Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش داوران 1 Bible Online

داوران 1 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

داوران 1

¹بعد از وفات یوشع، قوم اسرائیل از خداوند پرسیدند: «کدام طایفه باید اوّل به جنگ کنعانیان برود؟»

²خداوند فرمود: «طایفۀ یهودا باید اوّل برود. من آن سرزمین را به دست آن‌ها تسلیم خواهم کرد.»

³طایفۀ یهودا به طایفۀ شمعون گفتند: «شما با ما بیایید تا با کنعانیان بجنگیم و سرزمینی را که متعلّق به ما است، تصرّف کنیم؛ ما نیز به شما کمک می‌کنیم تا سرزمین خود را تصرّف نمایید.» پس سپاهیان شمعون و سپاهیان یهودا با هم به جنگ رفتند.

⁴خداوند آن‌ها را بر کنعانیان و فِرزّیان‌ پیروز ساخت، و آنان ده‌هزار نفر از دشمنان خود را در بازِق کشتند.

⁵سپس اَدونی‌بازِق را یافته، با او جنگیدند.

⁶اَدونی‌بازِق فرار کرد، امّا آن‌ها او را دستگیر نموده انگشتان شست دست و پای او را بُریدند.

⁷اَدونی‌بازِق گفت: «هفتاد پادشاه با دست‌ها و پای‌های شست‌بریده، خرده‌نان‌های سفرۀ مرا می‌خوردند؛ اکنون خداوند مرا به سزای کارهایم رسانیده است.» بعد آن‌ها او را به اورشلیم آوردند و او در آنجا مُرد.

⁸سپاهیان یهودا اورشلیم را تصرّف کردند و ساکنان آن‌ را با شمشیر کشتند و شهر را به آتش کشیدند.

⁹سپس به جنگ کنعانیان که در کوهستان و در جنوب و در کوه‌پایه‌ها زندگی می‌کردند، رفتند.

¹⁰در آنجا با کنعانیان ساکن حِبرون، که قبلاً قَریت‌اَربَع نامیده می‌شد، جنگ کردند و خاندان‌های شیشای و اَخیمان و تَلمای را شکست دادند.

¹¹از آنجا به شهر دبیر که قبلاً قَریت‌سِفِر نامیده می‌شد، حمله کردند.

¹²کالیب گفت: «هرکسی که قَریت‌سِفِر را تسخیر کند من دختر خود، عَکسَه را به او می‌دهم.»

¹³عُتنِئیل، پسر قِناز برادر کوچک‌تر کالیب، آن شهر را تسخیر کرد و کالیب عَکسَه دختر خود را به او داد.

¹⁴وقتی عنتئیل نزد عسکه آمد، او را تشویق کرد که از پدرش کالیب، یک مزرعه بخواهد. عکسه از الاغ خود پایین آمد و کالیب از او پرسید: «چه می‌خواهی؟»

¹⁵عکسه گفت: «به من یک هدیه بده. چون زمینی که به من داده‌ای، سرزمینی خشک و بی‌آب است، پس چند چشمۀ آب نیز به من بده.» پس کالیب چشمه‌های بالا و پایین را به او داد.

¹⁶فرزندان قینی، پدر‌زن موسی، با طایفۀ یهودا از اریحا به بیابان یهودا که در جنوب عَراد است، رفتند و با مردم آنجا زندگی کردند.

¹⁷بعد مردان یهودا، به همراهی مردان شمعون، به جنگ کنعانیانی که در شهرِ صَفَت زندگی می‌کردند، رفته آن شهر را به‌کلّی ویران کردند و نامش را حُرما گذاشتند.

¹⁸سپاهیان یهودا همچنین غزه، اَشقِلون، عِقرون و روستاهای اطراف آن‌ها را تصرّف کردند.

¹⁹خداوند به آن‌ها در تصرّف نواحی کوهستان کمک کرد. امّا آن‌ها نتوانستند، ساکنان دشت را بیرون برانند، زیرا آن‌ها ارّابه‌های جنگی آهنی داشتند.

²⁰شهر حِبرون را، طبق دستور موسی، به کالیب دادند و سه خاندان عَناق را از آنجا بیرون راندند.

²¹امّا طایفۀ بنیامین، یِبوسیان مقیم اورشلیم را بیرون نراندند؛ بنابراین آن‌ها تا به امروز با طایفۀ بنیامین زندگی می‌کنند.

²²نسل یوسف، یعنی طایفه‌های مَنَسی و اِفرایِم، هم رفتند و به شهر ‌بِیت‌ئیل‌ حمله کردند و خداوند با آن‌ها بود.

²³آن‌ها جاسوسانی را به ‌بِیت‌ئیل‌، که در آن زمان لوز نامیده می‌شد، فرستادند.

²⁴جاسوسان مردی را دیدند که از شهر خارج می‌شود. آن‌ها نزد او رفته گفتند: «اگر راه ورود به شهر را به ما نشان بدهی، ما با تو به‌خوبی رفتار خواهیم کرد.»

²⁵پس آن مرد راه را به آن‌ها نشان داد. آن‌ها رفتند و همۀ مردم شهر را، به‌غیراز آن مرد و خانواده‌اش، کشتند.

²⁶بعد آن مرد، به سرزمین حِتّیان رفت و در آنجا شهری را آباد کرد و آن‌ را لوز نامید که تا به امروز لوز خوانده می‌شود.

²⁷طایفۀ مَنَسی ساکنان بِیت‌شان، تَعَناک، مِجِدّو، دُر، یبلعام و روستاهای اطراف آن‌ها را بیرون نکردند؛ بنابراین کنعانیان در همان‌جا ماندند.

²⁸وقتی اسرائیلیان قوی‌تر شدند، آن‌ها را به کارهای اجباری وادار نمودند، امّا آن‌ها را مجبور به ترک آن سرزمین نکردند.

²⁹طایفۀ اِفرایِم هم کنعانیان مقیم جازِر را بیرون نراندند؛ بنابراین ایشان با مردم اِفرایِم به زندگی ادامه دادند.

³⁰طایفۀ زِبولون هم ساکنان قِطرون و نَحَلُول را بیرون نکردند؛ بنابراین کنعانیان در همان‌جا ماندند و بنی‌اسرائیل آن‌ها را به کار اجباری وادار کردند.

³¹طایفۀ اَشیر ساکنان شهرهای عَکّو، صیدون، اَحلَب، اکزیب، حِلبَه، عَفیق و رِحوب را بیرون نکردند.

³²بنابراین مردم اَشیر با کنعانیان ساکن آنجا زندگی کردند.

³³طایفۀ نَفتالی ساکنان شهرهای بِیت‌شمِش و بِیت‌عَنات را بیرون نکردند و با کنعانیان آن دو شهر زندگی کردند، ولی آن‌ها را به کارهای اجباری وادار نمودند.

³⁴امّا اَموریان مردم طایفۀ دان را به کوهستان راندند و به آن‌ها اجازه ندادند که به دشت بیایند.

³⁵وقتی‌که اَموریان در ایلون، شَعَلبیم و کوه حارِس پراکنده شدند، طایفه‌های مَنَسی و اِفرایِم قوی‌تر شدند و اَموریان را تحت سلطهٔ خود نگاه داشته به کارهای اجباری وادار نمودند.

³⁶سرحد اَموریان از گردنه عَقرَبیم تا سِلاع و بالاتر از آن می‌رسید.