Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش داوران 5 Bible Online

داوران 5 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

داوران 5

¹در آن روز دبوره و باراق پسر اَبینوعَم این سرود را خواندند:

²چون‌که رهبران اسرائیل پیش‌قدم گردیدند و مردم با اشتیاق داوطلب شدند، خدا را شکر گویید.

³ای پادشاهان بشنوید و ای فرمانروایان گوش کنید! من برای خداوند می‌سرایم و برای یَهْوه، خدای اسرائیل سرود می‌خوانم.

⁴خداوندا، وقتی از کوهستان سِعیر بیرون آمدی، هنگامی‌که از صحرای اَدوم گذشتی، زمین لرزید، از آسمان باران بارید و ابرها باران خود را فرو ریختند.

⁵کو‌ه‌ها در حضور خداوندِ کوه سینا لرزیدند، در حضور یَهْوه، خدا قوم اسرائیل.

⁶در زمان شمجر پسر عَنات و در دوران یاعیل، جاده‌ها متروک شدند و مسافران از راه‌های پُر پیچ‌و‌خم گذشتند.

⁷شهرهای اسرائیل رو به ویرانی ‌رفتند، تا که تو ای دبوره، به‌عنوان مادر اسرائیل آمدی.

⁸چون اسرائیل، خدایان جدید را پیروی نمود، جنگ به دروازۀ شهرها رسید. در بین چهل هزار مرد اسرائیلی، هیچ سپر و نیزه‌ای یافت نمی‌شد.

⁹دل من با فرمانده‌های اسرائیل است، که خود را با میل و رغبت وقف مردم کردند. خدا را شکر کنید.

¹⁰ای‌ کسانی‌ که بر الاغ‌های سفید سوار هستید و بر فرش‌های گران‌قیمت می‌نشینید، و شما ای کسانی‌ که با پای پیاده راه می‌روید، توجّه کرده

¹¹گوش فرادهید! انبوه مردم با هیاهو در کنار چاه‌ها از پیروزی خداوند و پیروزی مردم اسرائیل سخن می‌گویند! سپس قوم خدا به‌طرف دروازه‌های شهر حرکت کردند.

¹²بیدار شو ای دبوره، بیدار شو! بیدار شو، بیدار شو و سرود بخوان! برخیز ای باراق، ای پسر اَبینوعَم، اسیران را به اسارت ببر!

¹³آنگاه باقی‌ماندگان از کوه پایین آمدند و نزد رهبران خود رفتند؛ و قوم خداوند نزد او آمدند، آماده برای جنگ.

¹⁴مردان از اِفرایِم به‌دنبال طایفۀ بنیامین، به‌طرف درّه آمدند، فرماندهان از ماخیر و رهبران از زِبولون،

¹⁵رهبران یِساکار با دبوره و باراق به دشت آمدند. امّا در بین طایفۀ رِئوبین نفاق بود و نتوانستند برای رفتن تصمیم بگیرند.

¹⁶چرا در بین آغل‌ها درنگ نمودید؟ برای این‌که نوای نی را بشنوید؟ بلی، در بین طایفۀ رِئوبین نفاق بود؛ آن‌ها نتوانستند تصمیم بگیرند که بیایند.

¹⁷جِلعاد در آن‌طرف رود اُردن ماند. چرا دان نزد کشتی‌ها ماند؟ اَشیر در ساحل آرام نشست و در بندرها ساکن شد.

¹⁸مردم طایفه‌های زِبولون و نَفتالی زندگی خود را در میدان جنگ به خطر انداختند.

¹⁹پادشاهان آمدند و جنگیدند. پادشاهان کنعان در تَعَناک و چشمه‌های مِجِدّو جنگ کردند، امّا غنیمتی از نقره به دست نیاوردند.

²⁰ستارگان از آسمان جنگیدند. هنگامی‌که از این سو تا آن سوی آسمان را می‌پیمودند، آن‌ها علیه سیسِرا جنگیدند.

²¹سیل خروشان قیشون، آن‌ها را در ربود، هجوم رود قیشون. ای جان من، قوی باش.

²²آنگاه اسب‌ها چهار نعل تاخته با سُم‌های خود زمین را کوبیدند.

²³فرشتۀ خداوند می‌گوید که مِیروز را لعنت کنید. به ساکنان آن لعنت بفرستید، زیرا آن‌ها به کمک خداوند نیامدند و او را در جنگ با دشمنانش امداد نکردند.

²⁴خوشا به حال یاعیل، زن حِبِر قینی، او از تمام زنان چادرنشین، زیادتر برکت بیابد.

²⁵سیسِرا آب خواست و یاعیل به او شیر داد، و در جامی شاهانه برایش ماست آورد.

²⁶سپس میخ چادر را در یک دست گرفت و چکشِ کارگر را در دست دیگرش و در شقیقۀ سیسِرا فرو برد. سرش را شکست و شقیقه‌اش را شکافت.

²⁷او پیش پایش خَم شد و افتاد. بلی، در پیش پایش، در جایی که خَم شد، افتاد و مُرد.

²⁸مادر سیسِرا از پنجره نگاه می‌کرد و منتظر آمدن او بود. می‌گفت: «چرا ارّابۀ او تأخیر کرده؟ چرا صدای چرخ‌ ارّابه‌هایش نمی‌آید؟»

²⁹ندیمه‌های حکیم وی به او جواب دادند، امّا او سخنان خود را تکرار کرده می‌گفت:

³⁰«حتماً غنیمت بسیار گرفته است و وقت زیادی لازم دارد تا آن‌ را تقسیم کند. یک یا دو دختر برای هر سرباز، برای خود سیسِرا، لباس‌های گران‌قیمت و برای ملکه، شال‌گردن‌های نفیس خواهد آورد.»

³¹خداوندا، همۀ دشمنانت این‌چنین هلاک گردند، امّا دوست‌دارانت مانند آفتاب با قدرتِ تمام بدرخشند! بعد از آن، مدّت چهل سال آرامش در آن سرزمین برقرار بود.