Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش داوران 6 Bible Online

داوران 6 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

داوران 6

¹مردم اسرائیل بار دیگر در نظر خداوند گناه کردند، و خداوند اجازه داد تا مِدیانیان هفت سال بر آن‌ها حکمرانی کنند.

²مِدیانیان چنان بر قوم اسرائیل ظلم می‌کردند که اسرایلیان، خود را از ترس آن‌ها در غارها و کوهستان‌ها پنهان می‌کردند.

³هر وقت که مردم اسرائیل کشت و زرع می‌کردند، مِدیانیان به‌ همراه عمالیقیان و قبایل بیابانی بر آن‌ها هجوم آورده

⁴در آنجا اردو می‌زدند و تمام کشت و زرع آن‌ها را تا شهر غزه از بین می‌بردند و همه‌‌چیز را، از آذوقه گرفته تا گوسفند، گاو و الاغ، غارت می‌کردند.

⁵آن‌ها با گلّه و رمه و چادر‌های خود همچون ملخ هجوم می‌آوردند و همه‌‌چیز را از بین می‌بردند. تعداد آن‌ها و شترهایشان آن‌قدر زیاد بود که نمی‌شد آن‌ها را شمرد.

⁶مردم اسرائیل در مقابل مِدیانیان، بسیار ذلیل و ضعیف بودند. پس نزد خداوند گریه و زاری کرده از او کمک خواستند.

⁷چون خداوند گریه و زاری ایشان را به‌خاطر ظلم مِدیانیان شنید،

⁸نبی‌ای را برای مردم اسرائیل فرستاد. او به مردم گفت: «یَهْوه، خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: من شما را از بردگی در مصر و از دست همۀ کسانی‌ که بر شما ظلم می‌کردند، رهانیدم. من آن‌ها را از سر راه شما دور کردم و زمینشان را به شما بخشیدم.

¹⁰به شما گفتم که من یَهْوه، خدای شما هستم. خدایان اَموریان را که اکنون در سرزمینشان ساکن هستید، نپرستید. امّا شما به سخنان من گوش ندادید.»

¹¹روزی فرشتۀ خداوند آمد و در زیر درخت بلوطی، در روستای عُفره نشست. آنجا متعلّق به یوآش اَبیعِزری بود. پسرش جِدعون مخفیانه در چرخُشت، گندم می‌کوبید تا از‌ نظر مِدیانیان پنهان باشد.

¹²فرشتۀ خداوند بر او ظاهر شد و گفت: «ای مرد دلاور، خداوند همراه تو است.»

¹³جِدعون جواب داد: «آقا اگر خداوند همراه ما است، پس چرا به این روز بد گرفتار هستیم؟ کجا است آن همۀ کارهای عجیب خداوند که اجداد ما برای ما تعریف می‌کردند و می‌گفتند که چگونه خداوند ما را از مصر بیرون آورد؟ امّا حالا ما را ترک کرده و اسیر مِدیانیان ساخته است.»

¹⁴خداوند بر او نگریسته گفت: «باقدرت عظیمت برو و مردم اسرائیل را از دست مِدیانیان نجات بده. من تو را می‌فرستم.»

¹⁵جِدعون گفت: «چطور می‌توانم قوم اسرائیل را نجات بدهم، چون خاندان من ضعیف‌ترین خاندان طایفۀ مَنَسی است و من کوچک‌ترین عضو خانواده‌ام می‌باشم؟»

¹⁶خداوند فرمود: «من همراه تو هستم و تو می‌توانی همۀ مِدیانیان را شکست بدهی.»

¹⁷جِدعون گفت: «اگر تو به من لطف داری، معجزه‌ای به من نشان بده تا بدانم که حقیقتاً تو خداوند هستی که با من حرف می‌زنی.

¹⁸تقاضا دارم که از اینجا نروی تا من رفته یک هدیه بیاورم و به حضورت تقدیم کنم.» خداوند فرمود: «من می‌مانم تا بازگردی.»

¹⁹پس جِدعون به خانۀ خود رفت. بُزغاله‌ای را پخت و مقداری آرد برداشته از آن نان فطیر پخت. بعد گوشت را در سبدی و آب گوشت را در کاسه‌ای ریخت و در زیر درخت بلوط به حضور فرشتۀ خداوند تقدیم کرد.

²⁰فرشتۀ خداوند به او گفت: «این گوشت و نان فطیر را بگیر و بالای این سنگ بگذار و آب گوشت را بر آن‌ها بریز.» جِدعون اطاعت کرد.

²¹آنگاه فرشتۀ خداوند، با نوک عصایی که در دستش بود، گوشت و نان فطیر را لمس کرد و آتشی از سنگ جهیده گوشت و نان فطیر را بلعید. بعد فرشتۀ خداوند از نظرش ناپدید شد.

²²آنگاه جِدعون دانست که او به‌راستی فرشتۀ خداوند بود و گفت: «وای بر من! ای خداوند، من فرشتۀ تو را روبه‌رو دیدم!»

²³خداوند به او فرمود: «صلح و سلامتی با تو باد! نترس؛ تو نخواهی مرد.»

²⁴جِدعون در آنجا قربانگاهی برای خداوند ساخت و آن‌ را «خدای سلامتی» نامید. این قربانگاه تا به امروز در عُفره که متعلّق به خاندان اَبیعِزریان است، باقی است.

²⁵در همان شب خداوند به او گفت: «گاو نر پدرت و گاو نر دیگری را که هفت‌ساله است بگیر و به قربانگاه بَعَل‌، که متعلّق به پدرت است ببر. قربانگاه را ویران کن و الهۀ اَشیرَه‌ای را که در پهلوی آن است، بشکن.

²⁶به‌جای آن برای یَهْوه، خدای خود بر سر این قلعه قربانگاهِ مناسبی بساز. بعد گاو دوّم را گرفته با استفاده از چوبِ الهۀ اَشیرَه، به‌عنوان قربانی سوختنی تقدیم کن.»

²⁷جِدعون ده نفر از خدمتکاران را با خود برد و طبق دستور خداوند رفتار کرد، ولی چون از فامیل خود و مردم شهر می‌ترسید، آن کار را در شب انجام داد.

²⁸صبح روز بعد، وقتی مردم شهر به آنجا آمدند، دیدند که قربانگاه بَعَل ویران شده و الهۀ اَشیرَه شکسته و گاو دوّم بر قربانگاه تازه قربانی شده.

²⁹پس از یکدیگر پرسیدند: «این کار را چه کسی کرده است؟» بعد از جستجوی زیاد فهمیدند که کار جِدعون پسر یوآش بوده است.

³⁰پس مردم شهر نزد یوآش رفته به او گفتند: «پسرت را بیرون بیاور. سزای او مرگ است، زیرا قربانگاه بَعَل‌ را ویران کرده و الهۀ اَشیرَه را که در کنار آن بود، شکسته است.»

³¹امّا یوآش به آن‌هایی که برای دستگیری پسرش آمده بودند، گفت: «شما می‌خواهید به بَعَل‌ کمک کنید و از او طرف‌داری نمایید؟ ولی این‌ را بدانید هرکسی که بخواهد از او دفاع کند تا فردا صبح خواهد مرد. اگر او واقعاً خدا است، بگذارید خودش از خود دفاع کند چون قربانگاهش ویران شده است.»

³²از آن روز به بعد، جِدعون را یروبَعَل‌ نامیدند، «یعنی بگذار بَعَل از خود دفاع کند،» زیرا قربانگاه بَعَل را در هم شکسته بود.

³³آنگاه همۀ مِدیانیان، عمالیقیان و مردم مشرق زمین متّحد شدند و از رود اُردن عبور کرده در دشت یِزرِعیل اردو زدند.

³⁴سپس روح خداوند بر جِدعون آمد و او شیپور را نواخته مردمِ اَبیعِزر را جمع کرد که به‌دنبال او بروند.

³⁵قاصدانی را هم به تمام طایفۀ مَنَسی فرستاد و آن‌ها هم آمدند و به‌دنبال او رفتند. همچنین به طایفه‌های اَشیر، زِبولون و نَفتالی پیام فرستاد و آن‌ها هم آمدند و به او پیوستند.

³⁶جِدعون به خدا گفت: «اگر همان‌طور که وعده فرمودی، قوم اسرائیل را به‌وسیلهٔ من نجات می‌دهی،

³⁷پس من مقداری پشم گوسفند در خرمنگاه می‌گذارم. اگر شبنم تنها بر پشم نشسته باشد و زمین خشک باشد، می‌دانم که اسرائیل به دست من نجات می‌یابد.»

³⁸همین‌طور هم شد. وقتی صبح روز بعد از خواب بیدار شد، پشم را فشرد؛ از پشم آن‌قدر شبنم چکید که یک کاسه پُر شد.

³⁹آنگاه جِدعون به خدا گفت: «بر من خشمگین نشو. یک‌بار دیگر هم می‌خواهم امتحان کنم. این دفعه پشم خشک بماند و زمین اطراف آن با شبنم، تَر شود.»

⁴⁰آن شب خدا مطابق خواهش او عمل کرد؛ پشم خشک ماند و زمین اطراف آن با شبنم‌ تَر شد.