار است، امّا هیچ‌یک از آن‌ها بی‌معنی نیست.

¹¹پس اگر من آنچه را که گفته می‌شود نفهمم، نسبت به گویندۀ آن بیگانه خواهم بود و او نیز نسبت به من بیگانه است.

¹²چون شما اشتیاق دارید صاحب عطایای روح باشید، بکوشید بیشتر در پی عطایایی باشید که باعث بنا و پیشرفت کلیسا می‌باشد.

¹³بنابراین آن کسی‌ که به زبانی نامفهوم سخن می‌گوید، باید دعا کند تا پیامش ترجمه شود.

¹⁴زیرا اگر من به زبانی نامفهوم دعا کنم، روح من مشغول دعا است، ولی عقل من در آن نقشی ندارد.

¹⁵پس چه کنم؟ من با روح خود دعا می‌کنم و در عَین حال با عقل و فهم خود نیز دعا خواهم کرد و به همین طریق با روح خود و با فکر خود نیز سرود حمد خواهم خواند.

¹⁶در غیر این صورت اگر خدا را در روح خود سپاسگزاری می‌کنید، آن کسی‌ که با آن زبان آشنا نیست، چگونه به دعای سپاسگزاری شما آمین بگوید؟ زیرا او آنچه را که شما می‌گویید نمی‌فهمد.

¹⁷قبول دارم که به طرز جالبی سپاسگزاری می‌کنید، ولی اگر باعث بنای دیگران نیست، چه فایده!

¹⁸خدا را شکر که من بیش از همۀ شما به زبان‌ها سخن می‌گویم.

¹⁹امّا در عبادت کلیسایی گفتن پنج کلمۀ با معنی را برای تعلیم دیگران از گفتن ده‌هزار کلمه به زبانی نامفهوم بهتر می‌دانم.

²⁰ای برادرانِ [۲۶]من، در درک و فهم مانند کودکان نباشید؛ امّا نسبت به بدی و شرارت مثل اطفال باشید و در درک و فهم، اشخاص بالغ باشید.

²¹در شریعت خدا نوشته شده است: «خداوند می‌گوید که من به زبان‌های بیگانه و از لبان بیگانگان با این قوم سخن خواهم گفت؛ باوجوداین، آن‌ها به من گوش نخواهند داد.»[۲۷]

²²طبق این کلام، عطیۀ زبان‌ها نشانه‌ای است برای بی‌ایمانان نه برای ایمان‌داران، حال آنکه نبوّت برای ایمان‌داران است نه برای بی‌ایمانان.

²³پس اگر تمام کلیسا جمع شوند و همه به زبان‌ها سخن بگویند و در همان وقت اشخاصی ناآگاه یا بی‌ایمان به مجلس شما وارد شوند، آیا آن‌ها نخواهند گفت که شما دیوانه هستید؟

²⁴امّا اگر همۀ شما نبوّت کنید و شخصی ناآگاه یا بی‌ایمان به مجلس شما داخل شود، آنچه او می‌شنود، او را به گناهکار بودنش متقاعد ساخته مورد داوری قرار می‌دهد. و به‌وسیلهٔ سخنانی که می‌شنود داوری می‌شود،

²⁵و اندیشه‌های پنهانی او فاش خواهد شد و او به زانو درآمده خدا را پرستش خواهد کرد و اعلام خواهد کرد: «به‌راستی خدا در میان شما است.»

²⁶ای برادرانِ [۲۸]من، منظور من چیست؟ مقصودم این است که وقتی دور هم جمع می‌شوید، هر‌کس سرودی یا تعلیمی یا مکاشفه‌ای یا زبانی یا ترجمۀ زبان داشته باشد، همۀ این‌ها باید به‌منظور بنای همه انجام شود.

²⁷اگر کسانی می‌خواهند به زبانی سخن گویند، دو یا سه نفر بیشتر نباشند و یکی بعد از دیگری سخن بگوید و کسی هم ترجمه کند.

²⁸اگر ترجمه کننده‌ای در آنجا حاضر نباشد، آن‌ها باید در کلیسا ساکت بمانند، و صحبت آن‌ها بین خودشان و خدا باشد.

²⁹آن دو یا سه نفری که قرار است نبوّت کنند، صحبت نمایند و دیگران دربارۀ گفتار ایشان داوری کنند.

³⁰امّا اگر مکاشفه‌ای به یکی از حاضران مجلس برسد، آن کسی‌ که مشغول سخن گفتن است ساکت شود.

³¹به‌این‌ترتیب شما می‌توانید یکی بعد از دیگری برای تعلیم و تقویت همه نبوّت کنید.

³²زیرا عطیۀ نبوّت باید تحت اختیار نبوّت کننده باشد،

³³چون خدا، خدای هرج‌و‌مرج نیست بلکه خدای نظم و آرامش است. چنان‌که در تمام کلیساهای مقدّسین مرسوم است،

³⁴زن‌ها باید در جلسات کلیسا ساکت بمانند، زیرا اجازۀ سخن گفتن ندارند، بلکه مطابق آنچه شریعت نیز می‌گوید، زن‌ها [۲۹]باید مطیع باشند.

³⁵اگر مایلند دربارۀ امری چیزی بدانند، در منزل از شوهران خود بپرسند زیرا گفت‌وگوی زن‌ها در مجالس کلیسا شرم‌آور است.

³⁶آیا گمان می‌کنید که پیام خدا از شما شروع شده است؟ و یا پیام او تنها به شما رسیده است؟

³⁷اگر کسی خود را نبی بخواند یا دارای عطایای روحانی دیگر بداند، باید تصدیق کند که آنچه را می‌نویسم دستور خداوند است.

³⁸امّا اگر کسی این دستور را نپذیرد، او نیز پذیرفته نخواهد شد.

³⁹خلاصه ای برادرانِ [۳۰]من، مشتاق عطیۀ نبوّت باشید و در عَین حال، گفت‌وگو به زبان‌ها را منع نکنید.

⁴⁰درهرصورت همۀ کارها باید با نظم و ترتیب انجام شوند.