Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اوّل سموئیل 13 Bible Online

اوّل سموئیل 13 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اوّل سموئیل 13

¹شائول سی [۲]ساله بود که پادشاه شد و مدّت چهل [۳]سال بر اسرائیل سلطنت نمود.

²او سه هزار نفر از مردان اسرائیلی را انتخاب کرد؛ دو هزار نفر از آن‌ها را با خود به مخماس و کوهستان ‌بِیت‌ئیل‌ برد و هزار نفر را هم همراه پسرش یوناتان به جِبعَۀ بنیامین فرستاد و بقیّه را به خانه‌هایشان روانه کرد.

³یوناتان به اردوگاه فلسطینیان در جِبعَه حمله نموده فرماندهٔ آن‌ها را کُشت. این خبر به‌زودی به گوش فلسطینیان رسید. سپس شائول دستور داد که خبر جنگ را در همه‌جا با صدای شیپور اعلام کنند تا تمام عبرانیان بشنوند.

⁴وقتی مردم اسرائیل شنیدند که شائول اردوگاه فلسطینیان را شکست داده است و به همین خاطر فلسطینیان از بنی‌اسرائیل متنفّر شده‌اند، تمام قوم در جِلجال به حالت آماده‌باش درآمدند.

⁵فلسطینیان سی هزار ارّابۀ جنگی، شش هزار سرباز سواره و تعداد بی‌شماری همچون ریگ‌های دریا، سرباز پیاده برای جنگ با اسرائیل آماده کرده در مخماس، در شرق بِیت‌آون، اردو زدند.

⁶بنی‌اسرائیل از دیدن آن سپاه عظیم روحیۀ خود را از دست دادند و خود را در غار‌ها و سوراخ‌ها یا بین صخره‌ها، قبرها و یا چاه‌ها پنهان کردند.

⁷بعضی از آن‌ها هم از رود اُردن گذشته به سرزمین جاد و جِلعاد پناه بردند. در این وقت شائول در جِلعاد بود، و همراهانش از ترس به لرزه درآمده بودند.

⁸سموئیل قبلاً به شائول گفته بود که برای آمدنش یک هفته انتظار بکشد، ولی چون آمدن او طول کشید، مردم شروع به ترک او کردند.

⁹پس شائول گفت: «قربانی‌های سوختنی و سلامتی را به حضور من بیاورید.» او خودش مراسم قربانی سوختنی را انجام داد.

¹⁰در پایان مراسم قربانی، سموئیل از راه رسید و شائول به استقبال او رفت.

¹¹سموئیل پرسید: «این چه‌کاری بود که تو کردی؟» شائول جواب داد: «تو در وقت معیّن نیامدی و مردم هم از اطراف من پراکنده می‌شدند؛ به‌علاوه، فلسطینیان هم در مخماس جمع شده‌اند.

¹²پس با خود گفتم فلسطینیان به‌زودی در جِلجال به ما حمله می‌کنند، و من رضامندی خداوند را کسب نکرده‌ام، پس مجبور شدم مراسم قربانی سوختنی را خودم انجام دهم.»

¹³سموئیل گفت: «تو کار احمقانه‌ای کردی چون دستوری را که یَهْوه، خدایت به تو داده بود به‌جا نیاوردی. اگر تو از فرمان یَهْوه، خدای خود اطاعت می‌کردی،، او حکومت تو و نسل تو را برای همیشه در اسرائیل برقرار می‌ساخت.

¹⁴امّا سلطنت تو ادامه نخواهد یافت. چون تو از فرمان خداوند سرپیچی کرده‌ای، او شخص دلخواه خود را یافته، او را به سلطنت بر قوم خود خواهد گماشت.»

¹⁵آنگاه سموئیل جِلجال را ترک نموده به راه خود رفت و بقیّۀ سربازان به‌دنبال شائول به جِبعَه، در سرزمین بنیامین رفتند. وقتی شائول سربازان خود را شمرد، دید که تنها شش‌صد نفر باقی‌مانده‌اند.

¹⁶شائول و پسرش، یوناتان و سربازان ایشان در جِبعَۀ بنیامین اردو زدند و فلسطینیان در مخماس اردو زدند.

¹⁷سپاه فلسطینیان به سه دسته تقسیم شدند. یک دسته از راه عُفره به سرزمین شوعال حرکت کرد،

¹⁸دستۀ دوّم به‌سوی بِیت‌حورون و دستۀ سوّم به‌طرف سرحدی که مُشرف به درّۀ صِبوعیم در نزدیکی بیابان است، به راه افتادند.

¹⁹در آن روزها، هیچ آهنگری در سرزمین اسرائیل یافت نمی‌شد، زیرا فلسطینیان به عبرانیان اجازه نمی‌دادند که شمشیر و نیزه بسازند.

²⁰پس هرگاه مردم اسرائیل می‌خواستند بیل، گاوآهن، تبر و یا داس خود را تیز کنند، بایستی نزد آهنگران فلسطینی می‌رفتند.

²¹دستمزد تیز کردن بیل و گاوآهن هشت تکّۀ نقره و داس و تبر و سوهان چهار تکّۀ نقره بود.

²²بنابراین در روز جنگ، به‌غیراز شائول و یوناتان هیچ‌یک از سربازان، شمشیر یا نیزه‌ای نداشتند.

²³فلسطینی‌ها تعدادی از سپاهیان خود را فرستادند تا از گذرگاه مخماس دفاع کنند.