Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش داوران 11 Bible Online

داوران 11 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

داوران 11

¹یَفتاح جِلعادی که پسر یک فاحشه بود، جنگجویی دلاور بود. پدرش جِلعاد نام داشت.

²زن اصلی جِلعاد برای او پسران دیگری نیز آورد. وقتی این پسران بزرگ شدند، یَفتاح را بیرون رانده به او گفتند: «تو از میراث پدر ما حقّی نداری، زیرا تو پسر زنی دیگر هستی.»

³پس یَفتاح از نزد برادران خود فرار کرد و در سرزمین طوب ساکن شد. در آنجا تعدادی اشخاص شرور را دور خود جمع کرده سردستهٔ آن‌ها شد.

⁴بعد از مدّتی، بین عَمونیان و اسرائیل جنگی درگرفت.

⁵رهبران جِلعاد برای بازگرداندن یَفتاح به طوب رفتند

⁶و به او گفتند: «بیا و ما را رهبری کن تا به کمک تو بتوانیم با عَمونیان بجنگیم.»

⁷یَفتاح به آن‌ها جواب داد: «مگر شما آن‌قدر از من متنفّر بودید که مرا از خانۀ پدرم بیرون راندید؟ چرا اکنون که در تنگی هستید، نزد من آمده‌اید؟»

⁸رهبران جِلعاد گفتند: «ما به تو احتیاج داریم که با ما بیایی تا به جنگ عَمونیان برویم و رهبر و فرماندۀ تمام سرزمین جِلعاد باشی.»

⁹یَفتاح به آنان گفت: «اگر شما مرا به سرزمین خودم بازگردانید تا با عَمونیان جنگ کنم و خداوند مرا پیروزی بخشد، من حاکم شما خواهم بود.»

¹⁰آن‌ها گفتند: «ما قسم می‌خوریم و خدا شاهد ما باشد که هرچه می‌خواهی انجام می‌دهیم.»

¹¹پس یَفتاح با رهبران جِلعاد رفت و مردم آنجا او را به‌عنوان رهبر و فرماندۀ خود انتخاب کردند و یَفتاح در مِصفَه در حضور خداوند، شرایط خود را تکرار کرد.

¹²بعد یَفتاح قاصدانی را با این پیام نزد پادشاه عَمونیان فرستاد: «با ما چه دشمنی داری که به جنگ ما آمده‌ای؟»

¹³پادشاه عَمونیان در جواب گفت: «به‌خاطر این‌که وقتی قوم اسرائیل از مصر آمدند، سرزمین مرا از رود اَرنون تا به رود یَبّوق و رود اُردن گرفتند. حالا می‌خواهم که سرزمین مرا در صلح و آرامش به من بازگردانید.»

¹⁴یَفتاح باز چند نفر را نزد پادشاه عَمونیان فرستاد که به او بگوید:

¹⁵«اسرائیلیان زمین موآب و عَمونیان را به‌زور نگرفتند،

¹⁶بلکه وقتی از مصر خارج شدند، از راه بیابان به خلیج عَقَبه و از آنجا به قادش آمدند.

¹⁷بعد اسرائیلیان از پادشاه اَدوم خواهش کرده گفتند: به ما اجازۀ عبور از سرزمینت را بده. امّا او خواهش ایشان را قبول نکرد. از پادشاه موآب هم همین خواهش را کردند و او هم به آن‌ها جواب رد داد. پس مردم اسرائیل در قادش ماندند.

¹⁸بعد از راه بیابان رفتند و سرزمین اَدوم و موآب را دور زده به سمت شرقی موآب رسیدند و در قسمت دیگر وادی اَرنون اردو زدند. گرچه اَرنون سرحد موآب بود، امّا مردم اسرائیل هیچ‌گاه سعی نکردند از سرحد گذشته به خاک موآب وارد شوند.

¹⁹بعد اسرائیلیان به سیحون پادشاه اَموریان و پادشاه حِشبون پیام فرستاده از آن‌ها خواهش کردند که از راه سرزمین آن‌ها به وطن خود بروند.

²⁰ولی سیحون به مردم اسرائیل اعتماد نکرد و نه‌تنها به آن‌ها اجازۀ عبور نداد، بلکه تمام سپاه خود را جمع کرده در یاهَص اردو زد و با اسرائیل جنگید.

²¹یَهْوه، خدای اسرائیل سیحون و تمام مردم او را به دست اسرائیل تسلیم کرد. به‌این‌ترتیب، اسرائیلیان آن‌ها را شکست داده تمام سرزمین اَموریان را تصرّف نمودند.

²²همچنان سرزمین اَموریان از اَرنون تا به یَبّوق و از بیابان تا رود اُردن، به تصرّف اسرائیل درآمد.

²³پس یَهْوه، خدای اسرائیل بود که اَموریان را به‌خاطر قوم خودش اسرائیل، بیرون راند. آیا حالا شما می‌خواهید آن سرزمین را پس بگیرید؟

²⁴شما می‌توانید آنچه را که خدایتان کِموش به شما داده است، نگاه دارید و ما هم هرچه را که یَهْوه، خدای ما به ما بخشیده است، برای خود نگاه می‌داریم.

²⁵آیا تو از بالاق پسر صفور، پادشاه موآب بهتر هستی؟ آیا او هرگز اسرائیل را تهدید کرد؟ آیا او هرگز با آن‌ها وارد جنگ شد؟

²⁶مردم اسرائیل مدّت سی‌صد سال در حِشبون، عروعیر و روستاهای اطراف آن‌ها و شهرهای واقع در امتداد وادی اَرنون زندگی کرده‌اند. چرا در این مدّت ادّعای مالکیّت آن‌ را نکردید؟

²⁷بنابراین، من به تو بدی نکرده‌ام، بلکه این تو هستی که قصد جنگ داری و به ما بدی می‌کنی. خداوند داور است؛ او امروز بین اسرائیلیان و عَمونیان داوری خواهد کرد.»

²⁸امّا پادشاه عَمون به پیام یَفتاح توجّه نکرد.

²⁹آنگاه روح خداوند بر یَفتاح آمد و او با ارتش خود از جِلعاد و مَنَسی گذشته به مِصفَه جِلعاد آمد و در آنجا برای حمله آماده شد.

³⁰یَفتاح نذر کرد که اگر خداوند به او کمک کند که عَمونیان را شکست بدهد،

³¹در وقت بازگشت به وطن، اوّلین کسی را که از در خانۀ او بیرون بیاید، به‌عنوان قربانی سوختنی برای خداوند تقدیم کند.

³²پس یَفتاح برای حمله به عَمونیان از رود گذشت و خداوند او را پیروز گردانید.

³³در یک حملۀ عظیم آن‌ها را شکست داد و بیست شهر ایشان را، از عروعیر تا مینّیت و تا آبل‌ِ کِرامیم از بین برد و همۀ مردم را به قتل رساند. به‌این‌ترتیب، عَمونیان از دست اسرائیل شکست خوردند.

³⁴سپس یَفتاح به خانۀ خود در مِصفَه برگشت. یگانه دختر او، در‌حالی‌که می‌رقصید و دایره می‌زد، به استقبال او از خانه بیرون آمد. یَفتاح به‌غیراز او فرزندی نداشت.

³⁵وقتی چشم یَفتاح بر دخترش افتاد، یقۀ خود را پاره کرد و گفت: «آه ای دخترم! تو مرا به چه مصیبت بزرگی انداختی، زیرا از قولی که به خداوند داده‌ام، نمی‌توانم صرف نظر کنم.»

³⁶دخترش به او گفت: «پدر جان، مطابق قولی که به خداوند داده‌ای، رفتار کن، مخصوصاً حالا که خداوند انتقام تو را از دشمنت، عَمونیان، گرفته‌ است.

³⁷امّا دو ماه به من مهلت بده تا با دوستانم بر کو‌ه‌ها گشته ماتم بگیرم، چون باید در باکره‌گی بمیرم.»

³⁸پدرش به او اجازه داد که برود و برای دو ماه با دوستان خود در کو‌ه‌ها گشته، به‌خاطر این‌که باکره از دنیا خواهد رفت، ماتم بگیرد.

³⁹بعد از پایان دو ماه، او نزد پدر خود برگشت و پدرش مطابق قولی که به خداوند داده بود، رفتار کرد، و آن دختر، باکره مُرد. از آن به بعد در اسرائیل رسم شد

⁴⁰که دختران جوان هر سال برای چهار روز بیرون رفته برای دختر یَفتاح جِلعادی ماتم بگیرند.