Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش یوشع 22 Bible Online

یوشع 22 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

یوشع 22

¹سپس یوشع مردم طایفۀ رِئوبین، جاد و نصف طایفۀ مَنَسی را جمع کرده به آن‌ها گفت: «شما از همۀ احکام موسی خادم خداوند اطاعت کردید و تمام اوامر او را به‌جا آوردید.

³هیچ‌وقت برادران و خواهران اسرائیلی خود را ترک نکردید، بلکه از دستورات خداوند اطاعت نمودید.

⁴اینک که خداوند طبق وعدۀ خود به برادران شما صلح و آرامش بخشیده است، پس به خانه‌های خود در سرزمینی که در آن‌طرف رود اُردن است و موسی خادم خداوند به شما داد، بازگردید.

⁵مراقب باشید که همۀ احکامی‌ را که موسی خادم خداوند به شما داده است، به‌جا آورید. یَهْوه، خدای خود را دوست داشته باشید، رضای او را بخواهید و از اوامر او اطاعت کنید. به او وفادار باشید و از جان و دل او را خدمت نمایید.»

⁶بعد یوشع آن‌ها را برکت داده به خانه‌هایشان فرستاد.

⁷موسی به نصف طایفۀ مَنَسی زمینی را در باشان داده بود. یوشع به نصف دیگر آن طایفه زمینی در بین سایر قوم‌های اسرائیل در غرب رود اُردن داد. پیش از آنکه مردم به خانه‌های خود بروند، یوشع همه را برکت داد.

⁸او به آن‌ها گفت: «حالا شما با دارایی و مال فراوان، گلّه و رمه، نقره، طلا، برنز، آهن و لباس زیاد به خانه‌های خود برمی‌گردید. شما باید همۀ چیزهایی را که از دشمنان به غنیمت گرفته‌اید، با خویشاوندانتان تقسیم کنید.»

⁹پس طایفه‌های رِئوبین، جاد و نصف طایفۀ مَنَسی از مردم اسرائیل در شیلوه که در سرزمین کنعان بود، جدا شدند و به خانه‌های خود در جِلعاد که طبق دستور خداوند به موسی آن‌ را به دست آورده بودند، بازگشتند.

¹⁰وقتی‌که طایفه‌های رِئوبین و جاد و نصف طایفۀ مَنَسی به حوالی رود اُردن در سرحد کنعان آمدند، قربانگاهی بنا کردند که عظمتی چشم‌گیر داشت.

¹¹چون سایر مردم اسرائیل این‌ را شنیدند، گفتند: «مردم رِئوبین و جاد و مَنَسی یک قربانگاه در سرحد کنعان، در حوالی رود اُردن، یعنی در قسمتی که متعلّق به ما می‌باشد، ساخته‌اند.»

¹²وقتی‌که مردم اسرائیل این‌ را شنیدند، همگی در شیلوه جمع شدند تا با آن‌ها جنگ کنند.

¹³آنگاه مردم اسرائیل، فینِحاس پسر اِلعازار کاهن را با ده نفر رهبر، یعنی یک رهبر از هر طایفه، نزد مردم رِئوبین، جاد و نصف طایفۀ مَنَسی فرستادند.

¹⁵آن‌ها به جِلعاد آمدند و به نمایندگی از طرف جماعت خداوند به آن‌ها گفتند: «چرا شما در مقابل خدای اسرائیل نافرمانی کردید؟ شما با ساختن آن قربانگاه، از امر خداوند سرپیچی نمودید. بنابراین شما دیگر پیرو او نیستید.

¹⁷آیا گناهی که در فعور از ما سر زد کم بود؟ به‌خاطر همان گناه بود که آن بلا بر سر قوم خدا آمد که تا‌به‌حال از آن رنج می‌بریم. آیا نمی‌خواهید از اوامر خداوند اطاعت کنید؟ اگر امروز فرمان خدا را به‌جا نیاورید، خداوند فردا همۀ مردم اسرائیل را به غضب خود گرفتار خواهد کرد.

¹⁹اگر سرزمین شما مکان ناپاک برای عبادت است، پس بیایید به سرزمین خداوند، در جایی که خیمهٔ او است، جایی را برای خود انتخاب کنید. با ساختن قربانگاهی دیگر بر ضد خداوند و بر ضد ما قیام نکنید.

²⁰آیا به یاد دارید که عخان پسر زِراح نخواست طوری که خداوند امر فرموده بود، چیزهای حرام را از بین ببرد. تنها عخان به‌خاطر گناه خود هلاک نشد، بلکه تمام قوم اسرائیل به غضب خداوند گرفتار شدند.»

²¹مردم رِئوبین، جاد و نصف طایفۀ مَنَسی به رؤسای طایفه‌های بنی‌اسرائیل جواب دادند:

²²«خدای قادر مطلق و خداوند متعال می‌داند که چرا ما این کار را کردیم و می‌خواهیم شما هم بدانید که اگر این کار ما نافرمانی از خداوند و یا نقصی در ایمان ما باشد، شما حقّ دارید ما را زنده نگذارید.

²³یا اگر ما از خداوند بی‌اطاعتی کرده این قربانگاه را برای قربانی سوختنی و هدایای غلّه و قربانی‌های مشارکت و سلامتی ساختیم، خود خداوند ما را مجازات کند.

²⁴امّا این‌طور نیست. این کار ما به‌این‌سبب بود که می‌ترسیدیم در آینده فرزندان شما به فرزندان ما بگویند، 'شما حقّ ندارید که خدای اسرائیل را بپرستید،

²⁵زیرا خداوند رود اُردن را بین ما و شما یعنی طایفه‌های رِئوبین و جاد سرحد قرار داده است و شما هیچ سهمی‌ در خداوند ندارید.' بنابراین فرزندان شما ممکن است فرزندان ما را از پرستش خداوند باز دارند.

²⁶به همین دلیل، گفتیم بیایید تا قربانگاهی بسازیم، نه برای سوزانیدن بُخور و یا قربانی،

²⁷بلکه برای شهادتی بین مردم ما و مردم شما و همچنین نسل آینده تا بدانند که ما واقعاً خداوند را با قربانی‌های سوختنی و دیگرِ قربانی‌ها و قربانی‌های مشارکت و سلامتی پرستش می‌کنیم و اگر در آینده فرزندان شما به فرزندان ما بگویند، 'شما در خداوند سهمی‌ ندارید،'

²⁸فرزندان ما جواب بدهند، 'به قربانگاهی که اجداد ما شبیه قربانگاه خداوند ساخته‌اند نگاه کنید. این قربانگاه برای قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های دیگر نبود، بلکه تا شهادتی باشد بین مردم ما و مردم شما.'

²⁹حاشا از ما که بر ضد خداوند نافرمانی کنیم و با ساختن قربانگاهی برای قربانی‌های سوختنی و هدایای غلّه، از پیروی خداوند دست برداریم. ما قربانگاه دیگری غیراز آن قربانگاهی که در مقابل خیمه مقدّس است، بنا نخواهیم کرد.»

³⁰وقتی فینِحاس کاهن و بزرگان قوم و رؤسای طایفه‌های اسرائیل که با او بودند، سخنان مردم رِئوبین و جاد و مَنَسی را شنیدند، همگی قانع شدند.

³¹فینِحاس پسر اِلعازار کاهن به مردم رِئوبین و جاد و مَنَسی گفت: «حال به‌ یقین می‌دانم که خداوند در بین ما حضور دارد و شما از او نافرمانی نکرده‌اید، بلکه قوم ما و تمام بنی‌اسرائیل را از مجازات نجات داده‌اید.»

³²بعد فینِحاس پسر اِلعازار کاهن و رهبران قوم از مردم رِئوبین، جاد و مَنَسی در جِلعاد خداحافظی کرده نزد قوم اسرائیل بازگشتند و همه‌‌چیز را به آن‌ها گزارش دادند.

³³این خبر مردم اسرائیل را شادمان ساخت و همگی خدا را شکر کردند و دیگر از جنگ با طایفه‌های رِئوبین و جاد و مَنَسی و ویران کردن سرزمین آن‌ها سخن نگفتند.

³⁴مردم رِئوبین و جاد، آن قربانگاه را «شاهد» نامیدند، زیرا گفتند: «این قربانگاه شاهد است که یَهْوه، خدا است.»