Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش داوران 8 Bible Online

داوران 8 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

داوران 8

¹مردم اِفرایِم به جِدعون گفتند: «این چه کاری بود که با ما کردی؟ چرا وقتی به جنگ مِدیانیان رفتی، ما را خبر نکردی؟» آن‌ها او را به‌شدّت سرزنش کردند.

²جِدعون به آن‌ها گفت: «آیا خوشه‌چینی اِفرایِم از میوه‌چینی اَبیعِزر بهتر نیست؟ کار شما در پایان جنگ به مراتب، مهم‌تر از کار ما در شروع جنگ بود.

³زیرا خداوند به شما کمک کرد که دو سردار مِدیانیان، یعنی عُرِب و ذِئِب، را دستگیر کنید.» در مقایسه با شما من چه کرده‌ام؟ با این سخن جِدعون، آن‌ها آرام شدند.

⁴بعد جِدعون با سی‌صد نفر از همراهان خود از رود اُردن عبور کرد. آن‌ها با وجود این‌که بسیار خسته بودند، بازهم از تعقیب دشمن دست نکشیدند.

⁵وقتی به سُکّوت رسیدند، جِدعون به مردان شهر گفت: «لطفاً به همراهان من چند قرص نان بدهید، زیرا آن‌ها خسته و کوفته شده‌اند و من هنوز در تعقیب زِبَح و صَلمُونَع، پادشاهان مِدیان هستم.»

⁶رهبران سُکّوت گفتند: «مگر زِبح و صَلمُونَع را دستگیر کرده‌ای که ما به سپاه تو نان بدهیم؟»

⁷جِدعون گفت: «بسیار خوب! وقتی‌که خداوند زِبح و صَلمُونَع را به دست من تسلیم کند، آنگاه من گوشت بدن شما را با تیغ و خار بیابان می‌دَرَم.»

⁸جِدعون از آنجا به فِنوئیل رفت و از آن‌ها هم، درخواست خوراک کرد. آن‌ها هم مانند مردم سُکّوت به او جواب دادند.

⁹جِدعون به مردم فِنوئیل گفت: «وقتی به‌سلامتی بازگردم، این بُرج را ویران می‌کنم.»

¹⁰در این وقت، زَبَح و صَلمونع با پانزده هزار سرباز در قَرقور بودند. از تمام قوای شرقی فقط همین تعداد باقی‌مانده بود، زیرا یک‌صد و بیست هزار نفرشان قبلاً تلف شده بودند.

¹¹بعد جِدعون از جاده کنار بیابان در شرق نوبَح و یُجبَها رفته با یک حمله ناگهانی سپاه مِدیانیان را شکست داد.

¹²زَبَح و صَلمونع فرار کردند. جِدعون به تعقیب‌ آن‌ها رفت و هر دو پادشاه مِدیان را دستگیر کرد و تمام سپاه آن‌ها را تارومار کرد.

¹³بعد جِدعون پسر یوآش از طریق گردنهٔ حارِس از جنگ برگشت.

¹⁴او یک جوان سُکوّتی را دستگیر کرد و پس از پرس‌و‌جو از او خواست تا نام‌ مأموران و رهبران سُکّوت را بنویسد. آن جوان نام هفتاد و هفت نفرشان را نوشت.

¹⁵جِدعون به سُکّوت رفت و به مردم آنجا گفت: «به یاد بیاورید که شما از دادن غذا به مردان خسته و کوفتهٔ من خودداری کرده گفتید، 'مگر زَبَح و صَلمونع را اسیر کرده‌ای که می‌خواهی به مردان خسته‌ات نان دهیم.' اینک ببینید آن‌ها اینجا هستند.»

¹⁶بعد با تیغ و خار بیابان، رهبران سُکّوت را مجازات کرد.

¹⁷او همچنین بُرج فِنوئیل را ویران نمود و مردان شهر را به قتل رساند.

¹⁸بعد به زَبَح و صَلمونع گفت: «آن‌هایی را که در تابور کشتید، چگونه اشخاصی بودند؟» جواب دادند: «آن‌ها همگی مانند شما و هرکدام مانند یک شاهزاده بودند.»

¹⁹جِدعون گفت: «آن‌ها برادران من بودند، پسران مادرم. به خداوند قسم، اگر شما آن‌ها را نکُشته بودید، من هم شما را نمی‌کشتم.»

²⁰پس به پسر اوّل خود، یِتِر گفت: «برخیز و آن‌ها را بکُش.» امّا یِتِر دست به شمشیر نبرد و ترسید، چون هنوز بسیار جوان بود.

²¹آنگاه زَبَح و صَلمونع به جِدعون گفتند: «برخیز، خودت ما را بکُش؛ یک مرد لازم است که کار یک مرد را انجام دهد.» پس جِدعون برخاسته زَبَح و صَلمونع را کُشت و گردن‌بندهای شترهای ایشان را نیز برداشت.

²²مردم اسرائیل به جِدعون گفتند: «تو بیا و حاکم ما باش، تو و پسرانت و نسل تو، زیرا تو ما را از دست مِدیانیان نجات دادی.»

²³جِدعون جواب داد: «نه من پادشاه شما می‌شوم و نه پسران من. حاکم شما خداوند است.

²⁴امّا یک خواهش از شما دارم و آن این‌که که هر کدامتان گوشواره‌هایی را که به غنیمت گرفته‌اید به من بدهید.» چون دشمنان آن‌ها، که اسماعیلی بودند، همگی گوشوارۀ طلا داشتند.

²⁵آن‌ها جواب دادند: «با کمال میل، ما گوشواره‌ها را به تو می‌دهیم.» پس آن‌ها ردایی را روی زمین پهن کردند و همگی گوشواره‌هایی را که به غنیمت گرفته بودند، در آن انداختند.

²⁶وزن گوشواره‌ها به‌غیراز زیور آلات هلالی‌شکل، زنجیرها، لباس‌های ارغوانی پادشاهان مِدیان و حلقه‌های گردن شترهایشان در حدود بیست کیلوگرم طلا بود.

²⁷جِدعون از آن‌ها یک بُت طلایی [۳]ساخت و آن‌ را در شهر خود، عُفره برپا کرد. به‌زودی مردم اسرائیل شروع به پرستش آن کردند. این کار دامی شد برای جِدعون و خانواده‌اش.

²⁸به‌این‌ترتیب مردم مِدیان به دست اسرائیل شکست خوردند و دیگر تهدیدی برای آن‌ها نبودند. در دوران عمر جِدعون، مدّت چهل سال صلح و آرامش در آن سرزمین برقرار بود.

²⁹جِدعون، پسر یوآش به خانۀ خود برگشت.

³⁰او دارای هفتاد پسر بود زیرا زن‌های زیادی داشت.

³¹او همچنین یک صیغه در شِکیم داشت که برایش یک پسر به دنیا آورد و وی را اَبی‌مِلِک نامید.

³²وقتی‌که جِدعون فوت کرد، پیر و سال‌خورده شده بود. او را در آرامگاه پدرش یوآش در عفره در سرزمین ابیعِزریان به خاک سپردند.

³³بعد از وفات جِدعون، مردم اسرائیل دوباره گمراه شده به پرستش بَعَل‌ پرداختند و آن‌ها بُت بَعَل‌بِریت را خدای عهد خود نامیدند

³⁴و یَهْوه، خدای خود را از یاد بردند، خدایی که آن‌ها را از دست دشمنان اطرافشان نجات داده بود.

³⁵آن‌ها خدماتی را که یروبعل، یعنی جِدعون، در حقّ ایشان کرده بود، فراموش نمودند و به خاندان او احترام نگذاشتند.